یه گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، این روزها اگر با هر کدام از تئاتریهای اصفهان و یا با هر کسی که به نوعی با این هنر در ارتباط است پای صحبتهای آنها بنشینید همه از سقوط سراشیبی این هنر گله مند هستند و همه همان حرفهای تکراری را میگویند که چندین سال است در گوشمان میپیچد و با شنیدن آن گویا مسئولان فرهنگی همچنان به آن عادت کردهاند!
به گونهای که کافی است یک سوال در مورد هنر نمایشی اصفهان بپرسید، انقدر دلشان پر و با بغض است که دقایق سنگینی را شروع به درد دل مشترکی میکنند که میتوان از انها نقاط مشترکی را یافت و با پرسیدن یک سوال آنقدر از پیچ و خمهای ضعیف و ناجور تئاتر میگویند که دیگر نیازی به پرسیدن سوالهای بعدی نیست آنها تمام پرسشها و پاسخها را یک جا تحویل میدهند.
برخی از فعالان تئاتر نیز از شدت ناراحتی از این اوضاع احوالی که تئاتر اصفهان دچارش شده هیچ مصاحبهای نمیکنند و تنها سکوت را اختیار میکنند و برخی ها نیز خانه نشین شده و کنج عزلت را اختیار کرده اند بلکه اتفاقی، روشنایی در پس این تاریکی که در تئاتر اصفهان چنبره زده بیابند.
تئاتر اصفهان زمانی زبانزد عام و خاص بود وقتی که ما یکی از قطبهای هنر نمایشی تئاتر در کشور بودیم اما حالا سرنوشت چیز دیگری را رقم زده است و از قضا دست روزگار اینبار بر عکس چرخیده و تئاتر اصفهان، به قول معروف دیگر آن برو بیا قدیمی خودش را ندارد چه برسد به اینکه قطب این هنر باشد.
متاسفانه مشکل تئاتر اصفهان یکی دوتا نیستند وقتی پای صحبت هنرمندان تئاتر اصفهان بنشینیم میتوان از درد دلها و ضعفهای ان یک مثنوی هفتاد من نوشت و صحبتها و دردهایی که بیشترین نوک پیکان آن به سمت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان است که تمام هنرمندان از آن حمایتها و توجه بیشتری را خواسته اند اما در بین این نقصهایی که در این چند ساله پای تئاتر ما را لنگ کرده است که فقط به این نهاد ختم نمیشود؛ بلکه مشکلات بسیاری دست به دست هم داده تا این اتفاق بد یمن برای هنرهای نمایشی اصفهان بیفتد و هر بار شاهد ریزش و از بین رفتن آن باشیم که دلیل آن در یک جمله "نبود مدیریت صحیح بر این هنر است."
لحظههائی گذرا در تئاتر اصفهان
حالا چیزی که از این هنر نمایشی در اصفهان مانده نمایشهائی است که در مدت کوتاه به نقطهای میرسد و پس از ان فروکش میکند و میرود تا نمایشهای بعدی؛ حالا دیگر همه چیز در تئاتر اصفهان لحظه ای شده است این را مرتضی ریحانی کارگردان تئاتر اصفهانی نیز میگوید.
ریحانی باور دارد اگر برای مدت کوتاهی نمایشی در این شهر مخاطبانی را به خود جذب میکند و پس از ان خاموش میشود به خاطر تلاش گروههای تئاتری است که به صورت خودجوش تشکیل میشود نه به دلیل سازمانی و حساب و کتاب و حمایت سازمانهای فرهنگی ؛ این را حتی رسول هنرمند مسئول تئاتر حوزه هنری اصفهان در گفتگویی که با تسنیم داشت به این مسئله اشاره کرد .
تئاتر واقعی در اصفهان اجرا نمیشود
اگرچه برخی از تئاتر ها و کارگردانان این هنر معتقدند نمایش هایی که در سطح شهر اجرا می شود به معنای واقعی تئاتر نیست و با اصل حرفه ای بودن این هنر فاصله بسیار دارد؛ این را امید نیاز و محسن عرب زاده در گفتگو با تسنیم نیز به صراحت اعلام کرده اند.
عرب زاده می گوید : نمایش هایی که در سطح شهر اجرا می شود به صورت علمی و تخصصی نیست و برخی از همکاران بدون اینکه دانشی نسبت به این موضوع داشته باشند وارد این هنر می شوند که ممکن است در آینده ضربه بزند.
اینکه از این قبیل اتفاق ها در شهر اصفهان میافتد به دلیل سهل انگاری مدیران هنری و فرهنگی هستند که بر منصب مدیریتی همچنان تکیه کرده و دنیای تئاتر اصفهان را از دریچه ای که خودشان می خواهند می نگرند.
بازبینیهای سلیقهای گروههایی تئاتر ی را کلافه کرده است!
اما با این حال گروههایی درسطح شهر با بارقه های امید اندکی که در تلاش خود دارند همچنان دوندگیهای خود را برای کسب مجوز اجرا و مراحل بازبینی از هفت خوانی که هر نهادی برای خود تعریف کرده میگذرانند.
بازبینی های سلیقه ای نهادها که هر کدام طبق سلیقه ها و تفکرات حاکم بر نمایش ها بازبینی می کنند که باعث کاهش کیفیت این هنر و انگیزه هنرمندان می شود.
از انجا که اداره کل فرهنگ و ارشاد و حوزه هنری اصفهان از نهادهایی هستند که در امر حمایت از تئاتر بازبینی های خاص خود را دارند ، هر کدام طبق اصول خاص همان سازمان است سبب می شود وقتی گروهی برای بازبینی به این نهادها مراجعه کنند با باز بینی سلیقه ای روبرو شوند که این مسئله باید مدیریت شود .
نمایشنامههای سفارشی و فرار مخاطب از دیدن آن
بازبینی های سلیقه ای به کنار متنها نمایشنامه سفارشی این نهاد ها هم یکی دیگر از مشکلاتی است که باعث شده به خاطر تفکری که آن نهاد مربوطه برای سفارش کار میدهد فقط جوانب خود را ببیند و نتیجه این می شود که مخاطبان از دیدن آن نمایش لذت چندانی نبرده و اگر برای دیدن می رود پس از برگشت از سالن با این مسئله روبرو می شود که این نمایش آن چیزی نبوده که می خواسته است .
این را امیر صفایی پور نمایش نامه نویس اصفهانی نیز میگوید و معتقد است که نمایش هایی که نویسنده با برداشت های خود از جامعه مینویسد کیفیت بالاتری دارد نسبت به نمایشنامههایی که سفارشی بوده است.
این مشکل سبب می شود آرام آرام مخاطبین تئاتر اصفهان کمتر وکمتر شوند و بماند که برخی از شبها به دلیل نبود هیچ تماشاچی برخی نمایش ها اجرا نمی شود!
البته ممکن است که در برخی از نمایش ها تماشاچی حضور داشته باشد اما باید گفت متاسفانه این افراد تماشاچی واقعی نیستند!
یا افرادی هستند که علاقه مند به تئاتر بوده که کاملا قابل شناسایی هستند اینها پای ثابت تئاترهای اصفهان هستند و می توان در نمایش هایی که در سطح شهر برگزار می شود آنها را دید .
سری دیگر مهمانان ویژه هستند که بلیط هدیه یا رایگان دارند و به تماشا آمده اند و نیز افرادی که از اقوام هنرمندان آن نمایش بوده و برای دیدن آن نمایش آمد اند و می بینیم که باز جای خالی مردم عادی که از این هنر فاصل یا بسیار دارند که این جای تاسف است.
اصفهان چند سالن آماده برای تئاتر دارد؟
اما با تمام این تفاسیر تئاتر اصفهان مشکل دیگری هم دارد و آن هم نبود سالن مناسب برای اجرای هنرهای نمایشی است . سالن فرشچیان که مربوز به اداره کل فرهنگ و ارشاد اصفها است و تالار هنر نیز که مربوط به شهرداری اصفهان بوده و سالن سوره حوزه هنری از سالن های فعالی است که در آن شاهد برخی اجرا ها هستیم . سالن خورشید نیز گاهی به صورت اتفاقی در ان نمایش اجرا می شود .اصفهان که به پایتختی فرهنگ وتمدن می نازد دقیقا چند سالن مناسب برای اجرای تئاتر دارد؟ تنها 3 سالن فعال!
رادمهر کشانی کارگردان تئاتر در گفتوگویی که با تسنیم داشت به این مشکل اشاره کرد و گفت :من سال گذشته مجوز 12 نمایش را از ارشاد گرفته بودم که تنها بهدلیل کمبود سالن 3 نمایش اجرا شد.
اگرچه حجتالاسلام قطبی ، مدیر کل ارشاد و فرهنگ اسلامی اصفهان چندی پیش در نشستی که با رسانه ها داشت گفت : ما اکنون 100 سالن اجتماعات در استان داریم که به ندرت در آنها استانداردها رعایت شده و در کل استان 25 درصد سالن که قابلیت اجرای تئاتر را داشته باشند، داریم .
صحبتی که در پی آن ، برخی از تئاتر های و فعالان این هنر این نکته را توجیه و دلیل تراشی و بهانه جویی ارشاد عنوان کردهاند.
قرار بود اصفهان تئاترشهر داشته باشد!
لحظه به لحظه به افول تئاتر اصفهان نزدک می شویم و در این واپسا سال گذشته ارشاد اصفهان قول داد فرشچیان تئاتر شهر اصفهان باشد که هنوز نشده است!
این تاخیر و مشکلاتی که داشته است بماند، اما دوباره قطبی در آئین اردیبهشت تئاتر اصفهان پشت تریبون رفت و باز این قول را داد که ساخت تئاتر شهر اصفهان در ماههای آینده آغاز شده و فعالیتهای مقدماتی برای آن انجام شده است .
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان در این مراسم از حال رو روزی که تئاتر اصفهان دارد آگاهی کامل داشت این را می وان از لابلای حرفهاش به وضوح دید وقتی که او گفت: نه ما به تنهایی در سیستم اداری و نه شما به تنهایی میتوانید بر مشکلات غلبه کنید اما اگر اندیشه و تجربه به مدد هم آید بهتر از همیشه میتوان عمل کرد؛ و حتی زمانی که باز در این مراسم گفت: از سال بعد اردیبهشت تئاتر برگزار نمیکنیم.
حجتالاسلام قطبی دلیل برگزار نکردن این مراسم را در سال آینده این طور بیان کرد: از سال بعد اردیبهشت تئاتر برگزار نمیکنیم چراکه ارزش کار ما زمانی است که پشتوانه علمی داشته باشد و پشتوانه علمی گاهی این است که در اسناد و کتابها بگردیم و مطالعه کنیم و گاه این است که به سراغ پیشکسوتان رفته و ریز مهارتها را استخراج کنیم.
و این مساوی است با اینکه ما در تئاتر خروجی مثبتی نداشتهایم .
اما واقعا این اندیشه توسط چه کارشناسانی صورت میگیرد؟ آیا برای تئاتر تعریف روشنی وجود دارد یا باز هم جلسه و جلسه .
با تمام این تفاسیر، تئاتر یکی از شاخههای هنری موثر در جامعه است که همواره اهالی آن به دلایل گوناگون نسبت به عملکرد مدیران آن معترض هستند و از طرف دیگر علیرغم برخی شعارها با کم توجهی مسئولان مواجه شده تا جایی که این کم توجهی منجر به انتخاب مدیران ضعیف و نا کارآمد، بودجه اندک، عدم توجه جدی به کمبود امکانات سخت افزاری این رشته هنری و هزاران مشکل دیگر شده است.
تئاتر اصفهان از ریشه ضعیف شده است و امیدواریم یک ناجی بتواند با مدیریت صحیح برآن این تاریکی را از هنر ها نمایش اصفهان پرده برارد و به همان امیدی که فعالان تئاتر اصفهان نمایشهائی را به روی صحنه میبرند روشنایی بخشد.
انتهای پیام/