علیرضا مهران، نویسنده، کارگردان، طراح صحنه و بازیگر تئاتر است که این روزها با نمایش «طورپ و طرب» در مجموعه تئاتر شهر به عنوان بازیگر روی صحنه رفته است، او از ابتدای سال در دو نمایش به عنوان بازیگر و در یک نمایش به عنوان نویسنده و کارگردان نیز حضور داشته است و در کنار همه فعالیتهای تئاتری که دارد، درگیر سریال «مدینه» به کارگردانی سیروس مقدم نیز هست.
مهران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است، از دو نمایش برگزیده خود صحبت کرده و نقدی کوتاه نیز بر مدیریت فعلی تئاتر کشور داشته است، متن یادداشت بدین شرح است:
در تئاتر جشنواره زده ما، همیشه رسم بر این بوده که نمایشها پس از اجرا در قالب جشنواره میتوانستند به اجرای عموم برسند. حال اگر این نمایشها در جشنواره اجرای موقت و احیانا جایزهای را کسب میکردند، مسیر رسیدن به اجرای عموم سهلتر میشد. در مدیریت جدید متاسفانه تاحدی روابط جای ضوابط و شایستگیها را گرفته. تا جایی که من در سال گذشته نمایش «اولین غروب روزهای پاییز» را در جشنواره تئاتر مقاومت اجرا کردم که جوایز اصلی را نیز دریافت کرد و به عنوان کار برگزیده معرفی شد، اما زمانی که قرار بود این جشنواره نمایشهایی را در بخش جشنواره جشنوارههای تئاتر فجر معرفی کند، نمایشهای دیگری به غیر از این اثر را معرفی کردند. پس از آن این مشکل دقیقا در جشنواره نمایشهای آیینی سنتی نیز رخ داد. نمایشی که برگزیده بهترین متن جشنواره شد، نمایش «سیاه و غزال».
سوال من اینجاست که مدیریت مرکز هنرهای نمایشی که هیچگاه مسئولیت هیچ کاری را شخصا به عهده نمیگیرد و از پاسخ دادن به اهالی هنر امتناع میکند؛ چگونه باید پاسخ کسانی که هم چون من قربانی روابط آدمهای دیگر با مسئولان شدهام را بدهد. شاید ما باید جواب سوالمان را از مرکز موسیقی یا تجسمی بگیریم. اگر این چنین هست، مدیریت محترم تئاتر کشور به ما بگوید، تا کارهای دیگرش را که اگر کار هست و ربطی به تئاتر دارد را انجام دهد و به دنبال کار خود به این ادارات مراجعه کنیم.
در دوران جدید مدیریت مرکز هنرهای نمایشی، آقای طاهری میگوید برنامه بسیار خوبی برای آینده داریم. اما در این شش ماه حتی یک حرکت عملی کوچک از ایشان و مشاورانشان ندیدهام و تنها شاهد عزل و نصبهای خاص بودهام. همواره هنرمندان با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، امیدوار بودند که تئاتر از قهر گذشته بیرون بیاید و آفتاب امید بر حیاط این خانه هم بتابد، اما گویا سایه سیاهی که بر سر اهالی تئاتر سایه افکنده قصد رهایی این جماعت را ندارد و مدیریت کنونی هم کارآمدی لازم برای اینکه کاری را از پیش ببرد، نداشته باشد.
درد و دل تمام هنرمندان تئاتر یکی است، میخواهند راحت کار کنند، اجرا بروند و حقشان را بیمنت بگیرند. اما متاسفانه این روزها اکثر اهالی تئاتر معتقد هستند که: «دریغ از پارسال.» ماییم و نوای بی نوایی/ بسم الله اگر حریف مایی
انتهای پیام/