علی رواندل در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: بیشترین علاقهای که به کار تئاتر دارم این است که در فضای تئاتر کار کنم و دوست داشتم تا این فضا آنقدر آماده بود که بتوانم به آن به مثابه یک شغل نگاه کنم و تمام توانم را معطوف به آن کنم.
رواندل با بیان این که فضا باید آماده باشد تا بتوانیم در آن به کار حرفهای تئاتر بپردازیم تصریح کرد: در نمایش من تمامی مردگان بودم که کارگردانی آن را عبدالله برجسته به عهده دارد نقش پدر خسرو را بازی میکنم و این کار به لحاظ داستانی کار خوبی است.
وی خاطرنشان کرد: از کار عبد الله برجسته خوشم میآید چون در کار این کارگردان بازیگر از لحاظ روحی تخلیه میشوند، خاصیت کار برجسته این است که بازیگر آن در تمامی لحظهها درگیر کار است.
رواندل عنوان کرد: نمایش من تمامی مردگان بودم در جشنواره تئاتر فجر سال 92 با استقبال خوبی روبرو شد و برای تهرانیها جالب بود که دکور یک تئاتر شهرستانی با تریلی به جشنواره میآید.
این بازیگر تئاتر افزود: باید تفکرات مثبت و سازنده را در جایی جمع کرد و از این طریق کانونی برای هماندیشی هنرمندان عرصه تئاتر مهیا کرد جون بازیگران تئاتر همگی نگران شرایط تئاتر هستند و تنها به همین خاطر است که تقاضاهایی از مسئولان میشود.
وی با تأکید بر اهمیت کار بلند مدت و تأثیرگذاری حرکتهای برنامهریزی شده و سطح به سطح اظهار کرد: وارد شدن به عرصه تئاتر این نیست که شخصی امروز وارد تئاتر شود و بعد از اجرای چند نمایش بخواهد کارگردان تئاتر شود.
رواندل تصریح کرد: تماشاچی ما با زبان ساده صحبت میکند و اگر از کار خوشش نیاید نظر خود را با صراحت تمام ابراز میکند.
وی تفاوت میان امکانات در دسترس برای نسلهای مختلف تئاتر را از عوامل مهم متمایز کننده نسلهای تئاتر در مشهد دانست و عنوان کرد: متأسفانه نسل جدیدی که وارد تئاتر شدهاند و از سالهای پایانی دهه 80 و ابتدای دهه 90 پا به عرصه گذاشتهاند دغدغههایی دارند که از محتوای اصلی تئاتر فاصله میگیرد.
رواندل عنوان کرد: اگر در هر جشنوارهای مقامی کسب میکنیم و اگر امروز تئاتر خراسان در کشور شناختهشده است تنها به همت پیشکسوتان این عرصه هنری است که در گذشته توانستهاند با فعالیتهای هنری خود چنین سابقهای را برای تئاتر مشهد رقم بزنند.
بازیگر نمایش "من تمامی مردگان بودم" بیان کرد: به طور واضح قابل مشاهده است که تئاتر مشهد از سالهای نخستین دهه 80 دچار تحولی شده و موفقیتهای بسیاری را کسب کرده است، نسل جدید تئاتر از دهه 80 به بعد با حرکت به سمت شیوههای مدرن و پست مدرن حرکت کرده است و این تحول سبب شده است تا حدودی میان تئاتر امروز و گذشته فاصلههایی ایجاد شود.
وی با تأکید بر پویایی تئاتر به عنوان یک هنر افزود: عمدهترین نقدی که بر تئاتر پیشکسوتان وارد شده این است که آنها قالبهای جدید را نپذیرفتهاند در حالی که جامعه و فرهنگ آن روز به روز در حال تغییر و تحول است و این تحولات روی هم رفته ایجاب میکند تا تئاتر نیز در خود تحولاتی ایجاد کند.
رواندل رسالت تئاتر را پرداختن به مشکلات فرهنگی جامعه دانست و تصریح کرد: تماشاچی تئاتر زمانی خوشحال از روی صندلیها بلند میشود و سالن را ترک میکند که چیزی دریافته باشد و از پیامی که تئاتر به او منتقل کرده است فهمی به دست آورده باشد.
وی وظیفه هنرمندان تئاتر را قدردانی از پیشکسوتان دانست و در این باره گفت: اگر امروز ما در سینما و تئاتر مطرح هستیم به این دلیل است که پیشکسوتانی داریم که شناسنامه تئاتر خراسان هستند و در مجموع آنچه داریم محصول پایهگذاری پیشکسوتانمان است.
این بازیگر تئاتر عنوان کرد: نسل جدیدی که وارد تئاتر مشهد شدهاند بیش از اندازه عجول هستند و دنبال این هستند که به سرعت پیشرفت کنند در حالی که بزرگان تئاتر ما این مسیر را با چنین سرعتی نپیمودهاند.
رواندل با اشاره به این که بازیگر تئاتر در وهله نخست باید بداند که چه کاری انجام میدهد تصریح کرد: این مطلب بسیار اهمیت دارد که بازیگر تئاتر بداند رسالت تئاتر در جامعه چیست و بر همین اساس اگر کسی میخواهد به عنوان بازیگر تئاتر شناخته شود باید در این باره به مطالعه پرداخته و سختیهای این راه را متحمل شود.
وی با تأکید بر اهمیت اخلاق برای بازیگران تئاتر افزود: اگر اخلاق داشته باشیم در تئاتر ماندگار میشویم، بنابراین هنرمند ابتدا باید اخلاق را سرلوحه کار خود قرار دهد و با صبر و پشتکار ذره ذره شرایط رشد خود را فراهم کند.
رواندل با بیان اینکه بازگر حس خود را با تماشاچی به اشتراک میگذارد گفت: فکر میکنم بازیگر وظیفه دارد تا مفاهیم را به تماشاچی برساند و تئاتر تنها برای عدهای خاص نیست و باید برای تمامی مردم جامعه باشد، ما برای این مردم کار میکنیم و نباید به عقب برگردیم و تماشاچی نیز باید همگام با ما حرکت کند و در گذشته نماند.
وی عنوان کرد: متأسفانه بخشی از مشکل امروز ما در جذب مخاطب کمبود مطالعه در میان مخاطبان است که سبب میشود گاه پیام نهفته در نمایش به تماشاچی منتقل نشود و برای حل این مشکل تنها راه ممکن افزایش مطالعه مخاطبان تئاتر است.
رواندل بیان کرد: ما تئاتر آرمانگرایانه و پیشتاز هم نیاز داریم اما آنچه در این موقعیت اهمیت دارد این است که تماشاچی همگام با هنرمندان تئاتر پیش آید و با آن رشد کند.
وی مخاطبان مشهدی را مخاطبانی فرهیخته و دارای ظرفیت بالایی برای درک تئاتر دانست و افزود: مشهد توان بالایی برای جذب مخاطب دارد و اگر مدیریتی هوشمند بتواند استعدادهای موجود در هنر تئاتر را در کنار هم جمع کرده و با برنامهریزی دقیق برای آنها شرایط مناسب را فراهم کند چشمانداز بسیار خوبی برای آینده تئاتر مشهد دیده میشود.
رواندل با تأکید بر این که به سمت تماشاچی بیشتر در حرکت هستیم اظهار کرد: آنچه برای تمام هنرمندان فعال در تئاتر اهمیت دارد این است که به سمت تئاتری برویم که مخاطبان خود را داشته باشد.
انتهای پیام/ ق