به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، اداره بازرسی عمومی آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارش تازهاش با اشاره به سیاست اشتباه این کشور در افغانستان اعلام کرد: آمریکا بیشتر از طرح مارشال که سبب احیای اروپای پس جنگ جهانی دوم شد؛ برای بازسازی افغانستان هزینه کرده است.
بر اساس گزارش اداره سیگار، تخصیص بودجه آمریکا برای افغانستان اکنون به 109 میلیارد دلار رسیده است در حالی که این کشور در طرح مارشال برای کشورهای اروپایی 103 میلیارد دلار طی سالهای 1948 تا 1952 کمک کرده بود.
همچنین سیگار با نگاه مقایسهای در مورد طرح مارشال و هزینههای کنونی آمریکا در افغانستان نوشته است: در زمان اجرای طرح مارشال، تولید ناخالص آمریکا در سال 1948 حدود 2 هزار میلیارد دلار بود و تولید ناخالص اکنون این کشور 13 هزار تا 15000 هزار میلیارد دلار است.
بر اساس این گزارش، هزینههای کنونی آمریکا در افغانستان سود زیادی نصیب این کشور نمیکند به همین سبب موانع زیادی بر سر راه صلح و ثبات افغانستان وجود دارد که باید رفع شود.
گزارش افزوده است: به عنوان نمونه نیمی از هزینههای آمریکا در افغانستان باید در روند بازسازی نیروهای نظامی این کشور هزینه شود در حالی که در طرح مارشال به اقتصاد اروپا و نه به بازسازی نیروهای نظامی این اتحادیه کمک صورت گرفت.
از سوی دیگر این هزینههای گزاف آمریکا بدون هدف به مصرف رسیده و یا صرف پروژههایی که از قبل در مورد ضرورت اجرای آن تحقیق و بررسی نشده به مصرف رسیده است.
بر اساس یافته گزارش سیگار، یکی از موارد نادرست هزینهها، تجهیزات ذخیرهسازی است که 2.89 میلیون دلار هزینه برداشته است اما سالها در افغانستان بلا استفاده باقی مانده استف بنابراین مواردی از آنچه ذکر شد نشان میدهد که راه حلهای مالی آمریکا برای مشکلات داخلی و بینالمللی با شکست روبرو بوده است.
این در حالی است که مقامات آمریکایی میگویند: بهره بردن موثر از پول در حل مشکلات مورد نظر این کشور بسیار مهمتر از این است که حجم زیادی از پول صرف حل آن شود.
به ادعای این گزارش، «سهل انگاری در نظارت» بر سلاحهای تحویلی آمریکا به دولت افغانستان از مهمترین نگرانیهای آمریکا است زیرا احتمال دسترسی گروه طالبان این سلاحها وجود دارد همچنین باوجودی که ارتش افغانستان بیشتر از روحیه و نظم تاثیر میپذیرد و به سرنوشت عراق دچار نخواهد شد اما مشکلات بخش نظامی این کشور تنها با پول حل نمیشود و نیازمند همکاری پاکستان است.
به نظر میرسد که بهترین راه حل برای صرف هزینهها در افغانستان پرسش از مردم محلی است که از جزئیات نیازهایشان آگاهند تا این که برنامهریزی مالی و نیاز سنجی بدست مقامات آمریکایی باشد؛ به عنوان نمونه، یکی از بزرگترین اشتباهات را وزارت کشاورزی آمریکا در افغانستان انجام داده و 34.4 میلیون دلار را برای پروژه کاشت سویا در مناطق شمالی این کشور به مصرف رسانده است در حالی که این نوع کاشت متناسب با شرایط و نوع کشاورزی این مناطق نبوده است.
با این حال، افغانستان راه طولانی را برای تقویت دولتش در پیش رو دارد؛ دولتی که پیش بینی کرده است؛ درآمد امسال این کشور به 2.8 میلیارد دلار خواهد رسید در حالی که میزان هزینههای آن به 7.6 میلیارد دلار میرسد. بنابراین افغانستان هنوز برای تامین نیازهای مالی خود به کمکهای خارجی نیاز دارد و این مشکل از آنجا نشات میگیرد که دولت افغانستان در همه بخشهای این کشور حضور فعال ندارد و بسیاری از مردم نیز مالیات پرداخت نمیکنند.
این در حالی است که وزارت دفاع آمریکا «پنتاگون» تخمین زده است که افغانستان به 370 هزار نیرو نیاز دارد و هزینه های آنها 3 برابر کل درآمد داخلی دولت این کشور است.
با توجه به این که هنوز یک دولت مردمی در افغانستان شکل نگرفته، شخصیت های افغانستانی و آمریکایی باید چاره ای بیندیشند که با رهبران قبایل و نظامیهای این کشور مذاکره شود و از آنها در تشکیل یک ارتش ملی برای برقراری ثبات در این کشور کمک بگیرند. اگرچه که به گفته حامد کرزی جنگ علیه یکدیگر یکی از شیوه های پیروزی در بخشهای سیاسی و نظامی است.
از سوی دیگر در مورد این که آمریکا این هزینههای سرسام آور را در افغانستان با سود اندک انجام میدهد؛ میتوان به تلاش برای شکل دهی دولت ناکارآمد و غیر قابل اعتماد اشاره کرد. به عنوان نمونه قدرتهای محلی بیشتر از دولت میتوانند به پیشرفت و صلح و ثبات در این کشور نقش ایفا کنند..
انتهای پیام/ع