به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عبدالله طرفاوی همرزم شهید علی هاشمی در کنگره بزرگداشت این سرلشکر شهید با اشاره به شخصیت شهید والامقام گفت: همانطور که علی هاشمی در دوران جنگ مظلوم بود هنوزم مظلوم است. من همیشه به خاطر آشنایی که با علی هاشمی داشتم دنبال آن بودم بدانم چگونه به این مقام رسید چیزی هم که امروز باید به دنبالش باشیم همین است. او در منطقه فقیرنشین حصیرآباد با یک زندگی معمولی بزرگ شد و همیشه دوست داشتم در کنار مادرش بنشینم و بگویم چگونه او را تربیت کردهای که به این مقام رسید. خدا گاهی انسانها را طوری هدایت میکند که میتوانند دست دیگران هم گرفته و به پیشرفتهای خوبی برسند. فرزندان ما و نسل امروز به شناخت کسانی همچون شهید علی هاشمی احتیاج دارند.
وی با اشاره به اینکه 6 سال فرمانده سوسنگرد و دشتآزادگان بود، گفت: من به خاطر نوع مسئولیتم 6 سال با علی هاشمی همنشین بودم. اولین بار که او را دیدم فرمانده سپاه حمیدیه بود. با او صحبت کرده و بسیاری از مشکلات سوسنگرد را در میان گذاشتم. آن زمان در بسیاری از مناطق سوسنگرد به خطار بمباران دشمن تخریب صورت گرفته بود. با زحمت توانستم مردم را به شهر برگردانم. هواپیماها از هور وارد میشدند و بمبهایشان را در شهر میریختند. از وقتی علی هاشمی پایش را در سوسنگرد گذاشت تکیه گاهی بزرگی برای مردم سوسنگرد شد.
همرزم شهید علی هاشمی در ادامه خاطرنشان کرد: شهید علی هاشمی توانست یک تیپ از مردم سوسنگرد در بیاورد و با افرادی که حتی سواد خواندن و نوشتن نداشتند چنان تمرین کرد که سرانجام فرماندهان بزرگی شدند اینها نشانه یک فرمانده خوب است که بتواند استعداد نیروهایش را بشناسد و آنها را رشد دهد علی هاشمی در سوسنگرد این کار را انجام داد در حالی که خودش هیچگاه دانشگاه نرفته بود اما دیگران را به خوبی آموزش میداد، دانشگاه علی هاشمی میدان جنگ بود. در آن شرایط وضعیت سوسنگرد بسیار بحرانی بود و چندین بار مورد تعرض بمباران دشمن قرار گرفت. در یکی از این وقایع بمباران ما حدود 180 شهید دادیم و هرچه در آنجا ساخته بودیم دوباره تخریب شد. شهیدان بسیاری در آن میشناسم همچون شهید علی جلالی که 9 نفر از اعضای خانواده خود را در یک بمباران همزمان از دست داد. در آن شرایط سخت همیشه علی هاشمی پیش ما بود. او فرماندهی مردمی بود و برای آنها خدمت میکرد وقتی از فرمانداری بیرون آمدم به در خانهام آمد و مرا با خود به جزیره مجنون برد و من تا آخرین روزهای زندگیاش در جزیره مجنون همراهش بود.
انتهای پیام/