خبرگزاری تسنیم همزمان با ایام ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی و بهار قرآن هرروز یک آیه از کلام الله مجید را توسط «حجتالاسلام والمسلمین سید ابراهیم راد» در برداشتی کوتاه و آزاد با محوریت مسائل اجتماعی و موضوعات مهم سبک زندگی با عنوان «آیههای زندگی» منتشر میکند.
در ادامه بخش بیست و چهارم آیههای زندگی را که شرح آیه 16 سوره مبارکه فصلت با موضوع «ملاک نحسیات» است میخوانید:
«فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَایُنصَرُونَ ﴿١٦﴾
«پس بر آنان تندبادى توفنده در روزهایى شوم فرستادیم تا در زندگى دنیا عذاب رسوایى را بدانان بچشانیم و قطعاً عذاب آخرت رسواکنندهتر است و آنان یارى نخواهند شد».
آیا تا حالا شنیدهاید بگویند فلانی انسان نحسی است یا بگویند از موقعی که آن عروس یا داماد وارد زندگی ما شد نحسی وارد زندگی ما شده است؟ گاهی اوقات حتی میگویند از زمانی که فلانی متولد شد نحسی و شومی را با خود آورد. برخی میگویند در فلان ساعت یا روز نباید سفر رفت یا خواستگاری انجام داد. این حرفها غلط است یا درست است و مبنایی دارد؟
در مراجعه به قرآن در آیه 16 سوره مبارکه فصلت میبینیم وقتی به قصه قوم عاد میرسد اینگونه میفرماید که ما آنها را عذاب کردیم در روزهای نحس.
از اینجا میفهمیم که اجمالاً نحس بودن وجود دارد و قرآن آن را تأیید میکند؛ اما بر چه اصول و قواعدی؟ چه اصول و قوانینی کنار هم قرار میگیرد تا یک فرد و زمان و مکانی را نحس بدانیم؟ اگر این گفته ما درست نباشد چه اتفاقی میافتد؟
اگر این کار اصول و قواعدی نداشته باشد قطعاً هر حکمی درباره نحس بودن افراد کنیم باطل است و ما بیعلم نظر میدهیم و براساس گمان باطلی است.
اگر کسی قائل به نحس بودن خود باشد مرتکب نوعی از شرک شده است چرا که مبدأ اثرگذاری در عالم خداوند و قوانین الهی است، حال خداوند که این فرد را نحس نمیداند و قوانین الهی نیز این را تأیید نمیکند لکن بنده او را نحس میبیند. آیا مگر شرک غیر از این است که منشأ اثری را غیر از خداوند بدانیم؟ لذا با چه دلیل و استدلالی به یک انسان نحس میگوییم؟
البته ذیل آیات در روایات معدودی به نحس بودن بعضی از ایام و مکانها میرسیم که در همه آنها یک قاعده کلیای وجود دارد و آن این که نحس بودن به اعمال انسان برمیگردد و تنها عاملی که مؤثر بر نحس بودن است بحث گناه است. لذا نحسی در ذات انسان نیست بلکه در اعمال گناهآلود است. حال بهتر است بهجای اینکه به کسی بیدلیل و واهی بگوییم نحس و شوم است به اعمال خود نگاه کنیم.
در مورد ایام، امکنه، مشاغل و امور که گاهی اوقات گفته میشود در فلان روز فلان کار انجام نشود یا خواستگاری صورت نگیرد و مباحثی از این قبیل که برخی دلیلهای ضعیفی میآورند باید گفت؛ اولاً این دلایل تأیید نشده است ثانیاً آیا ما میتوانیم به این بهانه امور دنیا را تعطیل کنیم؟
برای حل این مسئله باید دست به دامن اهلبیت(ع) شویم، امام باقر(ع) فرمودند: هرکسی روز خود را با صدقه آغاز کند اگر آن روز نحس است نحسی آن روز با صدقه از بین میرود، لذا در هر زمانی میشود سفر رفت و کار انجام داد. پس نحس بودن کسی یا مکانی و زمانی، دلیلی برای تعطیلی هیچکاری یا تهمت قبیح به هیچ فردی نیست.
انتهای پیام/*