کامیار عبدی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه استانیکردن بودجههای سازمان میراث فرهنگی اشتباه بزرگی بود اظهار داشت: قبلاً مشخص بود که استانها چه وظایف دارند و تهران هم همینطور، لذا به عنوان نمونه اگر قرار بود در استانی فردی باغ خود را گسترش دهد یا معدن سنگ یا شن و ماسه بزند مسئولان استانی این موضوع را پیگیری و رسیدگی میکرند.
وی با بیان اینکه با این اوضاع، کارهای پژوهشی بر عهده سازمان میراث فرهنگی بود اضافه کرد: اما الان به پژوهشکده که مغز متفکر است گفته شده است شما نیازی نیست کاری انجام دهید و کارها را از استانها میخواهیم و همه پول ها را به استانها دادیم لذا با این وجود، اینکه پرسشها و مسائل اصلی کشور در حوزه باستانشناسی چیست و اینکه چه کار پژوهشی در حال حاضر لازم است روی زمین مانده است در حال که این کار نیاز به افرادی بادانش درباره ایران قدیم دارد و باید افراد دانشگاهی به کار گرفته شود ولی این اقدام مهم به استانها سپرده شده است که کارشناسان آنها کارمند هستند و باید کار کارمندی انجام دهند.
عبدی تصریح کرد: متأسفانه باندبازی، چشمتنگی و حسادت ایجاد شده است به طوری که فردی که خودش کارمند میراث فرهنگی است یک شرکت به نام همسرش ثبت میکند و در هنگام مزایده این شرکت هم حضور دارد و در نهایت این شرکت کار را انجام میدهد، پول هم دست خودشان است اما جالب اینجاست که از تهران هم نظارتی صورت نمیگیرد.
سردبیر مجله باستانشناسی و تاریخ با بیان اینکه با این وجود مانند این میماند که گوشت را به دهان گربه میدهیم خاطرنشان کرد: در این اوضاع جنبه علمی و پژوهشی کار اهمیتی ندارد چرا که یک نفر نمیگوید ما به شما 10 میلیون تومان دادیم، شما حفاری کردید، این 10 میلیون تومان چه ثمر و نتیجهای داشت؟ کسی این سوال را نمیپرسد، یعنی تا زمانی که فاکتورها را به ذیحسابی تحویل دهید و گزارش 20 صفحهای که یک صفحه اولش متن است و بقیهاش عکس است کفایت میکند، نکته جالب هم اینجاست که کسی هم این گزارشهای را نمیخواند.
انتهای پیام/