به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سال 1392 برای صنایع دستی کشورمان سالی بسیار پرتلاطم و پر از ترسها و امیدها بود به طوری که کشتی هنرمندان این حوزه در دریای طوفانی تصمیمگیریهای مدیران این حوزه بسیار بالا و پائین شد و هماکنون نه در ساحل آرامش بلکه فعلاً بر روی امواجی آرام حرکت میکند و چشم به سال جدید دارد که آیا دوباره این کشتی روی امواج پرتلاطم دریا را خواهد دید یا به ساحل آرامش میرسد؟
در ابتدای سال جاری بود که موضوع خصوصیسازی صنایع دستی در آخرین روزهای دولت دهم داغ داغ شد و مسئولان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اقدام به این تصمیم ناگهانی-به قول کارشناسان این حوزه- گرفتند و نکته مهمتر اینجا بود که کمتر از نقدهای رسانهها و کارشناسان این حوزه استفاده کردند.
این اقدام اگر چه به عنوان یکی از خاطرات بد سال 92 در ذهن هنرمندان صنایع دستی کشور نقش بست اما در ادامه همه منتظر بودند که دولت جدید آیا راه دولت قبلی را ادامه میدهد و به این نوع خصوصیسازی را ادامه میدهد یا خیر؟ جالب اینجا بود که مسئولان وقت سازمان میراث فرهنگی در دولت دهم اعلام کرده بودند که ما کارهای کارشناسی زیادی روی این نوع خصوصیسازی انجام دادهایم اما برای آن آئیننامه اجرایی تدوین نشده بود.
بالاخره با رویکارآمدن دولت تدبیر و امید که هنرمندان این حوزه انتظار داشتند که 3 اتفاق مهم در معاونت صنایع دستی اتفاق بیافتد، اول اینکه افرادی مدیر با دانش و تخصص صنایع دستی در رأس این معاونت قرار بگیرند، دوم اینکه مدت عمر مدیران این معاونت طولانی شود چرا که در دولت قبلی عمر معاونان این حوزه تقریباً به طور میانگین 6 ماه بود به طوری که در طی 2 سال، 4معاون صنایع دستی برای این سازمان روی کار آمدند و در نهایت، سوم اینکه مسئولان رأس این سازمان، بها و توجه لازم را به این جسم بیجان صنایع دستی کشور داشته باشند.
در همین راستا علاوه بر اینکه موضوع خصوصیسازی با آن سبک و سیاق دولت دهم برچیده شد بنا برگفته کارشناسان تقریباً میتوان گفت که دو اتفاق اول افتاد، به طوری که هر چند زمان انتخاب معاون صنایع دستی طولانی شد اما بالاخره فردی انتخاب شد که درد این حوزه را دارد و از دانش و تخصص لازم برخوردار است و از طرفی هنوز زمزمهای برای استعفا یا برکناری وی شنیده نشده است اما اتفاق سوم که مهمترین انتظار 2 میلیون هنرمند این حوزه بود نه تنها برآورده نشد بلکه توجه کمتر هم شد، به طوری که بیشتر کارشناسان با وجود انتقاداتی که به بریز و بپاشهای دولت قبلی در برگزاری سمینارها و همایشهای صنایع دستی اعتراض داشتند اما این همایشها را حداقل گامی در جهت توجه بیشتر به صنایع دستی میدانستند اما در دولت جدید با وجود شعارهای زیادی که از فرهنگیبودن این حوزه و وعده توجه زیاد به این حوزه داده شد نه تنها آن سمینارها و همایشها تعطیل شد بلکه میزان بودجهای که باید به این حوزه اختصاص میدادند حتی یک قران هم در بودجه سال 93 افزایش نداشت، گویی بودجه این حوزه را از روی بودجه 92 نوشتهاند.
کار به جایی رسید که معاون صنایع دستی در گفتوگو یی با تسنیم اعلام کرد که بودجه 19.5 میلیارد تومانی ما را به 100 میلیاردتومان برسانید و سال بعد من ضمانت میدهم که 1000 میلیاردتومان برگردانم اما ظاهراً گوش کسی به این حرفها بدهکار نبوده و نیست، البته تلاشهایی شد اما کمکها به حدی کم بود که حتی کف انتظارات را هم برآورده نمیکرد.
حال صنایع دستی با یک سال پرتلاطم دیگر مواجه است و هر چند سکاندار این کشتی پرتجربه است و تیمی که روی کار آمدهاند از تجربه و تخصص لازم برخورداند اما حال و هوای امواج دریا معلوم نمیکند و همه منتظرند که ببینند وعدههای رئیس جدید سازمان میراث فرهنگی به این حوزه آیا عملی میشود یا باز هم شاهد آن خواهیم بود که به صنایع دستی، طفیلی گردشگری و میراث فرهنگی خواهند شد؟
انتهای پیام/