"استانیسلاو پریچین" کارشناس مرکز مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز در انستیتو شرقشناسی آکادمی علوم روسیه در یادداشتی اختصاصی که در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است به بررسی تحولات اخیر اوکراین و سناریوهای احتمالی پیشروی این کشور پرداخته است؛ در این یادداشت آمده است:
بحران کنونی اوکراین، پس از پایان یافتن جنگ سرد، به مهمترین نقطه انفکاک و جدایی روسیه با آمریکا و متحدان آن تبدیل شده است، به گونهای که حتی مسأله سوریه نیز نتوانسته بود به در گرفتن نزاعی چنین همهجانبه بین روسیه و غرب بیانجامد. این امر ناشی از علل مختلفی است. از یک سو، حضور در این بازی و رقابت جهانی ریسک بسیار بالایی را به همراه دارد. برای روسیه، اوکراین از نظر اقتصادی، تاریخی، قومی، فرهنگی و امنیتی یکی از مهمترین همسایگان آن به شمار میرود. برای کشورهای غربی خصوصا اتحادیه اروپا نیز اوکراین یک بازار 42 میلیون نفری و یک منطقه حائل است که با روسیه در آن شریک است. فراتر از آن، براساس تعریف "برژینسکی"، برای برپا ساختن دوباره امپراطوری روسیه، اوکراین یک کشور کلیدی به حساب میآید. به همین علت، امکان دستیابی به یک توافق و نقطه اشتراک بین روسیه، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا ناممکن است.
علاوه بر آن، شرایط سیاسی داخلی (اوکراین) خصوصا پس از درگیریهای خونین 2ام مِی در اودسا که به مرگ 40 تن از هواداران فدرالیزهشدن منجر شد، به وضعیت بنبست رسیده است. اوکراین و جامعه آن دچار انشقاق شده است. این را میتوان از فهرست نامزدهای ریاست جمهوری فهمید. در بین این نامزدها هیچ کسی که در تمامی بخشهای اوکراین مقبول باشد، وجود ندارد. "مایکل دوبکین" از مقامات ارشد سابق خارکوف، "سرگئی تیگیپکو" معاون سابق نخستوزیر و "اولگ کارف" عضو کنونی پارلمان در بین بخشهای مختلف غربی و مرکزی این کشور مقبولیت ندارند. همچنین تعدادی ار رهبران کنونی این کشور همچون "پتر پورشنکوف" از تجار و ثروتمندان بزرگ این کشور و "یولیا تیموشنکو" نخستوزیر سابق که رویکردهای ملیگرایانه ضدروسی دارند، هواداری در شرق این کشور ندارند. به همین ترتیب هیچ ایدئولوژی واحدی که بتواند اوکراین را متحد کند نیز وجود ندارد. در چنین وضعیتی اوکراین در آستانه فروپاشی قرار گرفته است.
هماکنون، روسیه با ارائه پیشنهاد فدرالیزهشدن اوکراین، تنها مسیر ممکن برای حفظ وحدت این کشور را پیشنهاد داده است. به عبارت دیگر، این فرمولی است که در یک همهپرسی و معاهده میتواند مورد موافقت همه مردم قرار گیرد. چنین طرحی باید مبتنی بر سندی باشد که شامل فهرست یکپارچهای از قوانین و مقررات باشد، سندی که متضمن احترام متقابل به تفاوتهای فرهنگی، قومی و زبانی باشد. این سند و معاهده میبایست (با تمرکززدایی) قدرت را بین کییف و مناطق (ایالتها) توزیع کند. اما متأسفانه چنین امری برای پورشنکو و تیموشنکو غیرقابل است.
اما شرایط و تحولات جنوب شرقی اوکراین در حال حاضر نشان دهنده این است که دولت موقت اوکراین که مورد حمایت ایالات متحده آمریکا قرار دارد مصمم به شعلهور کردن جنگ داخلی در این کشور است. این به معنای این است که حادثه اودسا تنها نقطه آغازی برای تحولات آتی است.
انتهای پیام/