به گزارش خبرگزاری تسنیم از کازرون دریاچه پریشان کازرون بزرگترین دریاچه آب شیرین کشور است که متاسفانه به دلیل خشکسالی و برداشت بیرویه آب توسط کشاورزان در حال خشک شدن است، اما احیای آن سبب احیای زندگی میشود.
این دریاچه که به زبان محلی (پیرشون) نامیده میشود در فاصله 15 کیلومتری شرق شهر کازرون واقع شده که آبهای سطحی حاصل از ریزشهای جوی حوضهای به مساحت 263 کیلومتر مربع را در خود ذخیره میکند.
آب این دریاچه از صدها چشمه کوچک و بزرگ مناطق دشت ارژن و دشت فامور و چشمههای زیادی که در کف دریاچه وجود دارند، تأمین میشود.
این دریاچه زیستگاه گونههای نایابی از پرندگانی چون درنا، پلیکان، فلامینگو، غاز، اردک، چنگر و غیره است. پریشان تنها دریاچه آب شیرین فلات ایران است که عمق آب آن از 5/3 تا 5 متر گزارش شده است. ویژگیهای مهم این دریاچه نه به خاطر داشتن ماهیان خوش طعم و آب شیرین آن بلکه به دلیل اکوسیستم بسیار مهم آن است، به طوری که 353 نوع پرنده بومی و غیربومی را در خود جای میدهد.
پرندگان غیربومی و مهاجر این دریاچه از راههای بسیار دور یعنی از سیبری، کانادا و دانمارک کیلومترها راه را پیموده و به آنجا میآیند و پس از گذران فصلی، دوباره به محل زندگی اولیه خود باز میگردند.
در حال حاضر این زیستگاه اکولوژیکی در حالت پریشانی وخشکی به سر می برد، بارندگی های ناکافی و برداشت بیش از حد منابع آب با وجود بیش از 1000 حلقه چاه آب که به گفته مسئولان بیش از 300 حلقه آن غیر مجاز است از عوامل خشکی این زیستگاه اکولوژیکی است.
جمال خداپرست در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در کازرون با تاکید بر این مسئله که پریشان در وضعیت بحرانی به سر میبرد، اظهار کرد: تالاب بین المللی پریشان به عنوان یک زیستگاه مهم حیات شناخته شده است که متاسفانه این زیستگاه با دخالتهای ما انسانها به نابودی کشیده شده است.
رئیس محیط زیست شهرستان کازرون گفت: در حال حاضر میزان آبگیری شده پریشان تنها بخش کوچکی و در حدود 300هکتار از وسعت 2600 هکتاری آن را در بر میگیرد که این میزان آبگیری اندک نیز در اثر تبخیر بالای آب در منطقه به زودی خشک میشود.
خداپرست خاطر نشان کرد: در سال گذشته اقداماتی برای احیا این تالاب صورت گرفته که از آن جمله میتوان به لایروبی چشمهها و مسیر سیلابها، احداث حوضچه ذخیره ژنتیکی، تعیین حریم تالاب پریشان وجدا سازی اراضی ملی از مستثنیات با احداث خاکریز به طول 50 کیلیومتر اشاره کرد که البته برای احیای پریشان ناکافی است.
وی با بیان اینکه متاسفانه با این میزان بارندگی در منطقه نمیتوان به احیای تالاب پریشان امیدوار بود، افزود: تنها راه احیای دریاچه پریشان تأمین و اختصاص حقآبه، به این دریاچه است.
خداپرست با اشاره به پروژه در حال احداث سد نرگسی در کازرون گفت: از نظر کارشناسی شاید بتوان گفت این سد تنها سدی است که به نفع محیط زیست ساخته میشود که یکی از اهداف احداث آن اختصاص 10 میلیون متر مکعب حقآبه، به تالاب پریشان است.
رئیس محیط زیست کازرون اظهار کرد: به گفته مسئولان منابع آب استان تامین حقآبه دریاچه پریشان نیاز به اتمام پروژه سد نرگسی نیست و هم زمان میتوان انتقال آب به در یاچه پریشان انجام گیرد.
وی احیای دریاچه پریشان را آرزوی قلبی خود عنوان و تصریح کرد: برای احیای این دریاچه منحصر به فرد نباید تنها به برگزاری جلسه و شعار اکتفا کنیم، احیای پریشان نیازمند عزم جدی و اقدامات عملی است.
خداپرست گفت: امید است مسئولان با تأمین اعتبارات و منابع مالی لازم برای جابهجایی روستاهای اطراف و تامین معیشت جایگزین روستائیان برای جلوگیری از بهرهبرداری غیر مجاز از تالاب گام موثری در احیای این زیستگاه منحصر به فرد بردارند.
سید علی اکبر کاظمینی، دبیر موسسه سیزده فروردین و از فعالان محیط زیست کشور در مورد وضعیت فعلی دریاچه پریشان در گفت وگو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه وضعیت فعلی دریاچه پریشان به هیچ وجه مطلوب نیست، اظهار کرد:متاسفانه با وجود کشتهای زیر پلاستیکی در اطراف دریاچه پریشان برداشت آب محدود به فصول زراعت نشده و در همه فصلها شاهد مصرف آبهای سطحی و زیر سطحی حوزه آبریز دریاچه پریشان برای مصارف کشاورزی هستیم.
دبیر موسسه سیزده فروردین گفت: تنوع زیستی در پریشان با توجه به عدم وجود آب کافی به خطر افتاده است، به گونهای که همین تعداد اندک پرندگان موجود نیز به دلیل عدم زادآوری، تکرار سیکل مهاجرت آنها از بین میرود.
کاظمینی با بیان اینکه متاسفانه هیچ گونه اقدام عملی و جدی برای احیای دریاچه پریشان صورت نمیگیرد، افزود: بازگرداندن پریشان به حالت قبل نیازمند توجه مسئولان اجرایی است.
وی تصریح کرد: مسئله اساسی این است که تالابها بخش عمده تأمین آبهای کشور را بر عهده دارند و پریشان نیز در منطقه کازرون به عنوان ذخیره و تولید آب منطقه و معیشت مردم نقش موثری را برعهده داشته است.
کاظمینی با اشاره به تغییرات میکروکلیمایی بر اثر از بین رفتن تالاب پریشان در منطقه، وجود ریزگردها و بادهای خشک در فصول گرم سال را از آثار خشکیدگی پریشان عنوان کرد و افزود: عمق سفرههای زیرزمینی و چاههای کشاورزی در منطقه به شدت افزایش یافته و این زنگ خطری برای کمبود آب در حوزه آبریز دریاچه پریشان و تامین آب شرب مردم منطقه است و به خطر افتادن امنیت غذایی را به دنبال دارد.
دبیر موسسه سیزده فروردین کمک به احیای دریاچه پریشان را کمک به تداوم زندگی پایدار اکولوژیکی برای مردم منطقه وزیست مندان دیگر عنوان و تأکید کرد: احیای پریشان احیای زندگی است.
پریشان قبل از خشکسالی
پریشان بعد از خشکسالی
انتهای پیام/ ق