به گزارش گروه سلامت خبرگزاری تسنیم، در پی مسائل اخیر پیرامون ماماها نوشین زنده زبان نماینده جامعه مامایی و عضو شورای عالی نظام پزشکی در واکنشی طی نامه ای به وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی، رئیس کل و رئیس شورای عالی نظام پزشکی از دغدغههای جامعه مامایی گفته است.در این نامه آمده است:
برادر گرامی جناب آقای دکتر سیدحسن قاضی زاده هاشمی
وزیر محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی
سلام علیکم
ماما پرستار نیست، ماما ماماست.
احتراماً با عنایت به مشکلات اخیر جامعه مامائی به استحضار میرساند:
تا آنجا که بیاد داریم سالیان سال است که جامعه مامائی با مشکلات عدیده ای روبروست و متاسفانه مسئولین نظام سلامت کشور همیشه این گروه را نادیده گرفته و توجهی به درخواست های به حق آنان ننموده اند هر بار که وزیر جدیدی بر سر کار می آید بارقه امیدی در دل ما روشن می شود اما ظاهراً باید بازهم دلسرد شد امیدواریم که اینگونه نباشد.
جای سؤال دارد که علت مظلومیت و در حاشیه قرار گرفتن این گروه چیست؟ چرا ماماها را هر روز مثل توپ فوتبال به یک سو پرت میکنند؟
در اقدام اخیر وزارت بهداشت نگرانی و دلسردی جامعه مامائی تشدید شد، زیرا پیشنهاد شده با توجه به آمار بالای بیکاران ماماها را با گذراندن دوره هایی به عنوان پرستار به کارگیرند.
با احترام به همکاران محترم پرستار و نقش کلیدی آنان در نظام سلامت ، به عرض می رساند که اگر ماما می خواست پرستار شود ، رشته پرستاری را دنبال می کرد.
شاید فردا هم بهیار کم بود آیا باید ماما جایگزین شود؟
ماما، ماماست و پرستار، پرستار است.
آیا برای سایر رشته ها هم این سیاست ها لحاظ میشود؟
آیا درست تر نیست که برای تصمیم گیری در خصوص هر گروه ابتدا از کارشناسان و مسئولین آن رشته در قسمت های مختلف نظرسنجی بعمل آید؟
مسلماً این گونه نادیده گرفتن حق و حقوق گروهها فقط موجب ضربه زدن به نظام سلامت کشور خواهد شد.
بدیهی است نظام سلامت کشور در صورتی خواهد توانست جایگاه خود را حفظ و ارتقاء دهدکه تمام گروهها در جایگاه خود دیده شوند، حق و حقوق واقعی شان لحاظ گردد و با تلاش در جهت رفع مشکلات موجبات دلگرمی آنان را برای ارائه خدمات بهتر فراهم ساخت .
این سوال در ذهن همکاران ماماست که چرا همیشه ما را نادیده میگیرند؟ چرا تمام چالشها و حق کشیها برای ماما ؟
حداقل اگر گامی برای توجه به خواسته های آنان برداشته نمی شود بار بیشتری هم تحمیل نکنیم و دردی هم به دردهای بی علاج آنان اضافه نکنیم.
بیائید یکبار هم که شده با حفظ شان و جایگاه واقعی آنان به خواستههایشان توجه کنیم.
با عنایت به موارد گفته شده ، ضمن اعتراض و نارضایتی همکاران در سراسر کشور نسبت به اینگونه سیاست ها اعلام می داریم که جامعه مامایی مخالف این سیاست (حتی اگر فعلا انتخابی باشد) بوده و از مسئولین می خواهیم مشکلات ماما را در حیطه کاری خودمان درمان کند. بارها اعلام کرده ایم که برای رفع معضل بیکاری میتوان از راهکارهای ذیل استفاده کرد:
1-اجرای قانون پنج سال بخشودگی سختی کار که جزو حقوق بدیهی آنان بوده و هیچ فرد منصفی نمیتواند منکر استرس کاری ماماها با توجه به تماس با انواع آلودگیهای صوتی، میکروبی، خونی، استرس حفظ سلامت و نجات جان دو انسان و ... شود.
مسلماً با اجرای این قانون تعداد زیادی از همکاران از چرخه خارج و نیروهای جدید جذب خواهند شد.
2-استانداردسازی نیروی انسانی:
طبق استانداردهای جهانی به ازای هر 1000 زایمان 30 الی 50 ماما باید در سیستم بکار گرفته شوند با توجه به آمار موالید سالیانه در کشورکه حدود یک میلیون و سیصد هزار است و همچنین با عنایت به سیاست افزایش رشد جمعیت و ترویج زایمان طبیعی و کاهش آمار سزارین، حتی اگر حداقل استاندارد نیروی انسانی (30 نفر) در نظر گرفته شود عملاً مامای بیکار نخواهیم داشت و نیازی نیست که هر روز به بهانه بالا بودن آمار بیکاری شخصیت آنان را لگد مال کنیم.
3-کاهش پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی به متعادل کردن آمار بالای فارغ التحصیلان و بیکاری کمک چشمگیری خواهد کرد.
امیدواریم با عنایت و حسن نیت جنابعالی شاهد اصلاح و رفع عاجلانه این سیاست باشیم.
نوشین زنده زبان، عضو شورای عالی نظام پزشکی
انتهای پیام/