به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «طیب نیا اطلاعات حاصل از این مرحله هدفمندی یارانه ها را زمینه ساز پردازش های بعدی خواند و اظهار کرد: حدود 10 میلیون نفر از افراد پردرآمد شناسایی شدند، که اگر برای دریافت یارانه ثبت نام کنند زمینه حذف آنها از سوی دولت فراهم است.»
روز گذشته وزیر اقتصاد و دارایی در جلسه علنی مجلس در کنار ارائه گزارشی درباره برنامه این وزارتخانه برای اقتصاد مقاومتی، به موضوع هدفمندی یارانه ها هم پرداخت که در میان سخنان او شناسایی 10 میلیون نفر پر درآمد که از دریافت کنندگان یارانه نقدی هستند مهم جلوه کرد.
این خبر خوبی است که وزارت اقتصاد و تیم اقتصادی دولت توانسته است به این سرعت افراد پردرآمد را شناسایی کند و طبق گفته طیب نیا برای حذف آنها از لیست یارانه بگیران اقدام کند.
10 میلیون نفر را اگر سرپرست خانوار در نظر بگیریم که احتمالاً چنین است، چون وزیر اقتصاد در سخنانش اشاره ای به این موضوع نکرده که این افراد سرپرست خانوار هستند یا نه، اما اگر سرپرست خانوار در نظر بگیریم میانگین افراد تحت تکفل آنها را هم 2 نفر محاسبه کنیم جمعیتی بالغ بر 30 میلیون نفر را شامل می شود که این تعداد جمعیت را ضرب در 45 هزار و پانصد تومان کنیم مبلغی با این رقم به دست می آید ( 1،563،000،000،000 ) که منهای 3400 میلیارد تومانی که دولت ماهانه به مردم بابت یارانه پرداخت می کند رقم (2،530،000،000،000) به دست می آید که البته اگر چنین اتفاقی بیفتد یعنی این تعداد یارانه بگیر حذف شوند، هزارو سیصد و شصت و پنج میلیارد تومان برای دولت باقی می ماند تا بتواند بر اساس برنامه ریزی که کرده است آن مبلغ را هزینه کند.
اما اگر این تعداد را 10 میلیون نفر محاسبه کنیم نه سرپرست خانوار، 10 میلیون نفر ضرب در 45 هزارو 500 تومان می شود 455 میلیارد تومان که رقم قابل توجهی نخواهد بود.
موضوع هدفمندی یارانه ها اکنون انرژی زیادی را از دولت به خود اختصاص داده است. ساماندهی و ایجاد فضای لازم در اینترنت، به کار گیری نیروی کار برای این منظور، پرداخت ها و هزینه هایی که بابت اجرای آن انجام می شود و بار روحی روانی برای مردم وحتی برای دولت و مسئولان از همه مهمتر است، همه اینها هزینه هایی است که دولت و مردم بابت اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها پرداخت می کنند.
پرسش در اینجاست که اگر دولت به همین آسانی که وزیر اقتصاد اعلام کرده تاکنون 10 میلیون نفر از پردرآمدها را شناسایی کرده که همچنان یارانه دریافت می کنند، چه نیازی به ثبت نام دوباره و استفاده از ابزارهایی برای انصراف مردم از دریافت یارانه بوده است؟
دولت می توانست به آسانی با شناسایی این گروه پردرآمدی آنها را از گردونه دریافت یارانه حذف کند و چنین فضای روانی را در میان دیگر مردم ایجاد نکند؟ اکنون امنیت روانی و روحی مردم از هر چیزی برای کشور مهمتر است.
غالب مردم کشورمان در حد و اندازه متوسط قرار دارند و قشر دیگر جامعه را ثروتمندان تشکیل داده اند که بخشی از آنها از راه تلاش و کوشش و کار اقتصادی به ثروت رسیده اند که این ارزشمند است و بخشی از آنها هم یا به خاطر شرایط اقتصادی به وجود آمده با سوء استفاده از امکانات به نان و نوایی رسیده اند یا مفسد اقتصادی و رانت خواری بودند که برای خود ثروتی اندوخته اند.
این قشر از جامعه با توجه به سیاست اقتصادی حضرت امیر (ع) گروهی هستند که باید بیشتر خراج هم بپردازند چون بخشی از درآمد بیت المال از دریافت خراجی است که ثروتمندان به حکومت می پردازند.
اما قشر متوسط و نیازمند نیز در حکومت حضرت علی(ع) در همان مدت زمان کوتاه حکومت از توجه ویژه ایشان برخوردار بود.
امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در زمان حکومت کوتاه مدت خود، برخلاف روش دیگران، در تقسیم بیت المال کوچکترین تبعیضی قائل نمی شد و هیچ کس را بی جهت بر دیگری ترجیح نمی داد و اگر گزارش می رسید که یکی از فرمانداران، در این مورد تخلف نموده، او را شدیداً مورد مؤاخذه قرار می داد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام ضمن نامه ای به «قثم بن العباس» (فرماندار مکه) چنین نوشت:«آنچه از بیت المال نزد تو جمع می شود، در میان مستمندان و عیالمندان آن محل تقسیم کن و مواظب باش که این اموال حتماً به مصرف بیچارگان و درماندگان برسد و اگر چیزی از آن اضافه ماند، برای ما بفرست تا در میان نیازمندان اینجا تقسیم کنیم».
پردرآمدها همواره به خاطر استفاده از امکانات بیشتر، از یارانه بیشتری هم بهره برده اند.آیا الگوی مصرف یک خانواده نیازمند یا متوسط با یک خانواده پردرآمد و ثروتمند یکسان است؟ قطعاً چنین نیست. برای این که گوشه کوچکی از عدالت در جامعه پیاده شود نیازمند اصلاح ساختار مالیات و مالیات بر مصرف هستیم. قشر پردرآمد به خاطر سبک زندگی خود بیشترین مصرف را هم به خود اختصاص داده است.
یک خانواده پردرآمد و ثروتمند امکان دارد از جمعیت کمتری هم در خانواده خود برخوردار باشد، اما در مقابل یک خانواده متوسط و کم درآمد،ثروتمندان از بیشترین مصرف و امکانات برخوردارند.
استفاده قشر ثروتمند از امکانات در همه زمینه ها از جمله برق، گاز، بنزین، بهداشت و درمان، آموزش و... از کل جمعیت کشور بیشتر است. این موضوع را رئیس دولت پیشین مطرح کرده بود که 10 درصد جامعه که از پردرآمدها هستند بیش از 90 درصد دیگر قشر جامعه از یارانه ها استفاده می کنند. که اگر چنین باشد باید گفت که فاجعه ای است برای سیستم اقتصادی کشور که نتوانسته تعادل را در این زمینه برقرار سازد. علاوه بر این طبق آماری که سازمان امور مالیاتی کشور ارائه داده بیشترین درآمد مالیاتی کشور از قشر حقوق بگیر بوده است که این هم نشان دهنده ضعف مالیاتی در دریافت مالیات از ثروتمندان است.
تجربه دیگر کشورهایی که در زمینه توزیع یارانه ها در کشورشان اقدام کرده اند اختصاص یارانه برای خدمات و کالاها است به گونه ای که بیمه های اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب پذیر در جامعه به طور پرداخت غیر مستقیم بیشتر مورد توجه قرار دارد تا پرداخت نقدی.
دکتر مسعود نیلی مشاور اقتصادی رئیس جمهور چندی پیش در برنامه گفت وگوی ویژه خبری تلویزیون با اشاره به تجربه برخی از کشورها در هدفمندی یارانه ها گفته بود: تفاوت هایی در اجرای این طرح در کشورما با سایر کشورها وجود دارد مانند اینکه در کشور ما تقریباً به کل جمعیت کشور یارانه پرداخت می شود، ولی در سایر کشورها اینگونه نیست و یا اینکه غیر مشروط است و همچنین قید زمانی نیز ندارد.
اما اکنون دولت که تلاش دارد تعداد بیشتری از مردم منصرف شوند، برای این کار هم هزینه های زیادی را متحمل می شود. در میان اقشاری که در جامعه وجود دارند قشر متوسط و پایین تر از آن همواره بدنه اصلی جامعه را تشکیل داده اند که در این میان صلاحیت بیشترین حمایت را نیز دارند. دولت با صراحت و قاطعیت افراد پردرآمد را بدون اغماض از لیست دریافت کنندگان حذف کند و اگر قرار است جریمه ای هم تعلق بگیرد قشر پردرآمد جامعه خواهد بود که بدون رودربایستی باید به خاطر استفاده دوجانبه از یارانه ها جریمه مضاعف شامل حالشان شود چون استحقاق دریافت آن را نداشته اند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.