به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیتالله جعفر سبحانی ظهر امروز در جلسه تفسیر سوره زمر که در مجتمع عالی فقه برگزار شد، با اشاره به عذاب خداوند اظهار کرد: عذاب خداوند در آخرت برای ادب کردن نیست، چون آخرت مکان ادب کردن نیست، عذاب آخرت عکس العمل طبیعی اعمالی است که انسان در دنیا انجام می دهد، عمل انسان یک وجود دنیوی، یک وجود برزخی و یک وجود آخروی دارد و عذاب ونعمت های آخروی در واقع همان اعمال انسان است که بنابر بر روابط تکوینی شکل گرفته اند.
وی تصریح کرد: خداوند در قرآن به پیامبر(ص) تسلیه می دهد و می گوید همان اتفاقی که برای تو می افتد، برای پیامبران پیشین هم اتفاق افتاده است، مردمان گذشته هم پیامبران را تکذیب کردند، اما به صورت ناگهانی و از آن جایی که گمان نکردند، عذاب بر آنها نازل شد، تسلیه های قرآن برای محکم کردن قلب پیامبر (ص) است و تکذیب کنندگان پیامبر (ص) به خواری در دنیا مبتلا شدند، البته عذاب دنیا در برابر عذاب آخرت چیزی نیست و عذاب آخرت سنگین تر است.
آیت الله سبحانی، زندگی امام علی (ع) را پنج قسمت دانست وافزود: امیر المومنین (ع) 63 سال در این دنیا زندگی کرد، اولین بخش زندگی ایشان از ولادت در کعبه تا بعثت پیامبر (ص) است و فاصله بین این دو واقعه ده سال است، دومین بخش زندگی امیرالمومنین (ع) از بعثت پیامبر (ص) تا هجرت ایشان به مکه را شامل می شود که سیزده سال است، بخش سوم زندگی امام علی (ع) ازهجرت پیامبر (ص) به مدینه تا رحلت ایشان است که فاصله بین این دو واقعه ده سال است.
وی تصریح کرد: چهامین بخش زندگی امیرالمومنین (ع) از رحلت پیامبر (ص) تا خلافت ظاهری است که 25 سال از زندگی امام علی (ع) را شامل می شود، آخرین قسمت زندگی امام، از ابتدای خلافت ظاهری تا شهادت در محراب عبادت بود که تقریبا چهارسال از زندگی ایشان را شامل می شود و در مورد هر کدام از بخش های زندگی امیرالمومنین (ع) می توان منابر زیادی را رفت.
مفسر قرآن کریم با اشاره به ویژگی های امام علی (ع) خاطرنشان کرد: امام علی (ع) در خانه خداوند متولد شده است و در مسجد خدا به شهادت رسید، مبدا و مقصد امام علی (ع) خداونداست و ایشان اولین کسی بود که به پیامر (ص) ایمان آورد.
استاد عالی حوزه علمیه قم یکی از ویژگی های بارز امیرالمومنین (ع) را همراه بودن با پیامبر (ص) دانست وافزود: از ابتدای ولادت امام علی (ع)، او همراه پیامبر (ص) بود و امیرالمومنین (ع) به دنبال پیامبر (ص) راه می رفت، پیامبر (ص) به امام علی (ص) گفت که ای علی، تو همان چیزی را می بینی که من بینم و همان چیزی را می شنوی که من می شنوم.
انتهای پیام/آ