به گزارش خبرگزاری تسنیم از بروجرد، لرستان دارای آثار تاریخی بسیاری است که از جمله این آثار می توان به مسجد جامع شهرستان بروجرد اشاره کرد که با ویژگی های منحصر بفرد خود به اثری ماندگار در ذهن بازدید کنندگان تبدیل شده است.
مسجد جامع بروجرد که با گویش بروجردی مچد جمه نیز نامیده می شود یکی از نخستین مسجدهای ساخته شده در ایران است که تاریخ ساخت آن به قرن دوم و سوم هجری برمی گردد.
این مسجد به خاطر قدمت آن و معماری زیبای آن سالانه میزبان مهمانان زیادی از سراسر کشور است.
این مسجد روی یک آتشکده در محله ای قدیمی از بروجرد به نام دو دانگه واقع شده که دارای معماری منحصر به فردی است.
مسجد جامع بروجرد بین سال های 150 تا 226 هجری قمری ساخته شده و کتیبه های بسیاری از دوره های مختلف، سلجوقی، صفویه و قاجاریه در این مسجد وجود دارد.
یکی از دیدنیهای اصلی این مسجد منبر چوبی آن است البته منظور از منبر پله های آن نیست بلکه حکاکی روی این منبر از آن اثری دیدنی و ماندگار به وجود آورده است.
بنا بر شایعات محلی گفته می شود که امام حسن مجتبی (ع) سفری به بروجرد داشته است و در این سفر بر بالای این منبرسخنرانی کرده است که به دلیل کافی نبودن مدارک و شواهد در هیچ سند تاریخی ثبت نشده است.
معماری مسجد جامع بروجرد بسیار منحصر بفرد و یکی از شاهکارهای تاریخی معماری ایران است که هم ویژگی های معماری اسلامی و هم معماری باستانی ایران (ساسانیان) را در خود جای داده است.
بخش قدیمی ترمسجد ، گنبدخانه آن است که در ضلع جنوبی قرار گرفته است و به اعتقاد مردم محلی و نیز بر اساس شواهد معماری، پیش از تبدیل این بنا به مسجد، آتشکدهای بزرگ بوده است، معماری این بخش، مشابه چارطاق های دوران ساسانی است.
بنای اولیه این مسجد به صورت مجموعهای شامل مسجد، حمام، آب انبار، ساختمان غـریب خانه، میدان و سایر متعلقات بوده که امروزه بعضی از این آثار از بین رفته است. بنای مسجد جامع از نظر شکل از نوع مساجد تک ایوانی اسـت کـه دارای دو در ورودی در قسمتهای شرقی و غربی است.
بنای مسجد شامل یک حیاط مرکزی، ایوان، فضای گنبدخانه و شبستانهای اطراف آن و یک شبستان وسیع زمستانی در طرف شمال حیاط مرکزی است،بنابر شواهد موجود، صفویان، زندیان و قاجار تعمیرات بنیادی در مسجد انجام دادهاند و بخشهایی به آن افزوده اند.
کشف چهار سکه نقره با تاریخ های 851 و 853 در شبستان غربی این احتمال را که شبستان های مذکور در نیمه دوم قرن نهم هجری قمری ساخته شده باشد تقویت می کند، بعدها فضای خالی زیر گنبدخانه را پر و طاق های خشتی این فضا را خراب کرده اند که با توجه به کشف سکه ای با تاریخ 1124 در این محل، می توان این اقدامات را به اوایل قرن دوازدهم هجری قمری نسبت داد. در سال 1209، تقی خان رازانی، حاکم بروجرد در دوره فتحعلی شاه قاجار، ایوان و مناره های طرفین آن را احداث و به گنبدخانه ملحق کرد.
این مسجد که از جمله آثار تاریخی منحصر به فرد است در سال 1314 با شماره 228 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
انتهای پیام/ ب