محمد سلطانیفر در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، درخصوص مشکلات حرفه خبرنگاری، اظهار داشت: مهمترین مشکل این حوزه از منظر حقوقی است چرا که از سال 79 خبرنگاران نیز در قبال مطالب منتشره مسئولیت دارند و همین موضوع باعث شده نوک قلم خبرنگار کند شود.
وی ادامه داد: مشکل دیگر مشخص نبودن جایگاه خبرنگار در قانون است، در قانون بیشتر از جنبه منفی به موضوع خبرنگاران توجه شده و کمتر موارد تشویقی برای ارتقای این حرفه منظور شده است مثلاً خبرنگاری که بتواند از لابهلای مدارک و اسناد یک گزارش تحقیقی تهیه کند که منجر به تغییر قانون، بخشنامه یا یک مسئول شود و به این واسطه جایگاهی پیدا کند، وجود ندارد.کشور سوئد تنها کشوری است که قانون مطبوعات ندارد اما در تک موردهایی در قانون اشاره و اعلام شده که از افشاگری حداکثری حمایت میشود.
این استاد دانشگاه همچنین گفت: در قوانین ما نسبت به حقوق صنفی خبرنگاری توجه نشده است مثلاً اگر مسئول یک رسانه خبرنگار خود را بیمه نکند مشخص نیست که از کدام مرجع می تواند از حق خود دفاع کند، همچنین علی رغم شکل گیری چندین تشکل صنفی جایگاه قانونی مشخصی وجود ندارد و ضمانت اجرایی برای اقدامات آنها نیست.
سلطانی فر افزود: نبود امنیت شغلی مسئله دیگری است که خبرنگاران را آزار می دهد و باعث می شود اکثر آنها دغدغه معاش داشته باشند به همین دلیل شاهد کم عمق و کوله باری شدن کار خبر و تبدیل خبرنگار به یک مسئول روابط عمومی هستیم که این در نوع خود فاجعه است.
وی خاطرنشان کرد: نمیخواهیم از ارزش حرفه روابط عمومی بکاهیم اما آنچه میان مسئول روابط عمومی و خبرنگار تفاوت ایجاد میکند در یک کلمه، نقد است، اگر نقد را از یک خبرنگار بگیریم وجودش زیر سوال میرود چراکه نقد جان مایه روزنامهنگاری است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در پایان گفت: به دلیل اینکه روزنامه نگاری به سطح آمده هر فردی از جمله یک وبلاگ نویس خود را روزنامه نگار قلمداد می کند و این خود از عمق به سطح آمدن است در صورتی که کار قوی از سختی حاصل می شود.
انتهای پیام/