به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، صبح روز گذشته پیامکی از طرف روابط عمومی استانداری کردستان بهانهای برای اصحاب رسانه استان شد تا لحظاتی مانده به افطار روز 12 رمضان در حیاط استانداری کردستان حضور پیدا کنند.
از سکوت همیشگی حاکم بر حیاط استانداری که روزهای دیگر در این لحظات تنها با صدای پرندگان و فوارههای آب حوضچههای داخل این حیاط شکسته میشد خبری نبود، گوشه گوشه حیاط پر بود از کودکانی که انگار مبهوت فضایی شده بودند که با دنیای ساده زندگی آنها فاصله بسیار داشت.
از نگاههای معصومانه آنها به راحتی میشد فهمید که با این فضاها مأنوس نیستند و در جایی که آنها گذران ایام میکنند تنها جای پدر خالی نیست بلکه نبود این پشتوانه بزرگ آنها را از بسیاری نعمتهای دیگر محروم کرده است.
گوشه دیگر حیاط عدهای در تکاپو بودند تا سفره افطار را برای میهمانان استانداری آماده کنند، لابد بسیاری از کودکانی که دیشب به میهمانی دعوت بودند میدانستند ایام رمضان است و باید تا بعد از اذان برای نشستن در کنار آن سفره رنگین صبر کنند.
دقایقی قبل از افطار بود که استاندار کردستان، معاون سیاسی امنیتی استاندار و جمعی دیگر از مسئولان هم به میان جمعیت آمدند، نماینده ولی فقیه در استان کردستان تقریباً آخرین نفری بود که به جمعیت ملحق شد و با ورود حجتالاسلام حسینیشاهرودی بود که میهمانان به سمت سفرهها هدایت شدند.
زمانی که استاندار کردستان منتظر حضور نماینده ولی فقیه بود نکتهای توجهم را به خود جلب کرد، دو نفر از دختران حاضر در جمع که حدود 15 سال سن داشتند، با ظاهری کاملاً ساده و البته بدون هیچ تشریفات اضافی خود را به استاندار رسانده و تنها با دادن سلامی یکی از آنها تکه کاغذی که به نظرم رسید به اندازه نصف یک قطعه اسکناس بود به دست وی داد و زاهدی هم ابتدا برای لحظهای خواست همانجا کاغذ را باز کند ولی انگار پشیمان شد و آن را نزد خود نگه داشت، احساس کردم واقعاً میخواهد خواسته آن دختر را اجابت کند.
هر چند ممکن است دادن درخواست به دست استاندار برای اصحاب رسانه صحنهای تکراری باشد اما آنچه دیشب مشاهده کردم ذهنم را واداشت تا آن درخواست را با درخواستهایی مقایسه کنم که برای اثبات حقانیت هرچه قطورتر میشوند و گاه در چندین برگ به دست مسئولانی چون استاندار داده میشوند و افراد در هنگام طرح درخواست هم با قیافههای حق به جانب درصدد جلب نظر مسئول هستند!
کلام خواجه شیراز را به خاطر آوردم که برای این کودکان «گنج زر گر نبود کنج قناعت باقی است» و نشانه قانع بودن آنها هم همان درخواست کوچکی بود که امیدوارانه به دست استاندار رساندند.
از این حواشی که گذر کنیم حسن بزرگ مراسم دیشب ـ که مقصود اصلی نگارش این وجیزه هم هست ـ این بود که هزینه آن را شخص استاندار کردستان، نماینده ولی فقیه و دیگر مسئولان استان پرداخت کرده بودند و دیگر از آن رسم ناصوابی که مسئولی دست در کیسه بیتالمال با به راه انداختن سفرههای پر زرق و برق در صدد کسب نام نیک برای خود باشد خبری نبود.
بعد از صرف شام، 700 میهمان مدعو، آرامآرام حیاط استانداری کردستان را ترک کردند و بعد از آنها هم خبرنگاران حاضر در مراسم، از محل خارج شدند اما در گوشهای از حیاط، استاندار کردستان، معاونان وی و نزدیکان دولت، گرم صحبت بودند و معلوم نبود راههای رسیدگی بهتر به زندگی ایتام را بررسی میکنند یا مسائلی را به شور گذاشتهاند که دغدغه کاری هر روزه آنان بوده و مجالی برای فکر کردن درباره بسیاری از مسائل ریز و درشت دیگر برایشان باقی نگذاشته است.
انتهای پیام/ج