نصرالله قادری، نمایشنامهنویس، کارگردان و نویسنده در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به تازهترین رمان خود با عنوان «تنهاترین عاشق، عاشقترین تنها»که انتشارات کتاب نیستان آن را این هفته منتشر و روانه بازار نشر میکند، گفت: این کتاب دومین رمان از مجموعه چهارگانه با موضوع صحابه پیامبر اکرم(ص) است که به پیشنهاد سیدمهدی شجاعی نگارش آنها را آغاز کردهام. اولین رمان به حضرت سلمان اختصاص داشت که با عنوان «نالههای عاشق» منتشر شد و توانست جزو ده رمان برگزیده سال انتشار خود باشد.
وی ادامه داد: دومین رمان نیز به زندگی «ابوذر غفاری» از صحابه پیامبر(ص) اختصاص دارد که برای نگارش آن تا جاییکه در توان داشتم تمام منابع مرتبط و غیرمرتبط تاریخی با زندگی این صحابه پیامبر را مطالعه کردم. بلال حبشی و مقداد از دیگر صحابه پیامبر، موضوع نگارش دو رمان دیگر این چهارگانه است. به دلیل علقه شخصی و بارز بودن شخصیت و دراماتیک بودن، زندگینامه انها انتخاب کردم.
قادری با اشاره به شیوه کار خود در نگارش این رمان گفت: من در مقدمه کتاب نیز اشاره کردهام که به دلیل مطالعه بسیار گستردهای که در زمینه تحقیق در رابطه با زندگی ابوذر غفاری داشتم، تمام آنچه که در رمان است، مستند است. اما من تاریخ نویس نیستم، طبیعی است که تخیل من در اثر بسیار موثر است، چیزی که بتواند شخصیت ابوذر را گویاتر بیان کند و همچنین از شأن و شخصیت او کم نکند، را تلاش داشتم، پیاده کنم، از طرف دیگر باید کار رمان باشد، بنابراین تخیل نیز در آن وجود دارد تا مخاطب همراه شود.
وی ادامه داد: در این رمان نیز به مانند «نالههای عاشق» از لحظه تولد تا شهادت حضرت ابوذر بیان شده است. تمام زندگی او، زیست او، ارتباطش با همسر و فرزندانش، ارتباطش با حضرت محمد(ص) و حضرت علی(ع) و نحوه ارتباطش با خلفای غاصبی که او را به شهادت رساندند، مطرح شده است.
قادری با اشاره به مشکلات تألیف آثار دینی در ایران گفت: نوشتن کار مذهبی در ایران در حقیقت راه رفتن روی مین است، نه حتی میدان مین، به دلیل اینکه عدهای هستند که این کار را تنها در شأن خود میدانند و اگر کسی غیر از آنها به این امر بپردازد، به هزار و یک اتهام، متهم میشود، من برای این رمان دو سال و نیم زمان تنها صرف تحقیق کردم، بنابراین نگارش رمان دینی کار آسانی نیست.
وی در پاسخ به این پرسش که امروزه نویسندگان بسیاری دلیل نپرداختن به موضوعات دینی در رمانهایشان را عدم وجود منابع تاریخی، عدم استقبال مخاطب، هماهنگ نبودن قالب رمان با این موضوعات و ... عنوان کردهاند، شما تا چه اندازه این موانع را درست میدانید؟ گفت: من کمبود منابع را قبول ندارم، منابع بسیار وسیع و گستردهای داریم، تنها کافی است تحقیق شود.
قادری افزود: ایرادی که وجود دارد این است که به محض اینکه یک رمان دینی نوشته میشود، هزار متولی پیدا شده و تلاش میکنند نویسنده را محاکمه کنند، فراموش میشود که نویسنده با هزار و یک محدودیت روبرو بوده و توانسته رمان دینی بنویسد.اگر به سراغ رمان دیگری میرفت هم کار سهلتری بود، هم فروش بیشتری داشت و هم ناشران تمایل بیشتری برای چاپ آثارش داشتند.
وی گفت: نویسندهای که دینی بنویسد از طرف روشنفکران طرد میشود. در ادبیات دینی ما پدرخواندههایی وجود دارند که هیچ کس را به عنوان نویسنده قبول ندارند. علاوه بر اینکه این افراد مدعی این هستند که خداوند را نوشتهاند، بنابراین در چنین شرایطی کسانی که وارد چنین کاری میشوند، دچار نوعی جنون مقدس هستند، دل به دریا میزنند و وارد این کار میشوند.
انتهای پیام/