علی حاتمینژاد در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: از سال 80 به طور جدی وارد انجمن نمایش مشهد شدم و از آن سال در این انجمن فعالیت میکنم و در طول این سالها هم کارگردانی کردهام و هم نمایشنامههایی برای دیگر کارگردانان نوشته است.
حاتمی نژاد سابقه هنری خود در زمینه نویسندگی تئاتر را در آثار خود خلاصه کرد و افزود: نمایشنامههای «آقای پرومته»، «تب سرد روی پیشانی داغ»، «بگذار گاهی آفتاب بر دریچه چشمانت ببارد»، «بگذار گاهی در حوالی خیالت پرسه بزنم» و «طبقه همکف» از جمله نمایشنامههایی است که خود کارگردانی آنها را بر عهده داشتهام و در نمایشنامه من تمامی مردگان بودم که با رئوف دشتی نوشتیم کارگردانی کار را عبدالله برجسته برعهده گرفت.
وی عنوان کرد: وضع نمایشنامهنویسی در مشهد نسبت به سایر شهدرستانها خوب است و این امر به عقبه نمایشنامه نویسی و کارگردانی تئاتر در شهر ما برمیگردد.
کارگردان تئاتر طبقه همکف خاطرنشان کرد: به پدیده مخاطب خاص و عام اعتقاد ندارم و به نظرم اصولاً تماشاگران سینما از تئاتر بیشتر هستند و همین عامل سبب میشود که تئاتر به خودی خود مخاطبان خاصی داشته باشد که به نسبت مخاطبان سینما خاصتر هستند.
حاتمی نژاد با اشاره به اینکه در ذات تئاتر نوعی فرهیختگی خاص دارد افزود: این فرهیختگی موجود در تئاتر در تمام جهان وجود دارد و وظیفه ما تنها این است که با معرفی تئاتر مخاطبان این حوزه را گسترش دهیم.
وی عنوان کرد: ذات تئاتر این است که در آن مخاطب باید گام به گام با هنرمند حرکت کند و از این طریق به فهم آنچه تئاتر مورد نظر دارد نزدیک شود.
حاتمینژاد خاطرنشان کرد: در هم آمیختن سینما و تئاتر و مخاطبان آنها کار نادرستی است و متأسفانه هنوز تئاتر ما به جایی نرسیده است که به عنوان یک ضرورت فرهنگی در جامعه ما اتفاق افتاده باشد.
کارگردان تئاتر "بگذار گاهی آفتاب بر دریچه چشمانت ببارد" بیان کرد: در اروپا تئاتر یعنی نان و همانطور که مردم به نان نیاز دارند به تئاتر به عنوان یک هنر نیازمندند، بنابراین اگر بخواهیم به فرهنگ جامعهای پی ببریم میتوانیم به سالنهای تئاتر آن شهر رفته و فرهنگ آنها را ارزیابی کنیم.
حاتمینژاد با اشاره به این که تئاتر سنگ محکی برای ارزیابی فرهنگ جامعه است گفت: متأسفانه تعریف تئاتر در فرهنگ عمومی ما تعریف نادرستی است و بیشتر شبیه به یک شوخی است، در این ارتباط نیز معتقدم نمیتوان تمام مشکلات را بر عهده مسئولان دانست زیرا در فرهنگ عمومی جامعه هنوز تئاتر به درستی تعریف نشده است.
انتهای پیام/