به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، از زنانی که در تاریخ اسلام از شان و منزلت فراوانی برخوردار است مادر احمد بن موسی مشهور به ام احمد است.
ایشان را می توان به حق حافظ و نگهبان خط راستین ولایت و امامت و نیز الگوی زنان انقلابی به ویژه اهالی شیراز و استان فارس معرفی کرد زیرا که در شرایط و دوران حضرت موسی بن جعفر (ع) که دوران تفرق و فرقه گرایی شیعیان است ایشان با امانت داری مثال زدنی دینش را به امام عصر خویش ادا کرد و شجاعانه از خط و حریم ولایت دفاع کرد و در برابر جو مسموم زمانه خویش ایستاد.
قبر ایشان در شیراز، سومین حرم اهل بیت علیه السلام، محل زیارت عاشقان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.
مادر احمد بن موسی به «ام احمد» شهرت داشت، امام موسی بن جعفر نیز در وصایا و سخنانش از او با همین لقب یاد کرده است، احمد با برادرش امام رضا (ع) از دو مادر بودند نام مادر گرامی امام رضا (ع) تکتم بوده او زنی پارسا و مورد محبت و علاقه زیاد خاندان امام بود.
ام احمد سه فرزند پسر به نام های احمد، محمد و حمزه داشته است. ام احمد از داناترین و باتقواترین زنان روزگار خویش شمرده میشد و امام کاظم (ع) او را بسیار دوست میداشت.
پس از سفر هارون الرشید به مدینه و مشاهده نفوذ معنوی امام کاظم (ع) و ترس از فرو ریختن حکومت غاصبانه خویش، فرمان دستگیری امام را صادر کرد از آنجا که ام احمد در بین همسران آن حضرت نزد امام کاظم (ع) احترام و موقعیت ویژهای داشت امام قبل از حرکت به بغداد، ودیعههای امامت را – اشیاء موروثی از پیامبر – به او سپرد و رازهای امامت را فقط به او بیان کرد. آنگاه حضرت امام کاظم (ع) را در پی فرمان هارون، در سال 179ق به سوی بغداد بردند.
ام احمد که مورد وثوق و اعتماد کامل امام بود، سالها رازهای حضرت را مخفی داشت تا آنگاه که متوجه شهادت امام کاظم (ع) شد.
امام در لحظه سفر به سوی بغداد، به ام احمد فرمود: «کل من جائک و طالب منک هذه الامانه فی ای وقت من الاوقات، فاعلمی بانی قد استشهدت و انه هو الخلیفه من بعدی و الامام المفترض الطاعه علیک و علی سائر الناس» (بحار الانوار، علامه مجلسی، ج48،ص307) شخصی که به تو مراجعه کرد و این امانت را خواست در هز زمانی که باشد، بدان که من شهید شدهام و آن شخص جانشین بعد از من و امام واجب الطاعه بر تو و دیگران مردمان است.
امام کاظم (ع) دوباره گرفتار زندان هارون شد که مرحله دوم مدت چهار سال به درازا کشید تا این که در سال 183 ق روز 25 رجب توسط سندی بن شاهک در زندان پس از تحمل سختیهای فراوان به شهادت رسید علی بن موسی نخستین کسی بود که به شهادت پدر آگاهی یافت.
از دیگر فضایل ام احمد این بود که امام در مدت چهار سالی که در زندان بود، امام رضا (ع) را مامور کرد که شبها در خانه ام احمد بخوابد.
شیخ کلینی به سند خود از خدمتکار خانه امام موسی بن جعفر (ع) نقل میکند که آنگاه که «ابو ابراهیم، موسی بن جعفر را به سوی بغداد میبردند، آن حضرت به فرزندش،امام رضا علیه السلام دستور داد تا شبها در منزل آن حضرت بخوابد».
مسافر میگوید ما هر شب بستر امام رضا (ع) را در دهلیز خانه میانداختیم و آن حضرت بعد از صرف شام در آنجا میخوابید و صبح به خانه خویش میرفت. یک شب که بستر حضرت را انداخته بودیم حضرت نیامد. اهل خانه نگران و هراسان شدند و ما نیز از نیامدن آن حضرت سخت پریشان شدیم. وقتی روز شد،آن حضرت به منزل آمد و فرمود: «هر آنچه پدر به تو سپرده بیاور.» ام احمد بیدرنگ فریادی کشید و سیلی بر رخسارش زد و گریبانش را درید و گفت: به خدا مولایم وفات کرد. حضرت رضا (ع) مانع گریه و زاری او شد و فرمود: مبادا سخنی بگویی و آن را اظهار کنی تا خبر شهادت پدرم به حاکم مدینه برسد. آنگاه ام احمد زنبیلی را با دو یا چهار هزار دینار نزد ایشان آورد و به امام رضا (ع) تحویل داد.
ام احمد که برگزیده و محرم راز امام هفتم بود خود این گونه ماجرای فوق را بیان میکند: آن حضرت روزی محرمانه به من فرمود: این امانت را نزد خود حفظ کن. کسی را از آن آگاه نساز تا مرگ من فرا رسد. چون من درگذشتم، هر کس از فرزندان من نزد تو آمد و آن را مطالبه کرد، به او تحویل بده و بدان که من از دنیا رفتهام. اکنون به خدا نشانهای که آقایم فرموده بود ظاهر شد. امام رضا (ع) آن امانت را گرفته و همه را دستور به خودداری داد تا این که خبر درگذشت امام هفتم به مدینه رسید... روزها شمردیم و حساب کردیم معلوم شد که همان وقتی که امام رضا (ع) برای خوابیدن نیامد آن حضرت به شهادت رسیده بود (اصول کافی، ج2).
پس از شهادت امام هفتم (ع)نخستین کسی که با وی بیعت کرد ام احمد بود. مردم مدینه نیز برای عرض تسلیت به خانه ام احمد مراجعه میکردند و این همه دلایلی آشکار بر شخصیت والای این بانو است.
انتهای پیام/