به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، داود زمانی آذر، هنرمند نقاش و مجسمه ساز و شاعر کمتر شناخته شده ای که قرآن کریم را بر روی سنگ گرانیت حک کرده است، دانش آموخته الکترونیک دانشگاه تبریز، فعالیت هنری را از 35 سال قبل آغاز کرده؛ متولد 1339 است و بر تبریزی بودنش تاکید فراوان دارد.
زمانی آذر، فعالیت هنری را بدون تعلیم در مکتب استادی و به صورت خودآموخته با نقاشی روی گونی آغاز کرده و چون علاقه به خلق آثار بدیع و تازه داشته، بعد از سالها با رواج این رشته به دنبال خلق هنری جدید و متنوع به ریز نقاشی و ریز مجسمه روی آورده است.
در این زمینه کار بر روی سنگهای سخت را به دلیل ماندگاری آنها انتخاب و از بهمن ماه سال 84 کتابت و تحریر قرآن را آغاز کرده است.
این هنرمند تبریزی، حکاکی اولین سنگ نوشته قرآنی را با عنوان «تابلوی بسم الله» بر روی 977 قطعه سنگ، بعد از 1550 شب معادل 4 سال و 3 ماه کار در سال 89 به اتمام رسانده و به بوستان قرآن تبریز هدیه کرده است.
داود زمانی آذر، خلق دومین اثر سنگ نوشته قرآنی خود را به عنوان اولین قرآن سنگی جهان، در بهمن 89 آغاز و در اردیبهشت سالجاری به اتمام رسانده است.
این اثر که با سوزن گلدوزی بر روی 114 قطعه سنگ گرانیت سیاه حکاکی شده، 130 کیلوگرم وزن دارد.
زمانی آذر در تشریح این اثر می گوید: حدود 180 گرم طلا در این اثر به کار رفته که از طریق خیران برای کتابت کلام الهی اهدا شده است.
وی عنوان میکند: بزرگترین قطعه سنگ این اثر که سوره «بقره» بر روی آن حک شده 17 سانتی متر قطر دارد و کوچکترین سنگ نیز سوره «الناس» با 4 میلیم متر قطر است و در طول کار تراش این سنگها 360 سوزن گلدوزی شکستم.
این هنرمند تبریزی می گوید: کتابت آیات هر سوره به صورت دوار در اطراف جمله «بسم الله الرحمن الرحیم» حک شده و سوره ها نیز به ترتیب قرآنی از سوره بقره آغاز و هر 114 سوره تا سوره «الناس» به دور سنگی به شکل کعبه که سوره «حمد» بر روی آن حک شده در طواف هستند.
وی می گوید: در خلق آثارم سعی می کنم شیوه ای نو و استثنایی در نوشتار و کتابت قرآن ایجاد کنم که متفاوت با آثار قبلی باشد، این کار را نه از کسی آموخته ام نه اثری در این سبک از کسی دیده ام، اینهمه سال تلاش کردم تا ثابت کنم اگر آدمی بخواهد ریزترین و سخت ترین سنگها را می تواند بتراشد کافی است اراده سخت و دل مطمئن داشته باشد و با توکل به خدا پیش برود.
این هنرمند مجسمه ساز، که ساعت 9 شب تا اذان صبح را برای آفرینش آثار خود اختصاص داده می گوید: به دو دلیل این بازه زمانی را برای کار انتخاب کردم، اول اینکه حس آرامش روحانی که در سکوت شب وجود دارد در شلوغی روز روشن پیدا نمی شود و دوم اینکه نقاشی و مجسمه سازی شغل من نیست، بلکه این کار را برای دلم و به عشق خالق هستی انجام می دهم اما نمی توانم از روزی و حق خانواده و فرزندانم برای دلم بزنم.
زمانی آذر می گوید: گاه در تراش برخی از سنگها اتفاق می افتاد که کلمه ای اشتباه حک شده باشد، چون امکان اصلاح و پاک کردن سنگ وجود نداشت حتی اگر در سوره های بلند و آخرین آیه ها هم این اتفاق افتاده بود مجبور می شدم کار را از اول آغاز کنم، اما این کار را بدون ذره ای تاسف و تردید انجام می دادم، زیرا اعتقاد دارم:
من پنهان به من، هو مینویسد قلم در دست من، او می نویسد
وی درباره بهترین خاطره دوران تراش و کتابت آیات قران کریم را در شبهای قدر می داند و می گوید: در ایام شبهای پرفیض قدر و مراسم احیا مردم در مساجد سوره «عنکبوت» را تلاوت می کنند، من که نیت کرده بودم هر شب بطور مستمر به کارم ادامه دهم، نتوانستم دست از کار بکشم، اما در تراش سنگها همان شبهای قدر به سوره «عنکبوت» رسیدم و همزمان با مردم عزادار در مساجد من نیز در خانه این سوره را بر دل سنگ سخت حک کردم.
داود زمانی آذر می گوید: در زمینه ریز نقاشی چهره 75 شخصیت مطرح را که در تاریخ جهان شخصیتی ماندگار محسوب می شوند از سال 1945 تاکنون اعم از چهره های خوب و بد تاریخ از جمله مسیح، ناپلئون، گاندی، حضرت امام خمینی (ره) شهید مهدی باکری، استاد شهریار و حتی صدام و ... را کار کرده ام.
یکی از آثار ریز نقاشی داود زمانی آذر، نقاشی تابلوی «شام آخر» تصویر عیسی محیح به همراه 12 حواریون بر روی یک لوبیای سفید و لبخند ژکوند مونالیزا است.
زمانی آذر، در بخش ریز مجسمه نیز، آثاری زیبا از چهره ها، مجسمه های ماندگار، اماکن تاریخی و برجهای مطرح و شناخته شده جهان مثل برج ایفل، آزادی و میلاد و ... بر نوک مدادهای بی مصرف کودکان دبستانی تراشیده است.
وی که تاکنون 11 کتاب شهر منتشر کرده و یک کتاب با عنوان «پرده دار کعبه» نیز در مرحله چاپ دارد آخرین کتاب شعر خود را با عنوان «سیر سماء، در مدح امیرالمومنین» آبان ماه سال 90 منتشر کرده است.
این هنرمند تبریزی می گوید: متاسفانه حمایت مسئولان از فعالیتهای فرهنگی بسیار ناچیز است و فرهنگ و هنر در کشور ما مظلوم واقع شده است، از مسئولان انتظار دارم به فعالیتهای قرآنی ارزش ویژه ای قائل باشند.
خالق اولین قرآن سنگی دنیا، در پایان در پاسخ به همه مخاطبان و مردمی که در مورد نحوه این کار با تعجب از او سوال می کنند، می گوید:
هر شب کسی می آید و در سینه ام جا می کند دست مرا می گیرد و آهسته برپا می کند
یک برگ کاغذ، یک قلم شمعی به آتش می زند خود می رود در کنج شب، ما را تماشا میکند
سیل سخن از آسمان، اشک مرا کرده روان این سال که شد رقص قلم شعری مهیا می کند
باور نداری قافیه با پای خود سر می رسد صدها غزل در دفترم خود را هویدا می کند
آخر که شد زیر ورق نام خودم هک می کنم ظاهر منم باطن علی (ع) این گونه غوغا می کند
گزارش: ناهید زمانی
انتهای پیام/ ب