به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «ساخت 8 نیروگاه برای 8 نسل بعد!؟»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛
برخی رسانه های داخلی وخارجی از احتمال انعقاد قرار داد ساخت 4 تا 8 نیروگاه اتمی جدید از سوی روسیه در ایران در سال جاری میلادی خبر دادند. درهمین راستا منابع آگاه نیز از گفتگوی مقامات مسئول روسی و ایرانی در این موضوع، مطالبی را عنوان کرده اند. درحالی که نیروگاه بوشهر به عنوان سمبل حسن وعده روس ها در عمل به وعده هایشان در جلوی چشم ما قرار دارد، خبرهایی از ساخت دو نیروگاه دیگر در بوشهر توسط شرکت های روسی به گوش می رسد.
نیروگاه اتمی بوشهر در سال 1355 درطی توافقی با شرکت "کرافت ورک یونیون"، یکی از شرکت های وابسته به زیمنس آلمان در دست ساخت قرار گرفت و شرکت آلمانی ساخت 2 واحد نیروگاه اتمی در بوشهر برعهده گرفت. اما در سال 1357 در شرایطی که حدود 75 درصد از واحد اول و 60 درصد واحد دوم نیروگاه ساخته شده بود با پیروزی انقلاب اسلامی طرف آلمانی کار بر روی پروژه را متوقف کرد.
پس از کناره گیری آلمان ها از ساخت نیروگاه ما برای تکمیل این پروژه روس ها را انتخاب کردیم که درنهایت در اوایل سال 1368 موافقتنامه همکاری هسته ای میان دو کشور تدوین شد و متعاقب آن در 24 اوت سال 1992 (2 شهریور 1371) موافقتنامه کاملی از همکاری های هسته ای ایران و روسیه امضا شد که به موجب این قرارداد مقرر شد ساخت نیروگاه بوشهر تا پایان سال 2000 میلادی به پایان برسد. مبلغ کل قرار داد نیز یک میلیارد و دویست میلیون دلار بود که درطی سالیان بعد مدام از سوی طرف روسی افزایش پیدا کرد و هربار به بهانه ای هزینه های گزافی را به ایران تحمیل کردند. نهایتاً روس ها با بیش از یک دهه تاخیر پس ازتاریخ قرار داد، درسال 1390 از پایان مراحل پیش راه اندازی و تست های گوناگون خبردادند و نیروگاه را برای اتصال به شبکه سراسری برق آماده کردند.
اما جالب اینجاست که بنابر سبک و روش روس ها که هیچگاه در عمل به وعده های خود صادق نبوده اند و ما در مسئله سامانه موشکی اس300 نیز این موضوع را مشاهده کردیم، و با تجربه ای که ما از عملکرد روس ها در بوشهر داریم، بازهم برای ساخت نیروگاه به سمت آنها دست دراز کرده ایم! و این بار قصد داریم عملیات ساخت 8 نیروگاه را به آنها بدهیم، درحالی که آنها با گذشت بیش از یک دهه از تحویل به موقع یک نیروگاه بوشهر به ما سرباز زده اند!. مسلماً سیاست و روش روس ها در انعقاد قراردادها و عمل به وعده هایشان تغییر نخواهد کرد و با این رویه کنونی احتمالا برای ساخت این 8 نیروگاه 160 سال وقت خواهند خواست و درصورت تکمیل این پروژه ها برای نسل آینده ایران برق هسته ای تولید می کنند!.
جای تامل و سوال دارد که این نوع نگرش مسولان در رابطه با روسیه براساس چه منطقی نشأت می گیرد. اگر هدف ازاین اقدامات دادن باج سیاسی برای جلب حمایت روس ها در پرونده هسته ای و حق وتو در شورای امنیت است که هنوز داغ چندین قطعنامه با همراهی کامل روس ها با آمریکا وغرب بر دل کشور باقی است.
برخی هم معتقدند ما برای شکستن تحریم های غرب و خروج از انزوای علمی و فناوری در بحث هسته ای بهتر است قرارداد هایی را با روس ها منعقد کنیم و ازاین طریق به دنیا نشان دهیم که ایران در بحث هسته ای و نیروگاه های اتمی متکی به غرب نیست، اما غافل از این که روس ها خود استاد وابسته سازی و انحصار در زمینه هسته ای هستند و شاید اصلی ترین مخالف دستیابی ایران به فناوری هسته ای باشند!!. در دفاع از این ادعا همین بس که، بیشترین نفع و سودمالی از تحریم های ایران برای روسیه بوده است. اگر ایران از فشار تحریم ها و انزوای هسته ای خارج شود، دیگر روس ها با چه بهانه ای راه اندازی نیروگاه بوشهر را به تعویق بیاندازند و مدام ازما پول طلب کنند؟!
اما اگر هدف از مذاکره، ساخت و راه اندازی نیروگاه های جدید و بهره گیری از علوم و فنون روز دنیا در بحث انرژی می باشد، چرا از عملکرد روس ها در بوشهر درس عبرت نمی گیریم. آنها نیروگاه بوشهر را باید درعرض شش سال به ما تحویل می دادند ولی با گذشت بیش از یک دهه از وعده آنها نیروگاه بوشهر به ایران تحویل شد. و حالا ما احداث 8 نیروگاه دیگر را برای آنها درنظر گرفته ایم و احتمالا تا 160 سال دیگر اگر استفاده از انرژی هسته ای مرسوم باشد از آن بهره برداری خواهیم کرد، البته اگر تا آن زمان روس ها به وعده های خود عمل کنند...! با این حال اگر قرار است ازتکنولوژی اتمی روسیه برای ساخت نیروگاه های هسته ای استفاده شود، بهتر است سابقه روس ها درعمل به تعهداتشان مدنظر قرار گیرد و قرار دادهایی محکم و منسجم با آنها منعقد گردد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.