به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، آبروی ژورنالیسم متعهد مردمی و ظلم ستیز رفت. این آبرو همین دیروز رفت، درست وقتی که چشم روزنامه خوانها به صفحات اول روزنامه دولتی ایران و روزنامههای تحت زنجیر اعتماد، شرق، آرمان، ابتکار و دیگر حلقههای این زنجیر افتاد.
خبرنگاران و روزنامهنگاران از قدیم در هر سرزمینی، هیچ چیز که نبودند، ظلم ستیز بودند و صفحات روزنامهها پر بود از دعاوی حقوق مردم و نگرانی از زیر پا گذاشته شدن حق شهروندان و حتی حقوق درختان و گیاهان. دیروز اما در میان بهت جهانی از کشتار کودکان و زنان در شجاعیه غزه و در حالی که جهان خود را برای اعتراض بزرگ روز قدس آماده میکند، فرمان جدید از اتاق فکر روزنامههای تحت زنجیر وابسته به تجدیدنظرطلبان، اصلاحطلبان و کارگزاران رسید: « غزه و کودکانش را فراموش کنید، عکسهایتان را از نیشوکنایههای سیاسی و خداحافظی یک بازیکن فوتبال و تیترهایتان را از دغدغههای حزبی خودمان انتخاب کنید. روز قدس میراث امام و انقلاب اسلامی است، باید نشان دهیم که ما وارث امام و انقلاب نیستیم. »
رفتار دیروز روزنامههای تحت زنجیر که مورد اعتراض شدید کاربران شبکههای اجتماعی قرار گرفت و حتی یکی از خبرنگاران روزنامه شرق نیز اعتراض خود را به این وضعیت در توئیتر منتشر کرد، نشان داد که مسئله غزه برای ایشان یک موضوع اسلامی یا حتی انسانی نیست که آن را در فجیعترین روز آن که یکصد تن از زنان و کودکان شجاعیه قتل عام میشوند، فراموش نکنند، بلکه یک بازی سیاسی است که با آن میتوانند به مخاطبانشان زاویه خود با انقلاب و آرمانهایش را نشان دهند. یک روز با هماهنگی از بالا همگی به آن میپردازند و روز دیگر دستور از همان بالا میشود: «نه غزه ! نه قدس ! نه لبنان ! فقط خود خودمان!؟» رفتاری که این روزها حتی در بیبیسیبیحیا نیز دیده نمیشود و این رسانه آلوده برای حفظ مخاطبانش مجبور شده هر روز آمار قتل عام غزه را تیتر یک خود کند. دیروز در حالی که روزنامهها و رسانههای جهان، غزه را تیتر یک خود کردند و حتی از حمله صهیونیستها به بیمارستانهای غزه خبر دادند، روزنامههای زنجیری وابسته به اشخاص شناخته شده ثابت کردند که وارث همان نشریاتی هستند که در دهه80 آرمانهای اسلامی و انسانی را به منافع شخصی و جناحی خودشان میفروختند و هرگاه پای یکی از نمادهای جهانی انقلاب اسلامی به میان میآمد، پای آنها میلغزید.
دیروز اگر در غزه حکایت آتش و خون بود، در روزنامههای تحت زنجیر حکایت کنایههای سیاسی و حزب و فوتبال بود. نه، حتی از این هم فاجعه بارتر بود. مگر میتوان انسانیت را به این ثمن فروخت ؟!
روزنامههایی که اگرچه مدعی هستند دولت از ماست، سیاسیبازی عطششان را سیراب نمیکند و آن یکیشان که به تیتری کوچک از غزه اکتفا میکند، این کوتاهی خود را با تکرار سه باره «عکس یک» خود جبران میکند!
دیروز عصر اما یکی از همین روزنامهها احتمالا پس از اعتراضات شدید به این رفتار سیاسی و ضداخلاقی در اقدامی شتابزده جنایات صهیونیستها در غزه را محکوم کرد، بیآنکه پاسخ دهد چرا به عنوان صاحب یک رسانه و تریبون به انتشار یک بیانیه اکتفا کرده است!
منبع : روزنامه جوان
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.