به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «امروز چه روزی است؟»عنوان سرمقاله روزنامه سیاستروز به قلم سیاوش کاویانی است که در آن می خوانید؛
به عنوان یک ایرانی، یک مسلمان، یک انسان، نظرتان درباره آمریکا چیست؟ آیا این کشور را می توان حامی حقوق بشر یا مثلا حلال مشکلات جهان دانست؟ آیا می توان ایالات متحده را به عنوان یک کشور دوست تلقی کرد و با او روابط عادی در همه حوزه ها برقرار ساخت؟ آیا آمریکا قابل اعتماد است؟ پلسختان هر چه باشد محترم است.
اکنون از منظری دیگر وارد می شویم. حتماً و قطعاً از اقداماتی که آمریکا در جهان انجام داده است، چه از سال های دور و چه در این سال ها خوانده اید، شنیده اید و یا دیده اید. تاریخ و ثبت آن برای همین است، اما باید این تاریخ را با دقت و چندباره خواند. نسل به نسل می آیند و می روند، آمریکا و سیاست هایش تغییر نمی کند. به همین خاطر باید حافظه خود را هر چه می توانیم قوی کنیم تا فراموشمان نشود، آنچه کاخ سفید بر سر ایران آورده است. اکنون با خودتان بیندیشید که آیا نکته مثبت هم در رفتار آمریکا با ایران یافت می شود؟
سراغ دارید به ما هم بگویید، البته نکته مثبت واقعی و حقیقی نه خیالی و رویایی. گمان نکنم یافت شود اما هر چه دلتان بخواهد، علیه این کشور و مردمش جنایت کرده است. نه تنها ما بلکه دیگر مردمان کشورهای جهان هم از گزند جنایات او در امان نبوده و هنوز هم نیستند.
گوشه هایی از جنایات آمریکا را به یاد آورید. ویتنام را که حتماً به خاطر دارید، باران بمب ، موشک و گلوله بر سر مردم مظلوم و بی دفاع این کشور ریختند تا آنها را سر به راه خود کنند. 16 سال جنگ، یک میلیون کشته، شش میلیون تن بمب بر سر مردم ویتنام آوار شد.
به هیروشیما و ناکازاکی می رسیم، برای نخستین بار بمب اتم در این شهرها استفاده شد و بیش از 220 هزار نفر در این جنایت کشته شدند که هنوز هم آثار آن بر روی مردم ژاپن دیده می شود.
اینها بماند، چرا راه دور می رویم، ایران خودمان مگر کم از آمریکا زخم خورده است. امروز می دانید چه روزی است. تنها 12 تیرماه سال 1393 نیست. کمی به ذهنتان فشار بیاورید. یعنی به یاد ندارید در چنین روزی در سال 1367 خورشیدی، جنایتی از جنایات رژیم سفاک آمریکا رقم خورد. هواپیمای مسافربری ایران بی خبر از همه جا بر فراز آب های خلیج فارس با بیش از 300 مسافر و خدمه با دو موشک ناو وینسنس سرنگون شد، تا برگی دیگر از جنایات آمریکا در تاریخ پر شود. جنایاتی که همچنان هم ادامه دارد.
در میان مسافران این هواپیما، 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 تبعه دیگر کشورها به گونه ای کشته شدند که می توان مدت ها درباره آن نوشت، فیلم ساخت و برای آگاهی افکار عمومی جهان عرضه کرد.
تکه های تن هر کدام از مسافران این هواپیما خلیج فارس را گلگون کرد. اما فرمانده ناو وینسس مدال شجاعت گرفت. آیا می توان تصور کرد که «ویل راجرز» انسان است؟ یا می توان گفت مقامات آمریکایی بویی از انسانیت و حقوق بشری که از آن دم می زنند، برده اند؟
مسافران پرواز 655 به کدامین گناه تکه تکه شدند؟! خانواده های آنها به چه جرمی داغدار عزیزانشان شدند؟
آدم کشی برای آمریکایی ها یک تفریح است. تفریحی لذت بخش که با هیچ تفریح دیگری قابل مقایسه نیست. اکنون که همین آمریکایی های خون آشام و جنایتکار ایران را به خاطر فعالیت های صلح آمیز هسته ای خود با تهدید و تحریم متهم می کنند و می گویند ایران برای صلح منطقه و جهان خطرناک است، باید فیلم ها و تصاویر این جنایت بزرگ و دلخراش را به امثال اوباما، جان کری و دیگر مسئولان این کشور نشان داد که خطر برای صلح جهانی کیست؟
کافی است آمریکا دست از سر دنیا بردارد، آنگاه جهان روی خوش آسایش و آرامش را خواهد دید.
اگر کمی درنگ کنیم به این سخن حضرت امام(ره) یقین حاصل می کنیم که «آمریکا در هر فسادی دست دارد.» و برای رسیدن به هدف، دست به هر جنایتی می زند. به پاس خون همه مظلومان جهان، به یاد همه دلاوری های جوانان وطن، آمریکا را دوست خود نپنداریم که گرگی است در لباس میش.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.