به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در گزارشی به قلم «مایکل دوران» از اعضای ارشد مرکز سیاست خاور نزدیک «سابان» در اندیشکده «بروکینگز» و «مکس بوت» از اعضای ارشد شورای روابط خارجی به بحران فعلی در عراق و تحرکات گروه تروریستی داعش در این کشور پرداخت و نوشت که آمریکا نباید با ایران در زمینه حل بحران عراق همکاری داشته باشد.
واشنگتن پست در ادامه این گزارش به پیشنهاد «لیندسی گراهام» سناتور جمهوریخواه کنگره آمریکا و از منتقدان سیاست خارجی دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور این کشور اشاره کرده که گفته است دولت آمریکا باید به منظور مقابله با پیشرفت سریع داعش با ایران همکاری داشته باشد؛ پیشنهاد گراهام با حمایت «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا نیز همراه بود به طوری که وی اعلام کرده است که دولت آمریکا از گفتوگو با تهران درباره عراق استقبال می کند و همکاری با ایران در قبال عراق را رد نمیکند.
در این گزارش آمده است: درست است که گاهی اوقات کشورهای بسیار نابرابر در قبال یکدیگر، می توانند علیه یک دشمن مشترک همکاری داشته باشند، درست مثل همکاری آمریکا با اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ جهانی دوم، اما پیشنهاد جبهه مشترک آمریکا و ایران علیه عراق، بیشتر یادآور تفکر باطل محافظه کاران در دهه 1930 میلادی است؛ محافظه کارانی که اینطور استدلال می کردند که انگلیس و آمریکا دارای منافع مشترکی با آلمان نازی در زمینه مبارزه با کمونیسم هستند.
مایکل دوران و مکس بوت در ادامه این گزارش مدعی شده اند که این ایده که آمریکا به عنوان کشوری مصمم در زمینه دفاع از دموکراسی و حفظ ثبات، با جمهوری اسلامی ایران که یک کشور دینی و انقلابی و حامی تروریسم در جهان است، منفعت مشترکی در قبال عراق دارد، به همان اندازه تخیلی است که تصور کنیم «نویل چمبرلین» و «آدولف هیتلر» می توانستند برای منفعت اروپا با یکدیگر همکاری داشته باشند.
عضو اندیشکده بروکینگز و عضو شورای روابط خارجی در این گزارش مدعی شده اند که اگرچه ایران توسط بنیادگرایان شیعه اداره می شود و گروه داعش یک سازمان اهل سنت است، اما ظهور این گروه ترویستی مزایای متعددی برای تهران دارد از جمله اینکه خیزش داعش منجر می شود که «نوری المالکی» نخست وزیر عراق و شیعیان این کشور به حمایت و حفاظت توسط ایرانیها بیشتر وابسته شوند و از طرف دیگر، ظهور ترسناک داعش احتمال همکاری آمریکا با ایران را بیشتر می کند.
نویسندگان این گزارش در ادامه اینطور مدعی شده اند که: ما به پاکستان که هم به عنوان کشوری که عمدا آتش افروزی می کند و در عین حال نقش یک آتش نشان را بازی می کند، عادت کرده ایم؛ پاکستان در عین حال که «اسامه بن لادن» رهبر سابق القاعده را پناه داد و از گروه های جهادگرا حمایت کرد، توانست با به تصویر کشیدن خود به عنوان شریک آمریکا در جنگ علیه تروریسم، کمک واشنگتن را جذب کند.
دوران و بوت با اشاره به پاکستان، مدعی شده اند که ایران نیز نقشی مشابه پاکستان دارد و تنها فرق آن این است که ایران به جای اینکه توقع کمک از واشنگتن داشته باشد، بیشتر امیدوار به لغو بیشتری از تحریم های غرب و حصول یک توافق هسته ای خوشایند است.
در ادامه این گزارش ادعا شده است: حتی اگر فرض کنیم که ایران حقیقتا دشمن سرسخت داعش است، این بدان معنی نیست که همکاری آمریکا با سپاه پاسداران ایران، سازمان مسئول حملات صورت گرفته علیه اهداف آمریکا در طول بیش از 30 سال گذشته، ایده خوبی باشد؛ ما در سوریه دیدیدم که چطور نیروهای تحت حمایت ایران تلاش کردند تا به شورشیان تحت هدایت سنی ها پاسخ کوبنده ای بدهند.
بر اساس این گزارش، آمریکا با حمایت دیپلماتیک و یا کمک های هوایی به ایران علیه عراق مرتکب اشتباهی تاریخی خواهد شد و چنین حرکتی از سوی آمریکا نه تنها از نظر اخلاقی قابل سرزنش خواهد بود، بلکه از نظر استراتژیکی نیز اقدامی احمقانه است زیرا از این طریق، مسلمانان سنی منطقه مجاب می شوند که آمریکا از ایران و متحدان منطقه ای این کشور علیه سنی ها حمایت می کند.
در ادامه این گزارش آمده است که چنین رویکردی منجر می شود که کشورهای سنی مذهب مانند عربستان سعودی، ترکیه و امارات متحده عربی به حمایت از افراط گرایانی مانند گروه داعش بپردازند و این امر منجر به تشدید درگیری های رو به رشد فرقه ای در سراسر منطقه می شود.
نویسندگان این گزارش معتقدند که آمریکا باید به جای همکاری با ایران در قبال عراق، ائتلافی از متحدان قدیمی خود تشکیل دهد که هدف آنها افزایش و ترویج تدریجی جایگزینی برای القاعده باشد؛ القاعده ای که در شرایط فعلی در میدان های جنگی گسترده ای از بغداد گرفته تا دمشق حضور دارد.
بر اساس نوشته این روزنامه، به کارگیری چنین سیاستی از سوی آمریکا نیازمند آموزش و تجهیز تسلیحاتی جنگجویانی غیر از جهادگران در ارتش آزاد سوریه و در عین حال تلاش برای بیرون کشیدن دولت عراق از نفوذ ایران است؛ و برای خارج کردن دولت عراق از نفوذ ایران نیز احتمالا باید تلاش های شدیدی صورت بگیرد تا تلاش مالکی برای پیروزی در دور سوم نخست وزیری عراق به نفع یک رهبر فراگیرتر متوقف شود؛ آمریکا همچنین باید به صورت مخفیانه در راستای از بین بردن شبکه های ایران در عراق وارد عمل شود درست مانند کاری که در طول سال های 2007 و 2008 میلادی عملیاتی کرد.
انتهای پیام/پ