به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه «الاخبار» لبنان، در حالی که غزه بر خلاف شهرکهای اسرائیلی فاقد پناهگاه و یا هرگونه محل امن است، اهالی آن زیر آتش جنگندههای اسرائیل، در کنار مقاومت ایستاده و در برابر تهدید اشغالگران برای ترک خانههای خود، خم به ابرو نیاوردهاند.
اما نگاهی به اوضاع داخلی اسرائیل از شلیک نخستین موشک مقاومت در انتفاضه دوم تا کنون، نشان میدهد که هیچ چیز تغییر نکرده به این معنی که از آن زمان تا کنون صحنه آشنا و معمولی که به چشم خورده و میخورد، چیزی جز به صدا در آمدن آژیرهای خطر و سپس سرازیر شدن شهرک نشینان و سربازان اسرائیلی به پناهگاهها نیست.
اما اوضاع در طرف مقابل و به عبارت بهتر در باریکه غزه کاملا متفاوت است.
چرا اهالی غزه در خیابانها و راهها به شهادت میرسند؟
شاید تعجب آور باشد که در غزه هیچ پناهگاهی وجود ندارد که مردم در صورت حملات اسرائیل به آن پناه ببرند و شاید برای کسانی که از اوضاع فلسطین و روند اشغال آن بیخبرند، این سوال مطرح باشد که چرا اهالی غزه در راهها و خیابانها کشته میشوند وچرا به اماکن امن پناه نمیبرند؟
در حمله اسرائیل به غزه در سال 2008، شاهد بودیم که هیچ جای امنی در غزه وجود ندارد و حتی در جریان آن حمله، بهترین و آرامترین نقاط غزه از جمله محله «تل الهوا» نیز از جنگ و کشتار در امان نماندند.
اما تنها جایی که در غزه میتوان از آن به عنوان پناهگاه یاد کرد، پناهگاههایی است که از زمان جنگ اکتبر 1973 بین مصر و اسرائیل باقی مانده است که تعداد آن از انگشتان دست نیز فراتر نمیرود و سالها است که کسی در آنجا رفت و آمد نداشته و اهالی غزه نیز در هیچ یک از حملات اسرائیل به آنجا پناه نبردهاند.
اهالی غیور غزه چیزی به اسم پناهگاه نمیشناسند
در این شرایط، باید پرسید اگر در غزه پناهگاهی هم وجو داشت آیا اهالی آن به آنجا پناه میبردند؟
پاسخ این سوال در روحیه قوی مردم غزه نهفته است، آن هم در شرایطی که جنگ افزارهای اسرائیل آنان را زیر آتش شدید گرفته و رعب و وحشت ایجاد کرده و هر ساعت نیز تعداد شهدا و مجروحان افزایش می یابد و در بسیاری از موارد آسیب قربانیان آنقدر بالا است که اجساد آنان قابل شناسایی نیست.
این صحنهای است که از چند روز پیش بر غزه حاکم شده است و اکنون بوی مرگ در خیابانهای آن به مشام میرسد و آمار شهدا نیز هر لحظه در حال تغییر و افزایش است و همزمان با آن، جنون اسرائیل به اوج خود رسیده و جنگندههای آنان غیرنظامیان را هدف قرار میدهند.
اما قایقهای جنگی اسرائیل نیز گرفتار همین جنون هستند و در بین خون و مرگ و نیز ایستادگی مقاومت و حمایت مردم از آن، تیربارهای خود را به سمت ساحل غزه نشانه میروند.
اهالی غزه به جای همه شهرهای فلسطین، علیه دشمن صهیونیستی مقاومت میکنند
اهالی غزه، در بین ناامنی و ادامه بمباران بی امان، از اینکه موشکهای مقاومت تل آویو و حتی مسافتی دورتر از آن را نشانه میرود، احساس غرور میکنند به ویژه اینکه تصور نمیکردند نیروهای مقاومت این بار نبرد خود را از جایی که در جنگ گذشته پایان یافته بود، آغاز کرده و مسافتی دور را در تیررس موشکهای خود قرار دهند.
در این شرایط هر چند غزه از شمال تا جنوب زیر آتش اسرائیل قرار گرفته، اما دشمن نیز از موشکهای مقاومت در امان نیست و افتخار اهالی غزه هنگامی دو چندان می¬شود که شاهدند دشمن اسرائیلی از وحشت موشکهای مقاومت به لرزه افتاده است.
اما نباید از نظر دور داشت که درد ورنج اهالی غزه بسیار عمیق است زیرا شاهد از دست دادن عزیزان خود بوده و بارها پیش آمده که تمام اعضای یک خانواده در یک لحظه به شهادت رسیده و فقط یک کودک از آن به جا مانده است.
واقعیت این است که مردم غزه از تفاوت فراوان امکانات نظامی و فنی مقاومت و اسرائیل با خبرند، از همین رو عدم اصابت مستقیم و درست موشکهای مقاومت به اهداف مورد نظر، برای آنان قابل درک است.
مقاومت نباید از شروط خود کوتاه بیاید
اهالی غزه حتی زمانی که سخت با بیخانمانی و مرگ دست و پنجه نرم میکنند، انتظار ندارند که مقاومت بتواند قبل از تجدید قدرت، نبرد را به پایان برده و از شروط خود مبنی بر پایان انزوای سیاسی غزه و محاصره آن کوتاه بیایند.
«محمد کوارع» از اهالی خان یونس و تنها بازمانده خانودهای که هفت عضو آن در حمله اسرائیل به شهادت رسیدند، از عملکرد مقاومت احساس غرور کرده و از نیروهای مقاومت می خواهد موشکهای خود را به سمت دیمونه و الخضیره نشانه بروند.
محمد که 43 سال دارد، با لحنی به دور از هرگونه ضعف و احساس شکست، میگوید: نباید انتظار داشت که بمباران حیفا و نفوذ نیروهای مقاومت به عسقلان و درگیری با نیروهای اشغالگر، برای ما بهایی نداشته باشد بلکه شهادت و زخمی شدن، بهایی است که باید بپردازیم زیرا زخمهای که ما ما در راه پایان محاصره، بهای اندکی دارد.
اهالی غزه حتی با شوخ طبعی و البته با لحنی سراسر اندوه، شرایط خود را اینگونه توصیف میکنند که به برکت این جنگ، فشار سنگین روانی ناشی از محاصره هشت ساله را از دوش ما برداشته شده و دغدغه پرداخت نشدن حقوق که غزه را به لبه پرتگاه اجتماعی بزرگی سوق میداد، از ذهنمان دور کره است.
به گفته اهالی غزه، آنان با تحمل درد و رنج و مقاومت در برابر حملات اسرائیل، آن هم در شرایط محاصره و در حالی که سایر شهرهای فلسطین در مقابله با دشمن، سلاحی جز سنگ ندارند، به یاری قدس اشغالی و کرانه باختری و سرزمینهای اشغالی 1948 برخاسته¬اند.
مردم غزه چگونگی این نبرد و دستاورد خون دادن و ویرانی را زیر سوال نمیبرند بلکه چیزی که آنان را نگران میکند، بازسازی شهرشان است به ویژه اینکه این روند در طول سالهای محاصره و تحریم متوقف مانده است.
«محمد شحادة» از اهالی قدس، با اشاره به اینکه برخی لحنی سلطه جویانه در پیش گرفته و به مقایسه خسارتهای اسرائیل و خسارتهای غزه برخاسته و بر این باورند که مقاومت نتوانسته جبهه داخلی اسرائیل را هدف قرار دهد و در مقابل زیانهای مالی وجانی فراوانی را متحمل شده است، تعجب میکند.
به گفته وی این گروه بر این باورند جنگ نابرابر، نمیتواند آزادی فلسطین را سرعت بخشد.
شحاده میافزاید: بیشتر فلسطینیها تاکید دارند که مقاومت در برابر اسرائیل، به حملات موشکی آن مشروعیت میبخشد زیرا به هیچ وجه نمیتوان به قانون بینالمللی که محمود عباس از آن سخن میگوید، اعتماد کرد.
تشکیلات خودگردان دست مقاومت را باز بگذارد
وی آرزو میکند که در شرایطی که مردم با شور و دلگرمی در کنار مقاومت قرار گرفتهاند، تشکیلات خودگردان دست مقاومت را باز گذاشته و از سیاست هماهنگی امنیتی دست بردارد آن هم در حالی که اشغالگران صهیونیستی در پنجمین روز حمله به غزه، سیاست بمباران منازل مسکونی را کنار نگذاشته و از مردم به ویژه اهالی مناطق مرزی میخواهند خانههای خود را ترک کنند و به این نیز اکتفا نکرده و با تماسهای تلفنی و تهدید مردم به بمباران خانههایشان در تلاش برای ایجاد ترس و وحشت هستند تا نوعی مهاجرات داخلی را در غزه تحقق بخشند.
«عمر منصور» از جمله اهالی شمال غزه است که اشغالگران اسرائیل با او تماس گرفته و او را تهدید کردهاند که باید خانه خود را ترک کند، اما او اصرار دارد که در منزلش باقی خواهد ماند.
منصور در این باره گفت: «تمام ساکنان منطقه تصمیم گرفتهاند برای یاری دادن مقاومت و حمایت از آن در خانههایشان بمانند».
در این میان، «حسن عبدو» کارشناس سیاسی نیز با اشاره به حمایت مردمی از مقاومت گفت: حمایت از مقاومت در واقع حمایت از موجودیت فلسطین است زیرا مردم فلسطین هیچگاه به شکست اعتراف نکردند بلکه همواره رهبران سیاسی را که در گذشته، مبارزه را بر اساس منافع محدود گروهی سمت و سو دادند، مسئول میدانند اما مقاومت تجلی واقعی اراده مردم است و هیچگاه از ایثار در بالاترین درجه در راه آزادی وطن کوتاهی نکرده از همین رو اعتراض به مقاومت و اهداف آن در واقع اعتراض به حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود است.
انتهای پیام/ع