به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «صورتحسابی با هزینه مردم غزه»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم فضل الله یاری است که در آن می خوانید؛
این روزها جهانیان، به هزینه مردم ساکن نوار غزه، به حفره هایی وحشتناک در ساختار نظام بین المللی پی برده اند؛ حفره هایی که برای کشف آنها باید هزینه های گزافی صرف می شد تا تنها به اندکی از آن پی می بردند. اما در مقابله ای که یک طرف آن موشک و هواپیماو ژنرال و سرباز است و در طرف دیگر بیمارستان و مدرسه و زن و کودک، می توان به برخی واقعیات پنهان در زیرِ شعارهای دهن پرکن پی برد.
1- صلح طلبی ژستی شیک و جهان پسند است که هم می توان با آن رای خرید، هم وجهه ای برای خود دست و پا کرد و البته دشمنان و مخالفان را نیز جنگ طلب و آتش افروز معرفی کرد. کیست که در نبرد نا برابر ماشین جنگی صهیونیست ها با زنان و کودکان فلسطینی، برای قضاوت تردیدی داشته باشد؟ اما گفته های سیاستمداران غربی حامی اسرائیل و رسانه های نزدیک به آنان، چنان تصویر برابری از اوضاع ارائه می کندکه قضاوت را کمی دشوار کرده. وقتی در کنارِ ویرانی بیمارستان ها و منازل مسکونی ساحل غزه، تصاویری از موشک پرانی گروه های مقاومت به سمت اسرائیل نیز با همان شدت و اندازه پخش می شود (و در این میان سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز در این دام غلطیده است) گویی نبردی برابر، میانِ دو دولت در حال رخ دادن است.
این در حالی است که در جنگ چند روزه، بیش از 100 نفر از مردم غزه کشته شده بیش از 1000نفر زخمی شده و خانه های بسیاری نیز با خاک یکسان شده است.
2- حقوق بشر نیز در این میان عِرض خود می برد و زحمت مردم می دارد. در حالی که یکی از انگیزه های غرب در مناسبات خود، اعم از مذاکره با ایران و یا جنگ در افغانستان و پاکستان و عراق، دفاع از حقوق بشر خوانده می شود، اما سازمان های مدافع حقوق بشر در برابر تصویر وحشتناک کشتار کودکان و زنان نوار غزه به سازمانی خاموش بدل می شوند که گویی کارمندانشان برای مدتی به مرخصی تفریحی رفته اند.
3- انتشار تصاویری از مردم اسرائیل در حال تماشای موشک باران مناطق مسکونی نوار غزه و شادی آنها از دیدن شعله های انفجار، در پی القای این موضوع است که جنگ میان دو ملت است که هر کدام در پی احقاق حق خود برای امنیت و آسایش هستند و لابد القای این موضوع که موشک ها و هواپیماهای اسرائیلی برای دفاع از این مردم به سرزمین غزه حمله می کنند. این اتفاق رسانه ای در حقیقت برای برابر نشان دادن این نبرد یک طرفه است و گرنه کیست که نداند میان تصویر جنازه های کودکانی که از زیر آوارِ خانه هایی در غزه بیرون آورده می شوند و تصویر شیک و تمیز زنان و مردان آراسته ای که در خیابان اورشلیم و تل آویو در حال دویدن اند تا خود را به پناهگاه های بتنی برسانند، تفاوت بسیار وجود دارد؟
نگاه دقیق به زوایای رویارویی های گاه به گاهِ ماشینِ جنگی اسرائیل با مردم غزه می تواند یافته های بسیاری در اختیار افکار عمومی جهان بگذارد، بدون آن که برای کسب این نتایج نیازی به صرف هزینه ای باشد، چرا که صورت حساب آن را این روزها، و البته از سالها پیش، مردمِ نوار ساحلی غزه پرداخته اند؛ خانه های ویران شده، قبرستان های آباد شده وکودکان یتیم و بی سر پناه و...
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.