به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درویش رضا منظمی نوازنده کمانچه یکی از یاران قدیم و همیشگی محمد رضا لطفی بود. منظمی تا آخرین روزهای زندگی لطفی دوستیش را با او ادامه داد.
امروز شنبه 13 اردیبهشت 1393 که یک روز از مرگ محمد رضا لطفی گذشته است، درویش رضا منظمی با صدایی بغض آلود درباره دوستیش با لطفی این چنین میگوید:
از سال 1347 که ما در کنکور دانشگاه موسیقی پذیرفته شدیم لطفی را میشناسم. روزی که قرار بود امتحان عملی ورود به دانشگاه را بدهیم، لطفی، من و مجتبی میرزاده را به نهار دعوت کرد. پس از صرف نهار هم ما برای امتحان عملی به دانشگاه رفتیم.
در دوران دانشگاه بود که لطفی درباره تشکیل گروهی تازه با من سخن گفت. او از من خواست تا در گروه «شیدا» در کنارش باشم. آن زمان من در ارکستری نوازندگی میکردم که رهبرش آقای مفتاح بود. هماهنگیهای لازم با هوشنگ ابتهاج (مدیر آن وقت رادیو) انجام شد و من به گروه شیدا رفتم. سالهای زیادی در کنار هم بودیم و در گروه شیدا برنامههایی اجرا کردیم.
قتی که من از گروه شیدا خداحافظی کردم و به خرم آباد رفتم، باز هم دوستی من و لطفی ادامه داشت.
در دوران جنگ که به جبهه میرفت، سر راهش به من هم سر میزد.
در سالهای گذشته که به ایران بازگشت، همواره به دیدار هم میرفتیم. متاسفانه امروز که لطفی از میان ما رفته کسانی درباره او مشغول مصاحبه و گفتوگو شدهاند که در زمان حیاتش، با او خوب نبودند.
بستری شدن لطفی در بیمارستان همزمان شد با عمل باز قلب من. اما در حدود 20 روز پیش بود که به در بیمارستان مهران به دیدار لطفی رفتم و او را دیدم.
در این سالها همیشه با او دوست بودم. دوستی من و لطفی دنیای دیگری داشت.
من در خانهام سال هاست که تاری قدیمی دارم. هرگاه که لطفی به خانه ما میآمد، با این تار نوازندگی میکرد. لطفی این تار را بسیار دوست داشت. شبی که لطفی فوت کرد، پوست تار هم ترکید. انگار که تار هم در فراقش خرقه تهی کرد.
انتهای پیام /