به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه آمریکایی واشنگتن پست، اگرچه ظاهرا دخالتهای جان کری باعث شد که اشرف غنی و عبدالله عبدالله با یکدیگر توافق کنند اما تنشهای بین دو حزب بر سر گرفتن تمام قدرت توسط برنده انتخابات پس از 2 ماه هنوز ادامه دارد.
حال سوال اینجاست که چرا کاندیداهای ریاست جمهوری افغانستان هنوز به مبارزه ادامه میدهند! پاسخ واضح است، به خاطر این است که تقلب در هر دو جناح وجود دارد و حامیان آنها از ناامنی و نقصهای قانون اساسی این کشور نهایت استفاده را میبرند. البته باید در نظر داشت که تقلب باید آنقدر گسترده باشد که روی نتیجه نهایی انتخابات تأثیر بگذارد.
به عقیده کارشناسان، عبدالله با خود فکر میکند که هنوز شانس برنده شدن دارد بنابراین 2 رقیب برای به دست آوردن تک تک آرا میجنگند حتی اگر باعث تشدید ناامنی در افغانستان شود.
به نظر میرسد، این بازی خطرناک رقابت انتخاباتی ادامه خواهد یافت تا زمانی که آمریکا برای برقراری ثبات در افغانستان وارد عمل شود.
2 فرضیه عبدالله برای پیروزی در انتخابات
به عقیده کاشناسان، عبدالله براساس 2 فرضیه امید به پیروزی در انتخابات افغانستان را در سر میپروراند.
اول: اگر رهبر تیم «اصلاحات و همگرایی» به فکر پیروزی است، باید اتهامات به تیم «تحول و تداوم» مبنی بر تقلب در مقیاس منطقهای را اثبات کند. اولین اتهام عبدالله اختلاف زیاد تعداد آرا در دور اول با دور دوم است که در دور اول 6.6 میلیون رأی و در دور دوم 8 میلیون رأی جمع آوری شده است.
طبق آمارهای منتشر شده، تعداد آرا در استانهای مختلف افغانستان در دور دوم بسیار افزایش یافته است. به عنوان مثال، در 2 ولایت «خوست» و «پکتیکا» در دور دوم 511000 رای بیشتر جمعآوری شده است که 38 درصد نسبت به دور اول افزایش داشته است.
اشرف غنی علاوه بر کسب بیشترین آرا در ولایات «کابل» و «قندهار» با کسب 544000 رأی در برابر 34000 رأی عبدالله در ولایات خوست و پکتیکا بیشترین آرا را کسب کرد، به این دلیل است که اتهامات عبدالله نیز روی این 2 ولایت تاکید بیشتری دارد.
اشرفغنی در پاسخ به این اتهام گفته که آرا جمعآوری شده کاملا قانونی بوده است اما به گزارش شبکه تحلیلگران افغانستان، در ولایات پکتیکا، خوست و «پکتیا» تقلبهای زیادی صورت گرفته است اما یکی از ناظران مخالف چنین اتهامی بود.
گزارش میزان جمعیت در سال 2013-2014 از اداره مرکزی آمار افغانستان نشان میدهد: تعداد کسانی که در دور دوم انتخابات ریاستجمهوری در ولایت خوست و پکتیکا شرکت کردند به ترتیب 72 و 96 درصد کل جمعیت این استانها را تشکیل میدادند.
این درحالی است که گزارش تفکیک جمعیتی اداره مرکزی آمار حاکی از آن است که حدود 50 درصد از جمعیت این ولایات را افرادی با سنین بسیار بالا تشکیل میدهد که توانایی شرکت در انتخابات را ندارند. گزارش ماه مارس این اداره نیز نشان میدهد که 10 درصد از واجدین شرایط در این ولایات هم در انتخابات ثبتنام نکردند.
اگرچه که سرشماری اداره مرکزی آمار افغانستان در سال 1979 انجام شده است و ممکن است که تغییراتی صورت گرفته باشد اما اگر این آمارها نزدیک به واقعیت هم باشد، اتهامات عبدالله مبنی بر تقلب در مقیاس منطقهای اثبات میگردد.
با این حال، اگر ادعای رهبر تیم اصلاحات و همگرایی نیز حقیقت داشته باشد، و آرا این 2 ولایت نیز باطل شود، باز هم فاصله این دو کاندیدا بسیار زیاد است. حتی اگر آرا شخص ثالث اشرفغنی معتبر شناخته شود و بقیه آرا باطل گردد باز هم رهبر تیم تحول و تداوم برنده این انتخابات خواهد شد.
دوم: تقلب در این دوره انتخابات را میتوان با انتخابات سال 2009 مقایسه کرد. براساس این فرضیه میتوان گفت که ادعای عبدالله مبنی بر پیروزی در این انتخابات قابل توجیه است.
در انتخابات قبلی، معیاری برای تعیین آرای معتبر از آرای نامعتبر وجود نداشت که بتوان تقلب را تشخیص داد، به همین خاطر مقامات کمیسیون انتخابات بسیار سریع نتیجه رقابت انتخاباتی را اعلام کردند.
طبق گزارش شبکه تحلیلگران افغانستان، در دور اول انتخابات سال جاری نیز شفافیت برگزاری انتخابات را بدون بررسی معتبر بودن یا نبودن آرا اعلام کردند.
به منظور بررسی میزان تقلب در انتخابات اخیر باید نگاهی به میزان تقلب در انتخابات سال 2009 انداخت. تعداد شرکتکنندگان در انتخابات گذشته همانند دور اول انتخابات سال جاری بود اما گفته میشود آرا نامعتبر در آن سال بسیار بیشتر از الان بوده و کرزی نیز آرای کمتری نسبت به عبدالله به دست آورد.
«هوانا مارکینگ» خبرنگار، در مورد انتخابات مینویسد: مهمترین مسئله میان سران جامعه جهانی این است که تا چه میزان تقلب در انتخابات افغانستان قابل قبول است.
«معاون فرستاده ویژه سازمان ملل در افغانستان» نیز سازمان ملل را متهم به نادیده گرفتن این انتخابات خوانده است.
آمریکا نیز نهایت تلاش خود را میکند که دولت وحدت ملی را تشکیل دهد.
انتهای پیام/پ