«داریل جی کیمبال» یکی از مقامهای ارشد سازمان کنترل تسلیحات در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری تسنیم به سئوالات مطرح شده پاسخ داد.
- روابط ایران و آمریکا را پس از توافق ژنو چگونه ارزیابی میکنید؟
پاسخ: به طور کلی آمریکا و ایران همچنان بر سر مسائل مختلفی اختلاف نظر جدی و مهمی دارند ولی توافق موقت هسته ای که در ژنو حاصل شد موجب افزایش شفافیت شد و فعالیتهای هستهای را که مایه نگرانی بود در ازای لغو بخشی از تحریم ها متوقف کرد و این نخستین گام مهم به سوی حل و فصل یکی از مهمترین موارد اختلافی بین دو کشور به شمار میرود. یک توافق متعادل، جامع هستهای بین ایران و قدرتهای جهانی به نفع هر دو طرف خواهد بود و میتواند راه را برای گسترش همکاری ها بین ایران و آمریکا در سایر زمینه های مشترک در آینده فراهم کند.
- نظر شما در خصوص دور جدید مذاکرات بین ایران و قدرتهای جهانی چیست؟
پاسخ: مذاکرات در خصوص دستیابی به توافق جامع هستهای جدی و تخصصی بوده است. یک توافق متعادل که نگرانیهای بینالمللی را برطرف کند و نشان دهد که ایران از برنامه هسته ای برای دنبال کردن تولید و ساخت سلاح های اتمی استفاده نمیکند در مقابل لغو تحریمها در صورتی قابل دسترسی تا 20 جولای خواهد بود که دو طرف در مذاکرات جدی باشند و عزم کاملی برای اجرای تعهدات خود داشته باشند.
دو طرف در بخش های مختلف مربوط به مسائل کلیدی و مهم پیشرفت های خوبی داشته اند- مثل طراحی رآکتور آب سنگین اراک به شیوه ای که پلوتونیوم کمتری تولید کند- ولی هنوز اختلافات مهم و عمیقی در خصوص برخی مسائل وجود دارد. و تا زمانی که همه چیز قطعی و نهایی نشود توافق نهایی نخواهد شد.
یکی از مشکل ترین مسائل در مذاکرات هسته ای حل و فصل اندازه و سایز برنامه غنی سازی اورانیوم است. اختلافاتی بین دو طرف در خصوص ظرفیت برنامه غنی سازی اورانیوم ایران در آینده وجود دارد و اینکه ایران واقعا برای دنبال کردن برنامه هسته ای خود به چه میزان از غنی سازی اورانیوم نیاز دارد.
مذاکره کنندگان ایرانی بر این باورند که ایران به 100 هزار سانتریفیوژ نسل اول تا سال 2022 میلادی نیاز دارد، زمانی که قرارداد عرضه سوخت هسته ای روسیه برای نیروگاه بوشهر منقضی شود، مسکو می تواند به سادگی عرضه سوخت هسته ای برای این رآکتور و سایر رآکتورهایی را که ایران ممکن است در آینده بسازد، تامین کند.
قدرتهای جهانی باید از ایران بخواهند تا ظرفیت غنی سازی اورانیوم خود را از 10 هزار سانتریفیوژ فعال نسل اول به نیمی از رقم کنونی برگرداند. حتی با 5 هزار سانتریفیوژ یا کمتر از نوع نسل اول در یک سایت هسته ای ایران ظرفیت کافی برای تولید سوخت هسته ای مورد نیاز نیروگاه هسته ای را در اختیار خواهد داشت.
ایران هماکنون نیاز بسیار محدودی برای غنی سازی اورانیوم برای تولید انرژی دارد. امروز ایران یک رآکتور تحقیقاتی دارد (یعنی رآکتور تحقیقاتی تهران) که ایزوتوپ های دارویی تولید می کند و ایران مواد کافی را برای تولید سوخت مورد نیاز رآکتور برای سالهای آینده در اختیار دارد. ایران همچنین یک رآکتور تولید برق آب سبک در اختیار دارد یعنی نیروگاه بوشهر که سوخت عرضه شده توسط روسیه را بر اساس یک قرارداد ده ساله مصرف می کند. این قرارداد قابل تمدید است. ایران در حال مذاکره با روسیه است تا 4 رآکتور تولید برق هسته ای دیگر احداث کند. توافق جامع هسته ای این مساله را به رسمیت خواهد شناخت که نیاز ایران به سوخت هسته ای طی 15 تا 20 سال آینده افزایش خواهد یافت و اجازه خواهد داد تا در صورت احداث رآکتورهای جدید ظرفیت غنی سازی اورانیوم خود را افزایش دهد.
- نظر شما در خصوص مخالفت آمریکا با اعطای ویزا به ابوطالبی نماینده مورد نظر ایران در سازمان ملل چیست؟ آیا فکر میکنید کشور میزبان این حق را دارد که در زمینه انتخاب نمایندگان سازمان ملل دخالت کند؟
پاسخ: روحانی رئیس جمهور ایران باید شخصی را برای این پست در سازمان ملل انتخاب می کرد که جنجال کمتری برپا می کرد. مساله ابوطالبی نباید روند پیشرفت در دستیابی به توافق جامع هسته ای تا 20 جولای را مختل کند.
سئوال: پیش بینی شما در خصوص حق ایران برای غنی سازی چیست؟
پاسخ: دو طرف در خصوص ماهیت اصلی حقوق انرژی هسته ای ایران در قرارداد جامع هسته ای به توافق نخواهند رسید. البته مانند توافق موقت ژنو، قدرت های جهانی این مساله را به رسمیت خواهند شناخت که ایران برنامه غنی سازی داشته باشد و ظرفیت برنامه غنی سازی اورانیوم باید تحت حفاظت های بیشتری قرار بگیرد.
انتهای پیام/پ