اینکه از این تفکر (جدایی دین از سیاست) «کفرآمیز» تعبیر می کنم، برای این است که معنای این طرز تفکر، این است که خدا بر فرد حاکمیت دارد اما بر جمع ندارد. جامعه را باید سیاستمداران اداره کنند، آنهم چه بر طبق مقررات و احکام خدا، و چه به خلاف آن. این، شرک و کفر است، زیرا انسان دو حاکمیت را پذیرفته است، حاکمیت خداو غیر خدا. و این همان خروج از حکومت الله است و گرفتار شدن به حکومت طاغوت.
رابطه دین و سیاست مساله ایست که بین متفکرین و اندیشمندان مسلمان همواره مطرح بوده و هست .محمد رضا حکیمی نیز که همواره مشی انقلابی و نگاه اجتماعی او بر اساس انسان پردازی بر اساس جامعه سازی قرآنی بوده است در رایطه بین دین و سیاست دز تعابیری کوتاه به این موضوع پرداخته است.متن پیش رو از کتاب خورشید مغرب (صفحات 250-251)انتخاب شده است.
آنان که از فعال بودن دین در اجتماع هراس دارند، همواره این تفکر کفر آمیز را شیوع می دهند که دین از سیاست جداست، چون می دانند که هنگامی که دین از سیاست جدا شد، از قدرت جداشده است و وقتی از قدرت جداشد یعنی هیچ. شما نمی توانی فرزندت را چنانکه می خواهی تربیت کنی. نمی توانی ناموس خود را، برای خود داشته باشی. نمی توانی تاریخ پیغمبرت را در جایی بنویسی. نمی توانی یک خوراک پاک و حلال را دربازار به دست آوری. نمی توانی در برابر توهین به مقدسات دینت نفس بکشی. نمی توانی یک قدم برای از بین بردن ظلم برداری. نمی توانی یک امر به معروف و یک نهی از منکر بکنی. و سرانجام چه؟، همان هیچ که گفتیم. آن رندان و مأمورانی که می گویند دین از سیاست جداست، این را می خواهند، یعنی: بی دینی و بردگی مسلمان را می خواهند، یعنی: محو شدن اسلام و شوکت اسلام و عزت اسلام و حریت مسلمانان را می خواهند، و آزادی برای فحشاء و منکرات (و بتبع، وابستگی و بردگی سیاسی و نوکرمآبی و سرسپردگی) رامی خواهند! و تو وای مسلمان، این چگونگی را نخواه، سنگر را رها نکن، و از صحنه کنار نرو! به گذشته ها فکر کن، و این عزت و قدرت را از دست نده!
اینکه از این تفکر (جدایی دین از سیاست) «کفرآمیز» تعبیر می کنم، برای این است که معنای این طرز تفکر، این است که خدا بر فرد حاکمیت دارد اما بر جمع ندارد. جامعه را باید سیاستمداران اداره کنند، آنهم چه بر طبق مقررات و احکام خدا، و چه به خلاف آن. این، شرک و کفر است، زیرا انسان دو حاکمیت را پذیرفته است، حاکمیت خداو غیر خدا. و این همان خروج از حکومت الله است و گرفتار شدن به حکومت طاغوت. البته برخی از کسانی که از فکر جدایی دین از سیاست دم می زنند، می دانند چه می گویند، و برای چه می گویند ـ چنانکه در بالا اشاره کردیم و برخی نیز هستند که نمی دانند مطلب به کجا می کشد.
حالا بگذارید آقایان هزار استدلال و صغری کبری هم بکنند که طبق منابع منقول و طُرق معقول ثابت می شود که دین از سیاست جدا نیست. اصل مطلب دین و سیاست همین بود و بس! به همین ساده گی …!
انتهای پیام/