خبرگزاری تسنیم - احمد بابایی:
تاریخچه پرداختن به «سبک زندگی» را نه در منشا سکولاریستی آن، بلکه باید در طول تاریخ وحی و نبوت و اُممِ توحیدی کنکاش کرد. اصولا در قاموس وحی و رسالت پیامبران معظم (علی نبینا و آله و علیهم السلام) «سبک زندگی» اساسیترین وجه بعثتها بوده است. دین برای انسان معنایی جامع و مانع در نظر گرفته و بر اساس همین تعریف کلّیِ وحیانی نوعی روش رفتاری و فکری مدنظر قرار میگیرد که از تفکر و عقلانیت و خردورزی آغاز و به جزئی ترین مسائل و خصوصیترین زوایای زندگی انسان تسرّی پیدا میکند.
دین با تبیین اصول اساسی زندگی، سبکِ تفکری در اتّصال با وحی ارائه میدهد که هر فردی به طور کاملاً فردانی جایگاه درست خود را در جامعه، عشیره، خانواده و خلوت فردی مییابد و با تکیه بر همان جایگاه فردانی، سبک زندگی خود را میشناسد و در مسیر تربیت عقلی دین قرار میگیرد.
در تعریف وحیانی، «سبک زندگی» موضوعی است که در عین شخصی و فردانی بودن، کاملاً آمادگی تبدیل افراد به امت واحده را دارد. این جمع پارادوکسیکال، حاصل تعادلی است که در موضوع جبر و تفویض بیان شده ست. «امرٌ بین الامرین» هم حرمت خلوت را نگاه میدارد و هم به عظمت جمع و جماعت حرمت میگذارد.
اصولاً برای درک تاریخچه «سبک زندگی» بعنوان یک شاخه رسمی علمی از سلوک و سیره پیامبران و تابعان آنها یاد میکنیم. در این شاخه معرفتی، ارتباط انسان با خدا و خود و خانواده و جامعه و امت تعریف میشود. فلذا همان خدایی که در موضوعی چون توحید و معاد ارائه طریق میکند، در همه زوایای رفتاری اعم از خوراک و پوشاک و کلام و سکوت و خشم و شهوت و قیام و قعودش سخن میگوید و به جهت همین، حجت را بر بندگان تمام میکند.
در شیوه معاش و سیره ختم الانبیا (صلی الله علیه و آله و سلم) بعنوان محبوبترین و والاترین بنده حق تعالی، تعیین مختصات «سبک زندگی» آسان است. او کسی است که برای عطر و آراستگی و لباس و مسائل زناشویی و آینه و استحمام و پزشکی و ... قانونهای ماندگار ارائه می کند. او کسی است که در تحلیل فلسفه احکام، باب خردمندی را باز می کند. او کسی است که برای نحوه اداره جامعه بدوی عرب جاهلی، آئیننامههای حیرت انگیز وضع میکند. او کسی است که مدنیّت اسلامی را پایهگذاری میکند و همزمان با کادرسازی برای انقلاب اسلامی، مردم را به نماز و نافله و مناجات و خلوت دعوت می کند. وَلا رَطبٍ وَ لایَابِسٍ اِلا فی کِتَابٍ مُبین...
«سبک زندگی» دین را ظهور میدهد. نمایشگاه اعتقادات است. اسراف در این تفکر مساوق با کفر است. صرفهجویی احسن اعمال است. دنیا در این مکتب فکری، کشتزار قیامت است. بنابراین رضایت حقتعالی ملاک حسن و قبح همه امور است. بر همین مبنا ریز و درشت رفتار، جایگاه و اهمیت و اولویت خود را در «سبک زندگی» پیدا میکند.
در این مکتب اعتقادی، هیچ زاویهای خارج از دایره حکومت الله نیست. خواب و بیداری مومن و کافر باهم متفاوتند. دایره فضائل و محاسن، همه زندگی ما را در بر گرفته است، بنابراین به هیچ زاویهای از زندگی نمیتوان بیتوجه بود. زیرا در «سبک زندگی» همه رفتارها در ترازوی اعمال مورد سنجش و در معرض محاسبه است و بدینترتیب در «سبک زندگی» به دنبال همگونی و توحید در همه زوایای زندگی بر اساس وحی و شریعت هستیم.
انتهای پیام/