به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه روز هنر انقلاب اسلامی، دیروز عصر در حوزه هنری تهران برگزار شد .
در ادامه این برنامه محمد سرشار، رئیس حوزه هنری تهران روی سن آمد و گفت: من 12 ساله بودم که شهید آوینی شهید شد. آن روزها کسی شهید آوینی را نمیشناخت به هر کس میخواستیم که او که بود میگفتیم همان صدای معروف مستند روایت فتح. امروز بعد از 21 سال این وظیفه را بنده حقیر احساس میکنم که باید هنرمندان سال انقلاب اسلامی را معرفی و تجلیل کنیم. برای انتخاب چهره سال هنر انقلاب اسلامی باید شیوهای اتخاذ شود که روش فراسازمانیاش حفظ و مصون نگه داشته شود. امسال به لطف ائمه اطهاردر 8 رشته هنری به تجلیل از هنرمندان میپردازیم. هنرمندان ما غالبابرگزیده جوایز ملی آفرینندگان آثار هنری و نخبگان هر رشتهاند.
سرشار ادامه داد: در انتهای سال 3 اثر مهم در هر رشته به دبیرخانه معرفی و مورد اجماعترین اثر انتخاب میشود. به هنرمند آن اثر هم به عنوان چهره سال هنر انقلاب اسلامی جایزه ویژهای تعلق میگیرد. امسال 8 رشته در قالبهای داستان، شعر، خاطرهنویسی، نمایش، فیلم، فیلم داستانی، فیلم مستند، موسیقی و هنرهای تجسمی ما هنرمندان برگزیده داریم که انشاءالله در سالهای بعد به تعداد رشتههای بیشتری نیز جوایز اعطا مینماییم.
در ادامه برنامه، از استاد سعید کشنفلاح پیشکسوت هنر تئاتر درخواست شد که برای حضار سخنرانی نماید که ایشان به دلیل کسالت در جای خود برای حضار افاضه نمودند.
کشنفلاح: هنر انقلابی به قیام امام عصر منتهی خواهد شد
سعید کشنفلاح با تشکر از حضار و عرض پوزش به دلیل کسالت و مشکل حرکتی نکاتی را خاطرنشان کرد: وقتی بحثی از هنر انقلاب میشود ما برمیگردیم به همان وقایع و اتفاقاتی که دخیل آن بودهایم. ما همراه با مردم به حضرت امام(ره) لبیک گفتیم و احساس تکلیف کردیم که هنر خود را در خدمت انقلاب قرار دهیم و با خطراتی که در مسیر انقلاب به وجود میآید مواجهه کنیم و نگذاریم که هنر انقلابی اسلامی ما آلوده شود. لذا حرکتهای کوچکی را در حوزه نمایش شروع کردیم. من خوب به خاطر دارم ما در دانشگاهی بودیم که نزدیک مدرسه رفاه بود و به جای رفتن به سر کلاس و درس و بحث همراه با دوستان به مکان استقرار حضرت امام میرفتیم و از صحبتهای ایشان استفاده میکردیم. به یاد دارم به تعداد انگشتان دو دست بودیم که انجمن اسلامی در دانشگاه زدیم دانشکده هنرهای دراماتیک تهران و در اول انقلاب اولین کاری که کردیم به مناسبت شهادت حسین قشقایی بود همراه با دوستانی همچون آقای شجاعی و آقای کاسبی.
کشنفلاح گفت: در حقیقت آن روزها کار ما هم تجربه بود برایمان و هم امیدوار بودیم که کاری برای انقلاب کرده باشیم. خاطرم است که خانم صفارزاده برای محفل حوزه هنری عضوگیری میکردند ودر یک دفتر کوچک این حوزه هنری شکل گرفت. در حوزه نمایش تعداد معدودی بودیم امیرحسین فردی آنروزها دفتر ادبیات بود و فرصتهایی ایجاد شد تا بتوانیم تاثیر بگذاریم و بتوانیم معارضه و مبارزه کنیم با خطرهایی که از داخل و خارج متوجه ما بود.نتیجهاش هم این بود که کار نمایش را به تالار اندیشه آوردیم، آنقدر استقبال شد که مردم روی زمین نشستند.. ما برای اجرا به جاهای مختلفی نیز رفتیم به تئاتر شهر رفتیم که ما را نمیپذیرفتند و کارشکنی کردند و بعد برگشتیم و با همان امکانات کم تالار اندیشه را بازسازی کردیم و در کنار تولید و اجرای نمایش، به تربیت و آموزش آدمهایی پرداختیم که امروز افتخار ما هستند. آن موقع واقعا کارها جهادی بود که امروز حضرت آقا نیز به آن اشاره میکنند.
کشنفلاح ادامه داد: آن وقت هم میگفتند که همه چیز ما اقتصاد نیست؛ زیربنا فرهنگ است خدا رحمت کند شهید آوینی را که به روشنسازی اندیشههای جوانهایی پرداخت که هنوز به قوام نرسیده بودند و این جریان متصل شد به دفاع مقدس. یادم هست که یک روز گفتیم حالا که جنگ شده است چه باید بکنیم، با همه بچهها تصمیم گرفتیم که کار نمایش را تعطیل کنیم و سوار شدیم رفتیم دزفول و همزمان دو فیلم را کلید زدیم. زمان موشکها و بمبارانها.الحمدالله امروز وجود آقایانی چون آقای مومنی در حوزه هنری ادامه همان نسل میباشد و انشاءالله این کارها تداوم پیدا کند و متصل به قیام امام زمان شود.
سپس مجری برنامه با خواندن ابیاتی در رسای امام حسین(ع) از شاعرش عباسعلی براتیپور دعوت کرد. براتیپور ضمن خیرمقدم به حضار و با تایید صحبتهای استاد کشنفلاح گفت: در آن دوران شعرا در گوشه تالار اندیشه مینشستند، آدمهایی مثل سیدحسن حسینی و قیصر امینپور و محمدعلی مردانی و ما هم به اینها پیوستیم. جنگ که شد به جبهه رفتیم و برای رزمندهها شعر میخواندیم. من قبل از انقلاب هم شعر میگفتم اما شاعریام را از انقلاب دارم. تا امروز 25 سال است که جلسات نقد شعر و شاعری حوزه هنری را برگزار میکنم و توفیق دارم معلم کوچکی برای شعرای جوان باشم.
براتی ادامه داد: حوزه گامهای بلندی برداشته و به نظرم شعر انقلاب در حوزه هنری رشد کرد. حوزه هنری منشاء خدمات ارزشمندی بود که ما همه مرهون این خدمات هستیم.
قدیریان:مگر میشود با این همه معارف قوی و ایمان به اهلبیت و داشتن قرآن رهبرمان نگران فرهنگ باشد مگر میشود؟ حتما یک جای کار میلنگد
عبدالحمید قدیریان از هنرمندان برجسته انقلاب اسلامی بعد از براتی به روی سن آمد و صحبت کرد و گفت: ما بلدیم نقاشی بکشیم، صحبت بلد نیستیم گفتند قرار است تقدیر و تجلیل شویم و من خیلی خوشحال شدم و یک منیت و غروری مرا گرفت. خانواده شهید باغبانی که آمد بالای سن خیلی اذیت شدم وقتی حضرت آقا یکی از مسائل ذهنیاش بحث فرهنگ است من خیلی خجالت میکشم. من باید جایزه اصلیام را از خدا بگیرم. همه ما باور داریم که باید از طریقی وصل بشویم هنر انقلاب یعنی هنر آسمان. وقتی میگوییم هنر انقلاب یعنی هنر مردمی چقدر در کارهای من مردم دیده میشوند؟
قدیریان ادامه داد: مگر میشود با این همه معارف قوی و ایمان به اهلبیت و داشتن قرآن رهبرمان نگران فرهنگ باشد مگر میشود؟ حتما یک جای کار میلنگد. ثمره کار ما نگرانی ولی ماست پس چه کار میکنیم؟ هنر انقلابی یعنی طریقه سربازی برای ولی. من فکر میکنم که باید داستان انار بحرین بازخوانی شود. جریان آن 3 روز و مدد حضرت امام زمان. باید در عالم فرهنگ بازنگری کنیم و آن سنگ بناهایی که تکان نمیخورد تکان دهیم. در مملکتی که محبت به اهلبیت وجود داشته باشد نباید مشکل فرهنگی وجود داشته باشد؟هنر انقلابی فقط برای ایران نیست، برای همه جهان است و این در حالی است که وقتی که ما از حوزه هنری پایمان را بیرون میگذاریم میترسیم و و اینور و آنور نگاه میکنیم. باید این راه را رفت و باید این امانت را دست صاحبش تقدیم کرد.
مجید شاهحسینی، مدیرعامل سابق بنیاد فارابی و یکی از نظریهپردازان هنر انقلابی سخنران بعدی مراسم بود. شاهحسینی چند سالی است به تربیت نیروی هنرمند جوان در حوزه هنری میپردازد
شاهحسینی در ابتدای صحبتهایش گفت: من فکر میکنم از شهید آوینی دو صفت کمتر گفته شده یکی نظریهپردازی و یکی هم معلمی. آوینی تا امروز در شاگردان خودش امتداد پیدا کرده است. در نمازخانه جهاد کلاسهایش را ادامه میداد و طرح درسهای غیرکلیشهای داشت. در آنجا هم درست تواضع و شهود میداد. در طی دفاع مقدس شاگردانش شهید میشدند و وقتی شهید مهدی فلاحتپور بعد از دفاع مقدس در حین فیلمبرداری در لبنان شهید شد قلمی در رسای شهید زد و نوشت که هنوز هم راه شهادت باز است هنوز میتوان شنید که کسی شهید میشود.من همیشه به عنوان یک معلم از خود میپرسیدم حال آوینی در داغ شهادت شاگردانش چه بود؟ وقتی هادی باغبانی از حوزه هنری در سوریه شهید شد حال او را دانستم
سپس مجری با خواندن ابیاتی از قادر طهماسبی (فرید) شاعر روشندل و روشنضمیر دعوت به سخنرانی کرد.
طهماسبی گفت: واضح است که فرهنگ اوضاعش خوب نیست. هنر ما کجا رفته است. من قبل از انقلاب هم متمکن بودم و وضع خوبی داشتم اما همه اینها را رها کردم و به انقلاب پیوستم و این امری اختیاری بود برای من.روزی به ما گفتند که آوینی خسته است برویم کمکش کنیم. رفتم سلام کردم تو خودش بود گفتم کاری از دستم برمیآید؟ گفت شعری بنویسید و چاپ کنید بعدا که شعرم بیرون آمد و صادق آهنگران شعر را خواند گفت که گریستم و آن را آرم برنامه روایت فتح کردم. آوینی راه خودش را انتخاب کرده بود قبل از اینکه جسما شهید بشود شاهد شده بود.
سپس صادق مصلح استاد گرافیک به سن دعوت شد و سخنرانی کرد و گفت: در جامعه امروز ما گرافیک مطرح نشده و فقط جنبه تجاری آن را مردم میبینند. اما گرافیک برای انقلاب خیلی کار کرد. گرافیک آن سالهایی که چیزی به نام کامپیوتر نبود با دست خدمت میکرد. من خودم از خیابان انقلاب تا آزادی که میآیم حالم عوض میشود به خاطر کارهای سبک و دون پایهای که هیچ ارزش هنری ندارند و همینطور به بیلبردها و سطح شهر زده میشوند. گله امروز فرهنگ ما این است که کار دست کاردانان نیست.
میهمان بعدی برنامه سید مسعود شجاعی طباطبایی بود که از کاریکاتوران و از هنرمندان تجسمی است. او گفت: آمادگی نداشتم برای صحبت و در میان هنرمندان کار ما غالبا بدون شرح است ولی حالا که اینجایم خاطرهای از شهید آوینی را برایتان تعریف میکنم. در صدا و سیما و در قسمت تدوین و مونتاژ با ایشان مواجه شدم او وضو گرفته بود و آمده بود سر تدوین. علت را که از دوستان جویا شدم گفتند او همیشه برای کار وضو میگیرد و بدون وضو نمیآید. کار تدوین را مقدس و راشهایی که از جبهه میگرفت را متبرک میدانست. همیشه در آن فضای روحانی کار میکرد و حتی میزش هم رو به قبله بود. اگر امروز کارهای او و نوشتههایش ماندگار شده به خاطر معنویت سرشاری است که در او موج میزد.
در ادامه برنامه رضا مهدوی مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه هنری نیز گفت: حق مطلب در مورد چنین روزی را نمیتوان بیان کرد. ما با شهید آوینی این شخصیت بزرگ انقلابی انس و الفت داشتیم و باید هم مثل او انقلابی باشیم. اگر 35 سال است که این انقلاب هنوز پابرجاست به خاطر نیروهایی است که همه جوره و همیشه این انقلاب را میپایند روز هنر انقلاب اسلامی روز تلنگری است به ما حقیقتا اگر آوینی امروز زنده بود اوضاع فرهنگ ما اینگونه نبود دشمن فهمید چه کرد اما ما غافلیم که بعد از 35 سال به ما تذکر میدهند که امسال سال فرهنگ و اقتصاد است. امروز روز بزرگی است و هنرمندانی که وطن خود را رها نکردند و ماندند و کار کردند بزرگترین انقلابی هستند مخصوصا در زمانی که این همه هجمه برعلیه ماست. دشمنان نمیتوانند ببینند که 35 سال است پابرجاییم و امروز روز جشن انقلاب است و آخرین خاکریز هنر انقلاب حوزه هنری است و لاغیر.
بخش پایانی جلسه هم تجلیل از هنرمندان و پیشکوستان هنر ناب انقلابی بود که با حضور آقایان مومنی شریف، وفاداری، غزوه، شاهآبادی، زینالپور، برخورداری، دیباج و نیرومند از پیشکسوتان حوزه هنری برگزار شد. و از هنرمندان سال انقلاب اسلامی تجلیل به عمل آمد. هنرمندانی که در این جشن جایزه گرفتند بدین شرح میباشند:
استاد رضا مهدوی (موسیقی)، سیدمسعود شجاعی طباطبایی (کاریکاتور)، لازم به ذکر است که شجاعی طباطبایی در حین تقدیم جوایز پشت تریبون آمد و گفت: خودم را لایق جایزه نمیدانم و این جایزه را به خانواده شهید باغبانی تقدیم میکنم.
قادر طهماسبی(شعر)، محمد کاسبی (نمایش) به دلیل پروژه کاری در جلسه حضور نداشت. استاد صادق مصلح (گرافیک). لازم به ذکر است در هنگام تقدیم جوایز صادق مصلح مومنی شریف تریبون را به دست گرفت و گفت آقای مصلح وقتی جنگ شروع شد از آمریکا به ایران برگشت و فورا به جبهه رفت و در آنجا مجروح شد و هنر خود را برای انقلاب گذاشت. از کارهای برجسته او میتوان به آرم اجلاس سران کشورهای اسلامی، آرم تامین اجتماعی و آرم روایت فتح اشاره کرد.
استاد عبدالحمید قدیریان (نقاشی)، مجید شاهحسینی (نمایش و سینما)، عباسعلی براتیپور (شعر) و در انتها هم مجری از حضار خواست که به احترام استاد کشنفلاح استاد تئاتر و نمایش انقلاب بایستند و جایزه ایشان را مدعوین حاضر در سن حضوری تقدیم او کردند.
سپس جلسه با پخش مستندی راجع به شهید هادی باغبانی به اتمام رسید.
انتهای پیام/