به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، زندهیاد محمدرضا لطفی در سال 1325 در شهر گرگان به دنیا آمد. در هنرستان موسیقی به مدت 5 سال به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی و حبیب الله صالحی فرا گرفت. پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی رفت و به تکمیل آموخته هایش پرداخت.
مرحوم لطفی در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال 1354 گروه «شیدا» را راهاندازی کرد و به همراه گروه «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت.
وی بعد از این فعالیتها کانون موسیقی «چاووش» را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علیاکبر شکارچی راهاندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می روند.
محمدرضا لطفی در سال 1343 جایزه نخست موسیقی دانان جوان را نیز کسب کرد. پس از انحلال «چاووش» و بعد از سفرهای زیادی که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان داشت، در سال 1365 به آمریکا رفت. او علاوه بر کنسرتهای متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری «شیدا» را در واشنگتن تاسیس کرد.
لطفی بعد از سالها دوری دوباره به وطن بازگشت و در مکتب خانه میرزا عبدالله به تدریس علاقه مندان موسیقی و برگزاری کنسرت های متعدد مشغول شد .
«همیشه در میان»، «درویش خان»، «آب را گل نکنیم»، «گروههای سه گانه شیدا»، «سپیده»، «به یاد طاهر زاده»، «چهارگاه»، «بهانه از توست»، «به یاد عارف»، «بال در بال»، « تنها یک خاطره»، «صبح سحر»، «جان جان»، «شور خورشید»، «انتظار»، «رمز عشق»، «خموشانه»، «پرواز عشق»، «گریه بید»، «قافله سالار» از جمله آثاری هستند که زندهیاد لطفی با همراهی هنرمندان صاحب نام موسیقی ایرانی آنها را تولید کرد.
این نوازنده و هنرمند صاحب نام موسیقی ایرانی که طی ماههای گذشته از بیماری سرطان رنج می برد، سرانجام بعد از مدتها مبارزه با این بیماری بامداد روز جمعه 12 اردیبهشتماه در سن 68 سالگی و در بیمارستان پارس دار فانی را وداع گفت.
تصاویر زیر مزبوط به کنسرت های وی در کرمانشاه، اصفهان و تبریز می باشد.
منبع : مهر