مقام معظم رهبری چند روز پیش در ستاد فرماندهی نیروی هوافضای سپاه فرمودند: «من همواره طرفدار ابتکار در سیاست خارجی و مذاکره بوده و هستم و توصیه همیشگی من به مسئولان این بوده که در سیاست خارجی و مبادلات بینالمللی هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند؛ اما نباید نیازمندیهای کشور و برخی مسایل همچون تحریمها، به مذاکره گره زده شود. مسئولان باید موضوع تحریم را به طریق دیگری حل کنند.»
در حقیقت فرمایشهای ایشان رهنمودی از یک طرف برای همه مسئولان کشوری و لشکری و از سوی دیگر خطاب به گروه مذاکرهکننده هستهای به صورت ویژه است. من معتقدم زمانی که چنین سخنانی از سوی مقام معظم رهبری بیان میشود؛ به این معنی است که در آمریکا و اتحادیه اروپا این تلقی نادرست به وجود آمده که تحریمها باعث شده است که ایران در پشت میز مذاکرات حضور پیدا کند و به دنبال همین برداشت نادرست سیاست آنها این است که تحریمها را تا توافق نهایی نگه دارند. در واقع آنها میخواهند تحریمهای خود بر ضد ایران را به صورت قطرهچکانی از میان بردارند. به همین دلیل ایشان به صراحت اعلام کردند که مسئولان نباید تحریمها را به مذاکرات گره بزنند. نکته دیگر آنکه باید یادآور شد که آنان ناجوانمردانهترین تحریمها را بر ضد ملت ایران در تیرماه سال 91 به تدریج بر ملت تحمیل کردند. گرچه تا قبل از آن سال نیز تحریمهایی بر ضد ملت ایران صادر شده بود؛ اما هیچگاه تحریمها به این شکل نبود؛ زیرا تا قبل از تاریخ مذکور خرید محصولات توسط ایران در قالب تحریم قرار میگرفت؛ به این معنی که ایران به راحتی نمیتوانست از بازارهای جهانی خرید کند.
اما از سال 91 به بعد فروش محصولات ایران نیز در تحریمها قرار گرفت. این تحریمها طوری تدوین شده بود که ما نمیتوانستیم نفت خود را به فروش برسانیم از این مهمتر آنکه ایران پول نفت و سایر محصولاتی را که صادر میکرد نمیتوانست از طریق معاملات بانکی به داخل کشور منتقل کند؛ زیرا معاملات بانکی ایران را هم تحریم کرده بودند. حال با توجه به اینکه طرف غربی سیاستهای خود را در برداشتن تحریمها به صورت قطرهچکانی قرار داده است باید با راهحلهایی این سیاست را خنثی کنیم. یکی از راههای خنثی کردن این سیاست این است که بتوانیم کشور را از فروش نفت رها کنیم؛ به این معنی که اقتصاد ایران را به سمت وضعی ببریم که بدون صادرات نفت درآمد کشور تأمین شود. این موضوع را میتوان با یک مثال تبیین کرد.
در برههای از زمان طرفهای غربی مذاکرهکننده میخواست بنزین را برای مردم ایران تحریم کنند؛ اما زمانی که ایران در این زمینه به خودکفایی رسید آنها نیز دست از این سیاست خود برداشتند و بعد از آن صادرات نفت ایران را به طور کل در نظر قرار دادند. بنابراین اگر میخواهیم دشمن را خلع سلاح کنیم و این اهرم فشار را از آنان بگیریم باید یک برنامهریزی چند ساله داشته باشیم تا به تدریج کشور را از اتکای اقتصاد به صادرات نفت خام به سوی صادرات غیر نفتی و یا فرآوردههای نفتی هدایت کنیم. البته نگارنده معتقد است که این موضوع در صورتی اتفاق میافتد که همه مسئولان کشور برای تحقق چنین ارادهای بسیج شوند. این موضوع؛ یعنی اتکای ایران به صادرات غیر از نفت خام میتواند اهرم فشار را از سوی تحریمکنندگان بگیرد.
از سوی دیگر باید این موضوع را یادآور شد که مجموع فعالیتهای اقتصادی و تولید ناخالص ملی ایران بالای 500 میلیارد دلار است و 60 میلیارد درآمد نفتی عدد بزرگی در این میان نیست. بنابراین با توجه به رهنمودهای مقام معظم رهبری باید موضوع تحریم از مذاکرات جدا شود؛ اما این موضوع به معنی این نیست که تیم مذاکرهکننده هستهای را حمایت نکنیم؛ بلکه در این باره باید یک وحدت ملی به وجود بیاید تا تمامی اقشار ملت بدون آنکه عدهای دلواپس باشند از تیم مذاکرهکننده هستهای حمایت کنند تا سرانجام کشور از این بحران خارج شود.
منبع: حمایت
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.