به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اکران «چ»، ساخته ابراهیم حاتمیکیا، در ایام نوروز نظرات مختلفی حول این اثر توسط فیلمسازان، کارشناسان و فعالان هنری ارائه شده است. بسیاری ساخته حاتمیکیا را نمونهای موفق در حوزه سینمای جنگ دانستهاند. مریم کاظمزاده، همسر شهید وصالی، نیز در نامهای به کارگردان «چ» که در اختیار خبرگزاری تسنیم، قرار داده نظر خود در رابطه با محتوای این فیلم بیان کرده است. این نامه به شرح ذیل است:
«یا لطیف
سلام آقای حاتمیکیا
امشب فیلم «چ» را دیدم؛ با دو دخترانم که نسل جوان، نسل سومی هستند، فیلم را دیدیم. بعضی لحظات فیلم گریههای دخترم را شنیدم. دستم را گرفته بود.
هیجانزده بودم صحنهها از جلو چشمم رد میشدند و واقعه پاوه در ذهن من ورق میخورد. این فیلم برایم، مهم بود، شما راوی دو روز و شب انقلاب و لحظات پر التهاب کردستان بودید.
راستش، در این مدت از کسانی که فیلم را دیده بودند، نظراتشان را که میخواستم، نظرات متفاوت بود. جوانی اصلاً خوشش نیامده بود. میگفت که فیلم قوی نبود. جوان دیگری میگفت: دکتر چمرانی که من از لابهلای کتابها و برنامههای تلویزیونی دیدم، با این دکتر چمران فرق داشت. یکی عاشق جلوههای ویژه فیلم شده بود. از همنسلان خودم یکی نقد داشت و دیگری، از فیلم خوشش آمده بود. من بدون پیشداوری خواستم فیلم را ببینم.
از اصغر وصالی و شهید چمران، از پاوه و آنچه بر آنان در همان مقطع تاریخی، شنیده بودم و آنچه به یاد داشتم. در همان جلساتی که با هم داشتیم با شما در میان گذاشتم و بر این باور هم بودم که هنرمند متعهد که از خواص جامعه است آزادانه در فیلمش، در روایتش، در شعرش، در آثاری که خلق میکند «باید» آزاد باشد تا بتواند فضیلتها را به درستی در اثرش خلق کند. و اعتراف میکنم که در این کار، شایسته وظیفه خطیرتان را انجام دادید.
هر چند چمران شما و اصغر وصالی، چمران و اصغر وصالی حاتمیکیا بود. مردان بزرگ یک بُعدی نیستند. این جمله را ٣٢سال پیش دکتر چمران در پادگان مریوان گفت و تأثیرگذار در زندگیم بود. این فیلم ٤٨ساعت از زندگی پرالتهاب دکتر چمران و اصغر وصالی بود. به طور قطع، اگر هنرمندان متعهدی باشند میتوانند لحظات، دقایق، یا روزهای پرافتخار شهدا، دکتر چمران و اصغر وصالی را بیافرینند تا معرف تاریخ پر فراز و نشیب انقلاب اسلامی ما باشد. تا نسلهای بعد با افتخار سرشان را بالا بگیرند و ببالند که پدرانشان این سرزمین را، این ارزشها و فضیلتها را آسان به دست نیاوردند. و آنها در نگهداری این فضیلتها وظیفه خطیری دارند.
هنوز حرفهای ناتمام در مورداصغر وصالی ، دکتر چمران، دستمال سرخها، غاده جابر، همسر صبور دکتر چمران و شهدای جانباخته کردستان و وجب به وجب مرزهای ایران زمین مانده تا باشد به همت هنرمندان متعهدمان، هنرمندانه به تصویر در آیند.
اما در مورد نقش اصغر وصالی و کار ارزشمند آقای بابک حمیدیان: میتوانم اعتراف کنم که آقای حمیدیان خوب از عهده نقش پرشور و شجاعانه که این هم یک بُعد از زندگی اصغر وصالی بود، برآمده بودند و به قول خودشان در خلوتی که سر مزار وصالی با او داشتند، در بعضی سکانسها اصغر خوب کمکشان کرده بود. هر چند، مهربانیهایی که با دستمال سرخها داشت که شیفته او میشدند، کمی در فیلم جایش خالی بود.
و هنوز بسیار فیلمها باید ساخته شوند، تا فرزندان فردای ایران بدانند که:
«ما برای خواندن این قصه عشق به خاک
خون دلها خوردهایم، خون دلها خوردهایم
ما برای جاودانه ماندن این عشق پاک
خون دلها خوردهایم، خون دلها خوردهایم»
مریم کاظمزاده
همسر شهیداصغر وصالی»
انتهای پیام/