به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، استان فارس و شهرستان شیراز به حق از مناطقی در کشور است که از لحاظ دینی، فراوان امامزادگان و نوادگان ائمه معصومین علیهم اسلام از رتبه ممتازی برخوردار است و وجود بیش از 1500 امامزاده و نواده اهل بیت عصمت و طهارت این استان را از سایر استان های دیگر متمایز ساخته است.
در عرف تشیع مراد از امامزاده فرزندان یا فرزندزادگان ائمه اطهار علیهم السلام است و اصطلاحا از باب ذکر حال و اراده محل، به مدفن و مزار متبرکه آنان و بزرگان سادات که در سراسر شهرها و روستاهای ایران پراکنده است، اطلاق می شود.
مهاجرت امامزادگان به نقاط امن سرزمین های اسلامی از همان صدر اسلام در حکومت جابرانه امویان و خاصه در عهد حجاج بن یوسف خونخوار و تسلط او بر عراقین از سوی امویان که بیدادگری ها و سفاکی ها نسبت به فرزندان امام علی (ع) روا می داشت، آغاز شد.
از نظر کلی این مهاجران بزرگوار را به چهار گروه می توان تقسیم کرد، گروه نخستین آن دسته هستند که برای فرار از بیدادگری ها و ستم های امویان و به ویژه حجاج راه مشرق را در پیش گرفتند، گروه دوم آنها هستند که به هنگام ولایت عهدی حضرت امام رضا علیه السلام به این سرزمین رسیدند، گروه سوم آنها هستند که در خروج برخی از فرزندان امام علی (ع) بر خلفای عباسی و اموی شرکت داشتند و پس از شکست آنها به این حدودها گریختند، گروه چهارم که نسبت به سه گروه دیگر فزونی داشتند آن دسته هستند که در زمان حکومت علویان در مازندران روی به دربار ایشان نهادند.
این چهار گروه از سادات بزرگوار چون به نواحی به نسبت امن ایران به ویژه منطقه فارس می رسیدند، رفته رفته با مردم این بلاد در می آمیختند و به تدریج صورت بومیان محل به خود می گرفتند و سادات عصر، مقیم در نقاط مختلف کشور اعقاب آن بزرگوارانند.
از مشهورترین این امامزادگان حضرت احمد بن موسی (ع) فرزند امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) است که معروف به «سید السادات» و «شاهچراغ» است در این باره مقام معظم رهبری می فرماید: "شخصیت برجسته جناب احمدبنموسى که در میان امامزادگان شناختهشده خاندان پیغمبر، جزو برجستگان محسوب مىشود درباره او اینطور نوشتهاند که: «و کان احمدبنموسى کریما جلیلا ورعا و کان ابوالحسن... (علیهالسّلام) یحبّه و یقدّمه»؛ مردى بخشنده و کریم و باورع و داراى جلالت مقام و منزلت بود و پدرش - حضرت موسىبنجعفر - این بزرگوار را بر فرزندان و خویشاوندان دیگر خود مقدم مىداشت و به او محبت ویژهاى داشت، شیراز هدف توجه این امامزاده عزیز و دیگر امامزادگان قرار گرفت، آمدند و از سوى این مردم هم پشتیبانى شدند! تا امروز هم برکات این بزرگوار بر سرتاسر استان و بر بخش مهمى از این کشور، جارى و سارى است." (بیانات مقام معظم رهبری در جمع مردم شیراز)
آگاهی ها درباره حضرت احمد بن موسی (ع) بسیار اندک است و در منابع جز به چند مقطع از زندگی او پرداخته نشده است.
درباره رابطه احمد پدر بزرگوارش این اندازه آورده اند که امام کاظم(ع) او را گرامی می داشت و ملکی از خود موسوم به «یسیره» را به او بخشید. همچنین او را به بخشندگی، دلیری و پاسایی ستوده اند.
درباره نقش او در انتقال دانش اهل بیت، بیهقی آورده که احمد احادیث بسیاری را از جمله از پدرش روایت می کرده است (بیهقی) اما از این احادیث فراوان نمی توان چیزی در کتب امامیه یافت. تنها یک روایت از طریق شخصی به نام احمد بن موسی از علی بن جعفر نامی از محمد بن مسلم در کافی کلینی و به نقل از او در تهذیب شیخ طوسی آمده که به احمد بن موسی کاظم (ع) نسبت داده شده است.
از این رو درباره جایگاه رجالی وی در کتب اصلی رجال شناسی سخنی نیامده است و تنها برخی از متاخران بر پایه مدح نقل شده از سوی شیخ مفید حدیث وی را حسن شمرده اند.(مجلسی، 145، حرعاملی، ج20، ص133) و حتی بر توثیق وی تصریح داشته اند.(مامقانی، ج1، 97)
آورده اند که پس از شهادت امام کاظم (ع) علی بن موسی الرضا که پدر جانشینی او را تصریح کرده بود، ودایع امامت را از ام احمد همسر امام کاظم (ع) مطالبه کرد و مادر احمد آنها را تسلیم وی کرد سپس احمد در حضور مردمی که او را پیشوا می پنداشتند، امامت برادر را تصدیق و با وی بیعت کرد (ابن بابویه، ج1، ص20).
علاوه بر حضرت احمد بن موسی (ع) وجود دو امامزاده بلافصل دیگر یعنی حضرت حسین بن موسی معروف به سیدعلاءالدین حسین و محمد بن موسی معروف به میرمحمد عابد علیهما السلام سبب شده که شهر شیراز به عنوان سومین حرم اهل بیت علیهم السلام معرفی شود.
«سه امامزادهى صحیحالنسب و عالىمقام و بسیارى از امامزادههاى دیگر در این شهر، جایگاه قداست این شهر و انتساب آن به ولایت اهل بیت (علیهم السّلام) را بسیار بالا می برد. جا دارد در تبلیغات عمومى، در صدا و سیما، در ابتکارات گوناگونى که در زمینههاى خدماتى، اقتصادى و غیره انجام می گیرد، این جنبه - که روح و معناى عالى ولایت مردم فارس را نشان می دهد، برجسته شود» (بیانات مقام معظم رهبری در جمع مردم شیراز سال 1387).
مقام معظم رهبری در تحلیل وجود امامزادگان فراوان در منطقه استان فارس به ویژه فرزندان بلافصل حضرت موسی بن جعفر (ع) یعنی احمد بن موسی، حسین بن موسی ملقب به سید علاء الدین حسین، محمد بن موسی، فضل بن موسی، مادر بزرگوار حضرت شاهچراغ را ایمان عمیق، اعتقاد راسخ و باور و اردات قلبی اهالی شیراز و فارس در پناه دادن به فرزندان اهل بیت علیهم السلام را عامل اصلی کثرت امامزادگان می دانند و می فرمایند:«شیراز مأمن امامزادگان بزرگوار بود؛ در هیچ نقطهاى از کشور به قدر فارس، مرقدِ امامزاده وجود ندارد. معناى این حرف این است که از هر کجا امامزادهها و فرزندان معصومین، یا از جور خلفا مىگریختند و یا به امید کمک مردم حرکت مىکردند، متوجه شهر شیراز یا شهرهاى دیگر استان فارس مىشدند.» (بیانات مقام معظم رهبری در جمع مسئولان اجرایی استان)
و در جای دیگر ایشان می فرماید:«از جنبهى دینى - که من باز هم روى این مسئله تأکید خواهم کرد - مرقد جناب احمدبنموسى و برادران بزرگوارش و دیگر امامزادههاى خاندان پیغمبر، یک نشانهى بسیار مهمى است. این که پیغمبرزادگان محترم و معتبر، مردم فارس را مخاطب خود و منطقه و منزل آنها را مأمن خود قرار بدهند، بسیار چیز پرمعنا و مضموندارى است» (سخنرانی مقام معظم رهبری در جمع مردم شیراز).
مسلما وجود امامزادگان و فرزندان حضرت موسی بن جعفر علیه اسلام در رشد و تقویت باورها و اعتقادات دینی که زیر بنای فرهنگ را تشکیل می دهند بسیار موثراست.
اهمیت و جایگاه بسیار رفیع و والای بقاع متبرکه و امامزادگان به عنوان سرمایههای مادی و معنوی و همچنین پراکندگی، تنوع و فراوانی این امامزادهها به علت غنا و سابقه عظیم تمدنی جامعه سبب شد، مقام معظم رهبری -مدظله العالی- تحقق سومین حرم اهل بیت علیهم السلام را در سیاستگذاری و برنامه ریزی های منطقه و عنایت ویژه به امامزادگان را خواستار شوند.
انتهای پیام/ ب