به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انقلاب اسلامی که امام روحالله آن را بنا کرد، نوید آرزوهای بر باد رفته و از یاد رفته مسلمانانی بود که سالهای سال در کنج عزلت بیگانگان گرفتار شده بودند. انقلابی که با حضورش، روح جدیدی در کالبد کشورهای اسلامی دمید شد، تولد دوبارهای را به ارمغان آورد که کمترین تأثیرش بازگشت حس اعتماد به نفس به تمدنی بود که سالها گرفتار تاخت و تازها شده بود.
تاریخ در دل خود نمونههای مختلفی را از عشق مسلمانان از زبانهای مختلف به انقلاب و امامش ثبت کرده است که با گذشت بیش از 30 سال تنها بخشهایی از آن روایت شده است. سرزمین آذربایجان، پاکستانیها، افغانهای رنجدیده و ساکنان جنوب لبنان نمیتوانند خاطرات خود از آن روزها را از یاد ببرند؛ همگی به نوعی سرباز امام روحالله بودند.
خبر رحلت امام(ره) نه تنها ایرانیها که همه انسانهای آزاداندیش را سیاهپوش کرد. داغ رحلت امام(ره) جغرافیا و مرز نداشت. رهبر معظم انقلاب در خلال خاطراتی که از امام(ره) روایت کردهاند، به گوشهای از این ارادت به ساحت امام روحالله(ره) اشاره میکنند. این خاطره که در کتاب «مدح خورشید» به چاپ رسیده در مراسم بیعت نماینده امام در ارتش، وزیر دفاع، فرماندهان و پرسنل منتخب نیروهای سهگانه و وزارت دفاع در تاریخ 18 خرداد سال 68 نقل شده که به این شرح است:
«من دوران بعد از پیروزی انقلاب تا کنون را به خاطر حضور امام(ره) در این ده سال، یک دوره استثنایی میدانم. انقلاب و مردم و هدفها و دشمنیهایی که با ما میشد، نیز استثنایی است؛ ولی از همه استثناییتر، امام(ره) است که متأسفانه امروز از وجود او محروم هستیم. او نعمت بسیار بزرگی بود و افسوس که از دست ما رفت؛ آن هم در حالی که دنیای اسلام هنوز به رهبریها و هدایتها و شخصیتی که او در انسانهای مظلوم و مستضعف و ملتعلی تحقیرشده دنیا میدمید، احتیاج داشتند.
امروز جمعی از رهبران نهضتهای بزرگ و معروف اسلامی دنیا برای ابراز همدردی خود، با من ملاقات داشتند. ای کاش حرفهای آنها عیناً ضبط شده بود و به گوش مردم ما میرسید، تا میدیدند که چگونه امواج ساطعشده از آن کانون جوشان و خروشان و آن مرکز بینظیر نور و حرارت، به مسلمان و انسانهای مظلوم و مستضعف و تحقیر شده دنیا جان و روح و قدرت داده است و توانستهاند در برابر سیل تهاجمها و دشمنیها ایستادگی کنند. همین چهرههای معروف نهضتهای اسلامی لبنان، فلسطین، افغانستان و کشورهای دیکر که اسم آنها را شنیدهاید، به من میگفتند: ما یتیم شدیم. حقیقتاً هم همه ما یتیم شدهایم و ثقل عظیمی را از دست دادهایم.»
انتهای پیام/