به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، تیم فوتبال داماش گیلان یک بازى سرنوشت ساز دیگر را واگذار کرد تا بیش از پیش فانوس سقوط براى اهالى شهرباران روشن شود.
باخت مقابل پرسپولیس تهران در ورزشگاه خانگی رشت به مانند همه بازىهایى که رشتىها در این هفته هاى اخیر متحمل شکست شدند، در حالى به داماش تحمیل شد که در اکثر آنها کمترین حق شان تساوى بود و در بعضى از آنها هم شایسته پیروزى بودند.
داماش در حالى به مانند مسابقه رفت، نتیجه را به پرسپولیس واگذار کرد، که که قرمزهاى پایتخت از یکى از معدود موقعیتهاى گلزنى شان نهایت استفاده را کردند تا هم خود در کورس قهرمانى باقى بمانند و هم رشتىها را در منطقه قرمز جدول میخکوب کنند.
داماش در شرایطى گام به این مسابقه گذاشته بود که نسبت به مسابقه رفت از نظر نیرو و نفرات نه تنها تقویت نشده بود که حتى ضعیف ترهم بود.
رشتىها که در نیم فصل بازیکنانى همچون: افشین چاووشى، ملو داسیلوا، بوبکر کبه، سعید حلافى، جهانگیر عسگرى، محمد آبشک را از دست داده بودند، ابوذر رحیمى را هم به دلیل پارهگى رباط سلیبى، مرتضى ابراهیمى را به سبب مسایل انضباطى و میلاد فراهانى را به خاطر برخى اتفاقات حاشیهاى در جمع هجده نفره داماش غایب بودند.
به این اسامى اضافه کنید نامهایى چون: حسین ابراهیمى، حسن رودباریان، حسین کوشکى و على رضا جهانبخش که در ابتداى فصل از جمعه پسران شهرباران جدا شدند و البته هرگز بازیکنى در حد و توانایى آنها به داماش ملحق نشد.
باز مىگردیم به روز مسابقه با پرسپولیس، تیمى که تعداد ستارگان روى نیمکت و سکوهایش از دو سوم تیمهاى لیگ برترى بالاتر و بیشتر است و زمانى که اسامى یازده بازیکن فیکس داماش اعلام شد، خوشبینترین هوادار داماش تصور یک بازى یکطرفه و پرگل را به سود پرسپولیس تصور مىکرد.
این اما آغاز چالشى تازه براى رشتى ها بود و على نظرمحمدی، مربى جوان داماش در روزى که دستش خالى تر از همیشه بود، جرأت کرد و از قید نامهایى چون على رضا نظیف کار، مصطفى حاجتى، مسعود حسن زاده، هادى سهرابى گذشت تا به گفته خود چه با بزرگتر و چه جوان تیم اتمام حجت کند، که نامها برایش بازى نمىکنند، بلکه کسانى به میدان مىروند که با تاکتیک روز مسابقه همخوانى داشته باشند و البته در اوج آمادگى باشند.
این بازى کردن و نکردنها، تنها نقطه مثبت سرمربى جوان داماش در روز بازى با پرسپولیس نبود، او با تعویض جایگاههاى سنتى بازیکنان، چهره اى از داماش ارائه کرد که هم براى فوتبالىها تازگى داشت و هم جذابیت.
محمدرضا مهدوى که همواره یک بازیگردان کلاسیک براى داماش محسوب مىشود در برابر پرسپولیس یک خط به جلو فرستاده شد تا بیشتر از هر روزى خط دفاع قدرتمند پرسپولیس سختى بکشد.
بازى دادن به جوانهایى چون: محمد دادرسى، محمد خدابنده لو و محمد سیاه شاید این روزها به زیان داماش از لحاظ نتیجهگیرى تمام شود، اما قطعا در دراز مدت این فوتبال ایران و خود داماش است که سود میبرد.
شاید اگر دادرسى آن دروازه خالى دقایق آخر را از روى خط دروازه پرسپولیس به هوا نمى فرستاد، امروز همه ى منتقدان در حال تمجید از شجاعت نظرمحمدى در بازى دادن او و تیزهوشى اش در تعویض دقایق واپسین بازى داد سخن مىگفتند.
داماش براى بقا در دو بازى باقى مانده اش به یک برد و یک تساوى نیازمند است تا بدون نیاز به حساب و کتاب و دانستن نتایج بازى هاى سایر تیمها ماندنش را در لیگ برتر را تثبیت کند.
اینکه داماش در لیگ برتر بماند و چهارمین فصل پیاپى حضورش را در لیگ برتر جشن بگیرد، شاید آرزوى اغلب فوتبال دوستان ایران است، چرا که در لیگى که گاه حداکثر تعداد هوادرانش در تمام بازى هاى یک هفته به ده هزار نفر نمىرسد، داماشىها توانایى آن را دارند که ورزشگاه پیر شهر رشت را شرمنده حضور خود کنند و این براى لیگ برتر ایران که دارد به سرعت به سوى لیگهاى کشورهاى حوزه خلیج پارس شدن گام بر مى دارد، یک غنیمت است.
اما نکته مهمتر از ماندگارى داماش در لیگ برتر، تولد یک مربى جوان شجاع دل در فوتبال ایران است.
فوتبالى که چرخه بسته مربیانش آنقدر محدود است که سال بعد براى مربى تیم سقوط کرده چندین پیشنهاد لیگ برترى وجود دارد، ظهور یک پدیده جوان تازه از راه رسیده نوید خوبى است براى اینکه هنوز باور کنیم این لیگ برتر ما هنوز آهنگ هاى خوش ریتمى براى نواختن دارد.
داماش و على نظرمحمدی، گام در راهى گذاشته اند که حالا باید شادمان باشیم که فوتبال ما به جز رو کردن ستاره هایى مانند سردار آزمون و جهانبخش و آرش افشین، حالا مى تواند در چرخه ورود مربیان جوان هم مولد باشد و پیشگام.
اینکه داماش چه در صورت ماندن و یا سقوط، همچنان در فصل بعد على نظر را بر مسند سرمربىپگرىاش ببیند، قابل پیش بینى نیست، اما آنچه به یقین روشن است این نکته است که فوتبال ایران در آینده خیلی بیشتر از اینها از على نظر خواهد شنید، مربى که تازه آمده و ظاهرا قصد دارد حالا حالا بماند.
انتهای پیام/ ب