به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، یادداشت ذیل از دفتر آیتالله جوادی آملی گرفته شده و با نگاهی به شخصیت حضرت صدیقه طاهره (سلامالله علیها) مزین شده است.
شناخت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) چونان معرفت قرآن کریم، مشروط به طهارت از لَوْث حس و خیال و رَوث وهم و گمان و فَرث تمثیل و تشبیه و دَم مفهوم و ذهن است؛ زیرا حقیقت آن بانو، همچون سایر اهل بیت عصمت (علیهم السلام)، همتای قرآن مجید است و حدیث شریف و متواتر ثقلین شاهد صادق آن است؛ «اِنی تارک فیکم الثَقَلین کتابَ اللهِ وعِتْرَتی...» و مساس علمی با قرآن کریم بدون طهارت روح و نزاهت دل میسور نیست؛ چه اینکه تماس بدنی با الفاظ این کتاب آسمانی بدون طهارت ظاهری روا نخواهد بود؛ «إنه لقرآنٌ کریم فی کتابٍ مکنونٍ لایمسه اِلاالمطهرون».
هرچند همه معصومان از دوده طه و یس یعنی عترت طاهرین (علیهم السلام) معادل قرآن کریمند و هر کدام بهمنزله سُوَر و آیات آسمانیاند که کلام ویژه خداست، لیکن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) خصیصهای دارد که در دیگر معصومان نبوده و نیست و آن اینکه این بانو، نهتنها معادل قرآن بود بلکه مصاحب و معاشر و همراه و همآوا با آن بود؛ بهطوریکه آن حضرت و قرآن با هم از فراطبیعت به طبیعت آمدند و همزمان طبیعت را وداع کردند و عمر طبیعی آنها منقطع شد؛ اگرچه حقیقت آنها مخصوصا قرآن برای ابد باقی است. توضیح آنکه عمر شریف آن حضرت همزمان با نزول قرآن کریم آغاز شد و با انقطاع وحی و پایان پذیرفتن آن خاتمه یافت؛ زیرا عمر گرانمایه آن بانو هرچند کمتر از 20 سال بود و مدت نزول قرآن مجید تقریبا 23 سال بود لیکن اوایل نزول قرآن مجید، معراج رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شروع شد که در آن سفر الهی، زمینه تکون ماده اولی و ریشه انعقاد چیزی که بعدا بهصورت نطفه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) ظهور میکرد، فراهم شد. یعنی مدتی که از نزول قرآن سپری شد و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) متولد نشد، برای این بود که مقدمه میلاد مسعود آن حضرت به برکت قرآن در معراج فراهم گردد.
پس در این فاصله، تمام شرایط سپهری و زمینی مهیا شد تا آن بانوی عرشی، از عرش به فرش تنزل کند و آن غذای ملکوتی شب معراج، بهصورت ملکی تجلی یابد و لحظه به لحظه همزمان با نزول آیات و سور قرآن مجید به تمام و کمال خود برسد تا هنگامی که قرآن کریم به نصاب خاص خویش نائل شد و آیه کریمه «اَلْیومَ اکملتُ لکم دینَکم و اَتْمَمْتُ علیکم نعمتی وَ رَضیتُ لکم الاسلامَ دینا» نازل شد و خورشید وحی در کرانه غرب عمر نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) افول کرد، نوبت ارتحال سریع آن بانو فرا رسید و طولی نکشید که آن حضرت به بدرقه قرآن مجید بار هجرت بست و خاموش شد و با قدر مجهول و قبر مخفی، چنین لیلهالقدری از جامعه جاهلی عصر خویش که جز لیلهالقبر نبودند، جدا شد و آن را وداع کرد. البته حقیقت ولایت آن حضرت همراه با قرآن ابدی بوده و همسفر با کلام زنده و جاوید سرمدی خواهد بود. همانطوری که تهمت تحریف قرآن کریم دعوای فایل و خیال آفِل است، ادعای «حَسْبُنا کتابُ الله» نیز تأریب دین و تمثیل اسلام است که هرگز نتیجه نخواهد داد.
کسی که جناح عترت را از مرغ باغ ملکوت دین اِربا اِربا نماید، کسی که بال ولایت را از سیمرغ رَوضه جبروت اسلام مثله کند، هرگز از دین مورد ادعای خویش بهرهای نبرده و از اسلام مطمح نظر خود طرفی نخواهد بست. غرض آنکه هرچند بقای معنوی ولایت و عصمت و حجت بالغه بودن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) همچون قرآن کریم تضمینشده است لیکن عمر ظاهری قرآن ناطق و صامت در آغاز و انجام مقارن بوده؛ بهطوری که تقریبا با هم نزول کردند و با هم عروج نمودند. معرفت آن ذات نورانی، گذشته از صبغه اعتقادی مستلزم جنبه اخلاقی، حقوقی، فقهی و اجتماعی است؛ زیرا آن انسان کامل، اسوه همگان در معارف علمی و احکام عملی بوده و خواهد بود. لذا ارائه برخی از بیانات سودمند آن حضرت درباره مسائل اخلاقی و حقوقی و مانند آن لازم است وگرنه اثر عملی بر شناخت حضرت فاطمه (علیها السلام) مترتب نمیشود.
آن حضرت درباره اخلاص در عمل و آثار گرانبهای آن چنین فرمود: «مَنْ اَصْعَدَ اِلی اللهِ خالصَ عبادَتِهِ اَهْبَطَ اللهُ عزوجل الیه اَفْضَلَ مصلحته/ هرکس عبادت خالصانه خود را بهسوی خداوند صاعد نموده و بالا ببرد، خداوند بهترین مصلحت وی را بهسوی او گُسیل داشته و نازل میفرماید». این کلام فاطمی، مأخوذ از وحی نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) است؛ «الیه یصْعَدُ الکلم الطیبُ وَ الْعملُ الصالحُ یرْفَعُه».
البته اعتقاد طیب، خُلق طیب و عمل صالح هرگز از انسان طاهر جدا نیست تا بهتنهایی صعود کند و صاحب خود را که متقوم به اوست، رها نماید؛ بلکه در صحابت انسان طاهر معتقد و متخلق و عامل بالا میرود و بالا رفتن بهسوی خدای سبحان با بالندگی و برازندگی همراه است. حتما چنین انسان مهاجری که هجرت او به لقای الهی منتهی میشود، اسوهای چونان حضرت فاطمه (علیها السلام) دارد و رهتوشهای معقول و مقبول خواهد داشت که نیازهای سفر طولانی معاد وی را تامین مینماید.
همچنین آن حضرت در کیفیت بهرهمندی از دنیا چنین رهنمودی دارد: «اِنی اُحِب من دُنیاکم ثلاثا الانفاقُ فی سبیل اللهِ و تلاوه کتابِ الله و النظرُ الی وجه ابی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم». هر نعمتی زکاتی دارد که تأدیه آن، انفاق در راه خداوند محسوب میشود.بخشی از آن، واجب است و برخی از آن، مستحب. زکات شجاعت، جهاد برای حفظ دین و میهن اسلامی است. زکات جمال، عفاف و صیانت از آلودگی است. منبع همه این مآثر الهی قرآن کریم است که تلاوت، تدبر و تفسیر آن توصیه شده است.
نگاه به شخصیت حقیقی و حقوقی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) جاذبه دلپذیری دارد که اندیشههای علمی را به انگیزههای عملی میرساند. اگر جامعه کنونی از نظر به شخص عنصری پیامبر گرامی اسلام محروم است، از نظریهپردازی محققانه در مکتب حیاتبخش آن حضرت ممنوع نیست.*
منبع: مجله پنجره
انتهای پیام/