حجت الاسلام علی اکبر جمیاری در گفت وگو با خبرنگار تسنیم در رومشکان، اظهار کرد: زمانی که امام حسن مجتبی (ع) متولد شد، حضرت زهرا (س) نام گذاری ایشان را به حضرت علی (ع) واگذار کردند و فرمودند علی (ع) مولای من است و انتخاب اسم فرزند هم بر عهده ایشان است و امام اول شیعیان نیز نام گذاری ایشان را به حضرت محمد(ص) واگذار کردند وحضرت رسول این نام گذاری را به خداوند واگذار کرد.
وی افزود: خداوند هم در پاسخ خواسته پیامبر نام" شبر" را برای این مولود مبارک انتخاب کرد و فرمود، به علت اینکه حضرت هارون(ع) جانشین حضرت موسی(ع) است و فرزند حضرت هارون، شبر نام داشته است و حضرت علی (ع) هم چون جانشین رسول الله است پس نام فرزند ایشان، شبر است که در زبان عربی به حسن تعبیر می شود.
امام جمعه رومشکان بیان کرد: در این نام گذاری برای زندگی کنونی، نکته ظریفی وجود دارد که به جای انتخاب نام هایی که در فرهنگ دینی ما جایگاهی ندارد باید به بزرگان معنوی خانواده رجوع کرد.
جمیاری اظهار کرد: نکته ای دیگر که به یمن تولد امام حسن مجتبی(ع) و نام گذاری ایشان خداوند به آن اشاره می کند بحث ولایت امام علی (ع) است که به جانشینی هارون و امام اشاره می کند.
وی افزود: امام حسن مجتبی(ع) در سن 5 سالگی رحلت پیامبر را درک می کند و بعد هم به فاصله 75 روز، فوت مادر بزرگوارشان را می بینند و تا سن 37 سالگی نیز زیر بیرق ولایت پدر بزرگوارشان ادامه حیات دادند وسپس تا آخر عمر با عزت خود یعنی 47 سالگی امامت شیعیان را بر عهده داشتند.
امام جمعه رومشکان اظهار کرد: صبر امام حسن مجتبی(ع) یکی دیگر از ابعاد اعجاز امامت این معصوم است به گونه ای که بعد از رحلت ایشان، مروان بن حکم دشمن درجه یک اهل بیت (ع)، گریه کنان در مراسم ارتحال ایشان شرکت می کند و در جواب تعجب مردم مدینه می گوید بارها در منابر و جلسات و کوچه و بازار در حضور امام حسن مجتبی(ع) به پدرشان بی احترامی کردم اما ایشان برای مصالح اسلام سر به زیر می انداختند و چیزی بیان نکردند.
وی در مورد گذشت امام حسن مجتبی(ع) افزود: دقایق پایانی عمر این امام بزرگوار، نمونه بی نظیر گذشت ایشان است، زمانی که امام حسین (ع) بر بالینش حاضر می شوند اما امام حسن(ع) حاضر نمی شوند قاتل خود را رسوا کنند.
جمیاری با اشاره به صلح امام حسن مجتبی و نرمش قهرمانانه ایشان اظهار کرد: این صلح الگویی مسلم برای چگونگی مذاکره با دشمن است به گونه ای که هم از هدر رفت خون مسلمانان جلوگیری کرد وهم بنای صلح را به گونه ای پایه ریزی کرد که اگر معاویه به آن پایبند نباشد، حقیقت آشکار شود.
وی افزود: در واقع صلح امام حسن(ع) پایه ریزی برای قیام امام حسین(ع) بود زیرا بعد از اینکه مشخص شد معاویه به صلح پایبند نیست مقدمات خروج امام حسین(ع) و شعله ور شدن جرقه عاشورا فراهم شد.
انتهای پیام/