به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم،سال 93 را باید سالی حساس و تاثیر گذار برای جریان های سیاسی جهت حضور در انتخابات مجلس دهم قلمداد کرد. زیرا در این سال فعالیت ها برای انتخابات مجلس دهم شکل جدی تر به خود می گیرد و با توجه به شکل گیری قطب بندی های سیاسی بعد از یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و تعیین وزن و جایگاه جریان های سیاسی کشور فضا برای فعالیت و همکاری نیروها، احزاب و گروه های سیاسی شفاف تر می شود.
در این میان مهمترین مساله ای که برای جریان اصولگرایی می تواند مد نظر باشد ایجاد وحدت و همدلی جلوگیری از تفرقه و تشتت است. امری که در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته تبلور یافت و مانع از کسب پیروزی و موفقیت برای آنها شد. اصولگرایان در شرایطی سال 92 را آغاز کردند که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری انتظار می رفت تا کاندیدهای اصولگرا با یک یا در نهایت دو کاندیدا در صحنه حضور پیدا کنند.
اما غافل از اینکه علی رغم همه قول و قرارها اختلاف و تفرقه در میان اصولگرایان از مدت ها پیش آغاز شده بود و در انتخابات ریاست جمهوری این اختلافات به اوج رسید و در حضور متکثر کاندیدهای اصولگرا در جریان انتخابات انعکاس یافت.
اختلافات در میان اصولگرایان از انتخابات مجلس نهم آغاز شده بود که در آن برخی جریان های اصولگرا خواهان سهم بیشتری در 8+7 شدند و بعد از اینکه به مطالبات آنها پاسخ داده نشد راه خود را از اکثریت اصولگرایان جدا کردند و با تشکیل «جبهه پایداری» زیر لوای آیت الله مصباح یزدی به فعالیت های خود به صورت مستقل ادامه دادند. هر چند که در میان تشکیل گروه های دیگر اصولگرا همچون «جبهه ایستادگی» یا «صدای ملت» ساز اختلافات را در میان اصولگرایان بیش از پیش کوک کرد اما در نهایت به واسطه پیروزی اصولگرایان در انتخابات مجلس این اختلافات شاید چندان نزد علمای اصولگرا مهم و قابل توجه به نظر نرسید.
نادیده گرفتن اختلافات، عدم پایبندی به قول و قرارها، عدم حرف شنوی از گروه های مرجع سیاسی و زعامت ریش سفیدان اصولگرایی در نهایت موجب شد که اصولگرایان در بزنگاه یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با حداکثر کاندیدها وارد صحنه شوند و در نهایت با اتحادی که در بین اصلاح طلبان ایجاد شد رقابت را به رقیب واگذار کردند و یکی از نهادهای قدرت را از دست دادند.
اما این شکست به مثابه آب سردی بر پیکره جریان اصولگرایی بود چرا که بلافاصله اصولگرایان از خواب غفلت بیدار شدند و در جریان انتخاب شهردار تهران یکپارچه به حمایت از تداوم ریاست محمدباقر قالیباف بر این نهاد پرداختند. در شرایطی که اصلاح طلبان بعد از انتخابات ریاست جمهوری با شعار فتح سنگر به سنگر و با استراتژی «دیروز پاستور، امروز بهشت و فردا بهارستان» در پی فتح صندلی ریاست شهرداری تهران بودند تا دومینوی پیروزی های خود را کامل کنند و از سوی دیگر با مشاهده تفرقه در میان اصولگرایان پیروزی را برای خود قابل از دسترس تر از همیشه می دیدند اما ناگهان با اتحاد و همدلی اصولگرایان مواجه شدند و رویای شیرین آنها برای تداوم پیروزی ها تعبیر نشد.
تفرقه اصولگرایان در جریان انتخابات ریاست جمهوی و سپس وحدت آنها در جریان انتخاب شهردار تهران می تواند بزرگترین درس اصولگرایان از سال 92 و دستور کار آنها برای فعالیت های سیاسی سال جاری باشد. زیرا در شرایط کنونی مهمترین نیاز و دغدغه جریان اصولگرایی تعیین ساز و کاری برای دست یابی به وحدت و جلوگیری از وقوع اتفاقات تلخ انتخابات ریاست جمهوری است.
منبع:شفاف
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.