مهرداد بائوج لاهوتی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: برای بررسی سفرهای مردم ایران باید به چند شاخص توجه کنیم اول اینکه بخش عمدهای از مردم به لحاظ درآمد مایلند هزینه سفر خود را حداقلی کنند و سعی میکنند از خانه فامیل و دوستان، امکانات آموزشی و اداری و چادرخوابی استفاده کنند چرا که به لحاظ تقسیم هزینهها در بین 12 ماه نگران هستند بخش عمدهای از درآمد ماهانه یا سالانه خود را از دست بدهند.
وی افزود: اینگونه افراد فکر اقتصادی دارند به عنوان مثال فردی که ماهانه یک میلیون تومان درآمد دارد فرض میکند اگر 2 میلیون تومان برای سفر هزینه کند میبیند که 2 ماه حقوق خود را از دست داده است لذا تلاش میکند خرج خود را کم کنند این فکر منطقی است و ما نمیتوانیم مردم را مجبور کنیم به هتلی بروند که 5 میلیون تومان هزینه کنند.
عضو فراکسیون گردشری مجلس ادامه داد: نکته دوم مربوط به اقدامات است که دو نظر وجود دارد یک نظر مربوط به سازمان میراث فرهنگی است که فرصت دهد که اقامتگاههای ارزانقیمت تعریف شود تا خیابانخوابی صورت نگیرد و هزینه آن از جهت زباله و موارد اخلاقی به مردم مقصد وارد نشود، در عین حال هم وزارتخانهها، سازمانها و شرکتها موظف هستند برای کاهش هزینه کارگر و کارمند خود شرایطی را ایجاد کنند که در رابطه با سفر از باب رفاهی کمک غیرمستقیمی به مردم داشته باشیم.
وی با بیان اینکه بیشترین حمایتهایی که دولت به مردم بعد از خدمات بهداشتی، امنیتی و امدادی ارائه میدهد خدمات رفاهی است یادآور شد: در همین راستا این سازمانها مدرسه و دانشگاه و اقامتگاههایی در شهرهای مختلف ایجاد میکنند تا خرج سفر کارمند و کارگر خود کم شود.
بائوج لاهوتی خاطرنشان کرد: اما اینکه آیا از نوع این سفرها راضی هستیم یا خیر باید در نظر داشت که مطلوبیتِ فعلی سفرها تردیدی نیست که با مطلوبیت مورد انتظار فاصله دارد چون اولاً ما میخواهیم کسی دغدغه سفر نداشته باشد و بتواند به راحتی سفر کند چون خودِ سفر آثار اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، روانی و آرامش خانوادگی دارد لذا چون به اصل سفر اعتقاد داریم تمایل داریم این سفرها زیاد شود.
وی گفت: اما در عین حال میخواهیم طوری مدیریت کنیم که هم هزینههای مردم حداقلی شود و هم استفاده آنها حداکثری شود و از سفر خود لذت ببرند و برای اینکه این کار عملی شود زیرساختهایی باید ساخته شود.
انتهای پیام/