به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «یک نشست و چند نکته»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم سید مسعود علوی است که در آن میخوانید؛
سایت های ضد انقلابی دشمن در خصوص نشست برج میلاد به بهانه گرامیداشت روز خبرنگار نتوانستند شادمانی خود را از طرح دو موضوع پنهان کنند؛ یکی دفاع از سران فتنه در این نشست، و یکی هم احیای انجمن صنفی مطبوعات! ظاهراً این نشست را تشکلی به نام انجمن صنفی روزنامه نگاران غیر دولتی برگزار کرده بود. اما چند نکته در مورد این نشست را در زیر، واکاوی می کنیم؛
1- روزنامه هایی که در این نشست شرکت کردند و نام غیر دولتی را بر خود گذاشته اند، عمدتاً از حامیان سینه چاک دولت هستند. اینها از کمک های دولت، بی نصیب نیستند. پس عنوان غیر دولتی، خیلی جدی نیست. البته ما از این رویکرد، خوشحالیم که اینها از دولت حمایت می کنند چون اگر نکنند برای کشور، مشکل پدید می آورند و اقتدار و امنیت ملی را به خطر می اندازند، کما اینکه در مقاطعی به وجود آوردند.
2- بحث احیای انجمن صنفی مطبوعات در این نشست هم جالب است. این جماعت از کدام انجمن صنفی مطبوعات یاد می کنند؟ قبل از فتنه 88، ما یک انجمن صنفی داشتیم که اینها رفتند پاریس، لندن و واشنگتن و به دشمن پناهنده شدند. قبلاً اینها از دولت یارانه می گرفتند. الآن رفته اند از خزانه داری انگلیس و آمریکا یارانه می گیرند و روزگار می گذرانند. آقایان کدیور، مزروعی و... انجمن صنفی مطبوعات در دامن آمریکا و انگلیس را مدیریت می کنند. آیا منظور، احیای چنین انجمنی است؟ این انجمن در دیار غرب به برکت حمایت های آمریکا و انگلیس، احیا شده است. چه نیازی است یک شعبه آن را در داخل کشور ایجاد کنیم و دوباره فتنه ای دیگر را به مردم تحمیل نماییم؟
اگر منظور از احیای انجمن صنفی، یک انجمنی جدای از آن است، باید آقایان بگویند چه تضمینی وجود دارد که راه آنها را نروند. با این استقبالی که بی بی سی و آمریکا و سایت های ضد انقلابی از نشست برج میلاد به عمل آورده اند، آیا تضمینی هست که اینها راه آنها را نروند؟
راستی، انجمن صنفی مطبوعات به این خاطر، منحل شد که در انتخابات هیئت مدیره آن، شرکت اعضا به حد نصاب نرسید و خود به خود، منحل شد. به تصاویر همین نشست برج میلاد و صندلی های خالی آن، که در فضای مجازی قابل رؤیت است، نگاه کنید. انجمن صنفی روزنامه نگاران غیر دولتی که میزبان این نشست بود، نتوانست سالن را پر کند. لذا نشست مذکور، پر از خالی بود. آیا فکر می کنید با این وضعیت، انجمن صنفی مذکور، قابل احیاست؟
3- اصلاً صنف مطبوعات از مشروطه تا نهضت ملی و از نهضت ملی تا انقلاب اسلامی، دو دسته بودند؛ یک دسته در خدمت مردم و نهضت و انقلاب و اسلام، یک دسته در خدمت بیگانگان و دشمنان اسلام. در جریان فتنه شاهد این بودیم که برخی از همین جماعت انجمن صنفی به آمریکا و انگلیس التماس می کردند تحریم ها را تشدید کنید تا دولت سقوط کند. آیا می خواهیم انجمن صنفی مطبوعات متمایل به غرب و بازی خورده غرب را احیا کنیم؟ پس تکلیف حقوق ملت و حق حیات مردم آزاده و مستقل ایران اسلامی چه می شود؟ الآن یک لشکر مطبوعاتی در غرب علیه انقلاب عمل می کند که برخی از آنها یک زمانی در داخل همین مطبوعات خودمان قلم می زدند. اگر فتنه ای دیگر در کشور برپا شود، چند نفر دیگر از همین اصحاب مطبوعات بازی خورده غرب، جلای وطن می کنند؟ لذا بر چه اساسی باید به این جریان اعتماد کرد و به آن پیوست؟
حد اقل عقلانیت سیاسی حکم می کند طوری حرف نزنند و طوری نشست برگزار نکنند که با استقبال بی بی سی و رادیو آمریکا و دیگر پایگاه های خبری ضد انقلاب، رو به رو شود.
4- طرفداری از سران فتنه، در این نشست را با چه توجیهی می توان پذیرفت؟ سران فتنه هنوز در خیمه آمریکا و انگلیس و اسرائیل هستندو هیچ نشانه ای از پیوند آنها با مردم و انقلاب و اسلام و نظام دیده
نمی شود. چگونه است مدیر مسئول روزنامه ای در این نشست می گوید من هر روز برای آزادی آنها دعا می کنم؟!
مردم در قیام تاریخی 9 دی به خیابان ها آمدند و خواستار اعدام سران فتنه شدند. چطور یک روزنامه نگار می گوید من خواهان آزادی آنها هستم؟!یک مشت تبهکار سیاسی و ضد انقلاب در عاشورای سال 88 به عنوان آخرین حلقه از حلقه های شرارت فتنه گران در همین خیابان های تهران، شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه سر دادند. بعد همین آقای مهندس موسوی بیانیه داد و گفت اینها «مردان خداجو» بودند! چگونه می شود کسی روزنامه نگار باشد و از این فرد هم دفاع کند؟! این روزنامه نگار باید یا مردم و نظام را انتخاب کند یا فتنه گری را که روزگاری با او رفیق بوده است.
5- نشست برج میلاد به نام روز خبرنگار برگزار شد، اما سخنرانان عمدتاً یا سردبیر بودند یا مدیر مسئول. البته سخنرانی وزیر تعاون، کار و امور اجتماعی و معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد را هم باید اضافه کرد. بار اصلی رسانه ها و مطبوعات، روی دوش خبرنگاران است. شهید صارمی یک خبرنگار بود و روز خبرنگار هم به نام وی رقم خورده است. آیا همه آنچه که سردبیران و مدیران مسئول می گویند لزوماً حرف خبرنگاران است؟خبرنگارانی که در فتنه 88 در کف خیابان شاهد به حراج گذاردن اقتدار و امنیت ملی توسط سران فتنه بودند، دیدگاهی متفاوت با آنچه که برخی سردبیران و مدیران مسئول در نشست برج میلاد مطرح کردند، دارند. آنها روی شرف و عزت و اقتدار و امنیت با اجانب معامله نمی کنند. در این معرکه در کنار مردم ایستاده اند و از استقلال ایران اسلامی تا پای جان دفاع می کنند.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.