به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از "نیشن" ، سرطان نظامی شدن پلیس در آمریکا مدتی طولانی و متمادی است که در بدنه سیاسی این کشور نفوذ کرده است. این مساله حتی از زمان تشکیل نخستین گروه کماندوهای حرفهای و گارد ویژه در دهه 1960 میلادی نیز که برای مقابله با شورشها و اغتشاشات تشکیل شده بیشتر شده است.
بر اساس این گزارش گرچه کماندوهای حرفه ای و گارد ویژه تنها نشانه افزایش روز افزون نظامیگری سیاستهای آمریکا نیست ولی قابل تشخیص ترین نشانه به شمار می رود. گسترش و تکثیر تیمهای کماندوهای حرفهای و گارد ویژه پلیس در سراسر آمریکا و تاکتیکهای شبه نظامی آنها موجب شده تا شکلی از خشونت به طور فوق العاده ای گسترش یابد ولی در سال های اخیر این مساله به امری عادی تبدیل شده است.
زمانی که مفهوم گارد ویژه و کماندوهای حرفه ای توسط اداره های پلیس فیلادلفیا و لس آنجلس به وجود آمد به سرعت مقام های پلیس سراسر آمریکا از آن استفاده کردند. در ابتدا گرچه این نیرو قرار بود متشکل از نیروهای نخبه و برگزیده برای مقابله با حوادث خطرناک مثل تیراندازان فعال، گروگانگیری و یا اغتشاشات و ناآرامی های بزرگ باشد ولی این مساله با گذشت نیم قرن دیگر صادق نیست.
در سال 1984 میلادی حدود 26 درصد شهرهای آمریکا که جمعیتی بین 25 تا 50 هزار نفر داشتند مجهز به نیروهای کماندوی حرفه ای و گارد ویژه بودند. تا سال 2005 میلادی این رقم به 80 درصد رسید و همچنان نیز رو به افزایش است.
همان طور که تعداد تیم های کماندوهای حرفه ای و گارد ویژه رو به افزایش است حملات و یورش های آنها نیز افزایش داشته است. "پیت کراسکا" استاد دانشگاه کنتاکی در این باره تاکید کرد: هر سال به طور تقریبی نیروهای کماندویی و گارد ویژه در سراسر آمریکا 50 هزار مورد حمله و یورش را انجام می دهند. به عبارت دیگر نیروهای گارد ویژه و کماندوهای حرفه ای آمریکا روزانه 137 مورد حمله به خانه ها را انجام می دهند.
در این مدت در شرایطی که میزان جرائم در آمریکا به پایین ترین حد خود در دهه های اخیر رسیده اداره های پلیس آمریکا سخت افزارهای بیشتری دریافت کرده و دلایل بیشتری برای استفاده از گارد ویژه و نیروهای کماندو پیدا کرده اند.
بر اساس گزارش اتحادیه آزادی های مدنی که تابستان امسال منتشر شده 80 درصد استقرار نیروهای گارد ویژه و کماندوهای حرفه ای برای انجام ماموریت های تفتیش و جستجو بوده است.
همین جا چند لحظه مکث کنید و این مساله را در نظر بگیرید که در بسیاری از موارد که کماندوهای حرفه ای به خانهها یورش برده اند تنها برای برخورد و مقابله با افرادی بوده که مظنون به ارتکاب جرم بوده اند.
استفاده و به کارگیری از این نیروهای نخبه و گارد ویژه اکنون به امری عادی تبدیل شده است. به عبارت دیگر اداره های پلیس به طور فزاینده ای تاکتیکی را انتخاب میکنند که غالبا منجر به زخمی شدن و وارد آمدن خسارت می شود و این مساله را به جای آنکه آخرین گزینه و انتخاب خود قرار دهند معمولا به عنوان اولین گزینه استفاده میکنند.
در بیش از 60 درصد یورشهای نیروهای کماندویی و گارد ویژه آمریکا درها منفجر شده و نیروهای گارد ویژه به دنبال یافتن مواد مخدر احتمالی بودهاند و به هیچ وجه به فکر نجات گروگان یا خلع سلاح فرد تیرانداز نبوده اند.
در آن طرف در شکسته شده و منهدم شده نیز غالبا سیاه پوستان و اتباع آمریکای لاتین حضور داشتهاند. بیش از 68 درصد یورشهای کماندوهای آمریکایی علیه اقلیت ها بوده و هدف اصلی این حملات و یورشها جستجو برای یافتن مواد مخدر بوده است.
این رقم برای سفید پوستان به کمتر از 38 درصد رسیده است. قوانین تبعیضآمیز در آمریکا علیه سیاهپوستان همواره مورد اعتراض گروههای حقوق بشری قرار داشته است. فعالان میگویند احتمال رفتار تبعیضآمیز پلیس با سیاهپوستان بیشتر است و آنها دو برابر بیشتر احتمال دارد در دادگاهها محکوم شوند.
البته نباید تصور کرد که ذهنیت نظامیگری در پلیس آمریکا تنها محدود و منحصر به نیروهای گارد ویژه و کماندوهای حرفه ای است. بررسی های دقیق نشان می دهد که پلیس در سراسر امریکا به گونه ای آموزش دیده و تربیت شده است که بر استفاده از زور و خشونت و تجاوز تاکید دارد. نتیجه این می شود که ماموران جوان پلیس به جای تلاش برای برقراری امنیت بیشتر به فکر استفاده از زور و خشونت باشند.
میزان نفوذ کماندوهای حرفه ای و گارد ویژه در آمریکا فراتر از حد معمول شده است. افزایش استفاده افسران گشت پلیس از یونیفورم های مخصوص مبارزه و نبرد را در نظر بگیرید. این یونیوفورمهای سیاه ماموران پلیس را بیشتر در حالت تهاجمی و نبرد در برابر شهروندانی قرار می دهد که قرار است از آنها حمایت و حفاظت کنند.
نتایج تحقیق و بررسی دانشگاه جان هاپکینز نیز نشان می دهد که مردم آمریکا ترجیح می دهند ماموران پلیس را در همان لباس عادی آبی رنگ ببینند. نظامی شدن بیشتر نیروی پلیس با یونیفورم های ویژه و مخصوص بیشتر این حس را در ذهن مردم ایجاد می کند که در منطقه جنگی زندگی می کنند.
انتهای پیام/پ