به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، روز گذشته جمعه 9 خرداد 1393 تالار اندیشه برای دومین روز پیاپی میزبان گروه موسیقی «راهو» به خوانندگی ایرج رحمانپور بود.
این سومین کنسرت موسیقی لری بود که در یک ماه گذشته در تهران برگزار میشد.
22 اردیبهشت گروه موسیقی «تال» با خوانندگی فرج علیپور در تالار وحدت به روی صحنه رفت و داریوش نظری نیز در روز 23 اردیبهشت در تالار اندیشه حوزه هنری به اجرای برنامه پرداخت. در هر دوی این اجراها استقبال چشمگیری از کنسرت به عمل آمد.
حالا نوبت ایرج رحمانپور رسیده بود تا گروهش را به تهران بیاورد و کنسرتشان را برگزار کنند. کنسرتی که با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد.
بررسی سایت ایران کنسرت نشان میداد که تا صبح روز کنسرت، تقریبا تمام بلیطهای گروه «راهو» به فروش رسیدهاند. این نکته نشان دهنده ظرفیتهای بسیار و سطح وسیع مخاطبان موسیقی فولکلور مناطق زاگرس نشین است.
البته در این میان نباید از شهرت و محبوبیت ایرج رحمانپور غافل شد. رحمانپور در طی سالهای زیادی که در عرصه موسیقی ایرانی فعالیت کرده، سابقهای درخشان از خود به جای گذاشته و آثار ماندگاری را خوانده که در حافظه علاقه مندان به موسیقی باقی مانده است.
شهرت و محبوبیت رحمانپور دیگر به منطقهای خاص محدود نمیشود. بسیاری از علاقه مندان به موسیقی او را میشناسند و با آثارش آشنا هستند.
این بار رحمانپور با گروهی جوان به سرپرستی احسان عبدیپور به اجرای برخی از قطعات ماندگار خود در موسیقی لکی و لری پرداخت.
در ابتدای این کنسرت کلیپی پخش شد که اعضای گروه را معرفی میکرد. مجید دولتشاهی و احسان قاسمی نوازندگان تار، مصطفی جهانی نوازنده بم تار، مرتضی نعمتی نوازنده سنتور، هادی کمالی نیا، محمد ظفری و مسلم بارانی مقدم نوازندگان کمانچه، بابک محمدی نوازنده دف، محمد قاسمی نوازنده تنبک و سام ابدالی نوازنده دُهل.
«دَسَکَم بگر»، «دانه دانه»، «بهار گه رت» و چند قطعه دیگر که از میان اجراهای گذشته رحمانپور انتخاب شده بود، قطعههای بخش نخست این کنسرت بودند.
در اجرای آخرین قطعه نیز، گروه هنرمندان حرکات آیینی به روی صحنه آمدند تا با نوای سرنا و دهل بخشی از حرکات آیینی منطقه زاگرس را به نمایش بگذارند.
در بخش دوم نیز، گروه، اجرای خود را با قطعه «ای یارِ مه» آغاز کرد. در ادامه قطعههای «بزرانِ دل» و «چتر چوی چویر» اجرا شدند.
ایرج رحمانپور در این کنسرت نیز مانند دیگر اجراهایش، به اجرای آواز در مایه های «هوره» و «مور» پرداخت.
رحمانپور پیش از خواندن این آواز گفت: «هوره» و «مور» مایههایی بودند که در موسیقی منطقه زاگرس مهجور مانده بود. خوشبختانه با حمایتهای شما توانستیم این نغمهها را احیا کنیم. امروز هم براساس همین نغمهها چند بیتی برایتان می خوانم.
جالب این که این بار در میان آوازهای رحمانپور شعری به لهجه ی لری بروجردی قرار داشت که از سروده های آقای حجتی است.
دلم دویتِ کِرده بیا بینمت
خدا مِینه هر شو دِ خو مینمت
مجال اگر بیسرِ وِم بزه
مِتَرسم بَمیرم و دَ نینمت
با شنیدن آواز رحمانپور به حق باید او را احیا کننده نغمه های «هوره» و «مور» در موسیقی ایران دانست. البته این نکته به تاکید بسیاری از اهل فن هم رسیده است؛ چنان که هوشنگ کامکار برای خواندن «هوره» در اثر «پوئم سمفونی خرمشهر» از رحمانپور دعوت کرده بود.
بعد از اجرای هوره و مور، برخی از تماشاگران از رحمانپور خواستند که قطعه «توز سَر ره گُت» را اجرا کند. اما به دلیل محدودیتهای کوک ساز، رحمانپور ترجیح داد این قطعه را خودِ تماشاگران زمزمه کنند و او نیز تماشاگران را همراهی کند.
آخرین قطعهای که در این کنسرت اجرا شد «دَسمه بیر» بود.
در انتهای این برنامه باز هم گروه حرکات آیینی به روی صحنه آمدند تا پایان این کنسرت با شادی به اتمام برسد.
در حاشیه:
در همه جای دنیا رسم بر این است که کنسرتهای موسیقی مجری ندارند. یعنی مردم به سالن میآیند و سر جایشان مینشینند و گروه به روی صحنه میآید و هنرنمایی میکنند. بعد هم کنسرت به پایان میرسد و همه هم راه خانههایشان را بلدند.
برخیها هنوز با این اصول ابتدایی در کنسرتهای موسیقی آشنایی ندارند. نمیدانند که کنسرت موسیقی نیازی به مجری ندارد. مردم برای دیدن و شنیدن اجرای گروه مورد علاقه خود آمدهاند و انتظار دیدن یا شنیدن سخن دیگری ندارند.
کنسرت گروه «راهو» با نیم ساعت تاخیر آغاز شد و این زمان را خانم مجری به سخن گفتن و معرفی برخی از مسئولان حاضر در سالن سپری کرد.
انتهای پیام /