به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سیدرضا میرکریمی کارگردان سینمای ایران، شب گذشته برای فیلم «امروز» مهمان برنامه «هفت» بود و در پاسخ به این سوال که چرا راننده تاکسی را به عنوان شخصیت اصلی انتخاب کردید، گفت: راننده تاکسی در سفر شهری با بسیاری از افراد همسفر میشود و صحبتهای مردم را زیاد میشنود و از جمله شغلهایی است که در آن مدنیت جواب میدهد. دوست داشتم شخصیتم تنهایی خاصی داشته باشد. او میتواند آدمها را به مقصد برساند و حرفهای آنها را گوش کند. این شخصیت هیچ وقت قضاوت و پرسش نمیکند و در واقع این یک دیدگاه و نظریه اخلاقی است که با گذشته انسانها کاری نداشته باشیم و در لحظه به آنها کمک کنیم.
میرکریمی ادامه داد: طی چندسال گذشته فضایی به وجود آمد که صحبت کردن در آن یک امتیاز و دفاع از خود یک حق است. معمولا افراد سهم خودشان را در اتفاقی که برایشان میافتد، نادیده میگیرند و این نوع فرافکنی عمومی است که متأسفانه از سیاستمداران ما شروع شد. گاهی به نظر میرسد یک نوع ادبیات گفتمانی خاص از کشور رفته است اما هنوز تأثیر آن دیده میشود.
کارگردان فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» درباره انتخاب پرویز پرستویی برای این نقش توضیح داد: از زمانی که مدیرعامل خانه سینما بودم، بدون اینکه کار حرفهای با یکدیگر انجام دهیم باهم دوست بودیم. منش و مردانگی پرستویی را دوست داشتم و به نظرم او قله بازیگری بعد از انقلاب ماست؛ به دلیل اینکه در نقشهای مهم و ماندگاری ظاهر شده بودم به دنبالش نرفتم چون فکر میکردم شاید این نقش جدید در ادامه نقشهای قبلیاش باشد و من این را نمیخواستم. در نهایت به این نتیجه رسیدم که فرامتنی که پرستویی داخل فیلم میآورد به نفع تیم خواهد بود و در بین مردم به راحتی پذیرفته میشود. او به خوبی از عهده نقش برآمد.
وی با اشاره به انتخاب نقشهای دیگر یادآور شد: قبل از هر زمانی خانم مقدمی را هنگام نوشتن فیلمنامه انتخاب کردم و ایشان را به دلیل اجرای تئاتری دیده بودم. تا جایی که امکان داشته باشم از افراد تئاتری استفاده میکنم. بعد از آن خانم گلستانی فیلمساز و بازیگر سریال وضعیت سفید بود که دوست داشتم و انتخاب کردم.
میرکریمی در بخش دیگری از صحبتهای خود درباره عضویت در شورای پروانه نمایش گفت: آقای ایوبی لطف کرد و حکمی برای پروانه نمایش به من دادند. در روز اول گفتم به دلیل مشغلههای بسیار نمیتوانم حاضر باشم و خواستم استعفا بدهم اما ایشان خواستند که صبر کنم.
این کارگردان در خصوص وضعیت فعلی سینما تشریح کرد: یک اتفاق مهم افتاده است که احترام در رابطه بین سیاست گذار و سینماگر به جای اولیه خود بازگشته است. از وقتی ایوبی رایزن فرهنگی ایران در پاریس بود، ایشان را میشناختم و به نظرم سازمان همکاری فرهنگی اکو را زنده کرد. وقتی میخواست به سینما بیاید، به طور شخصی گفتم نیاید چون سینما پیچیدگیهای خاصی دارد و آدمهای بد و خوب آن موسمی هستند. فکر میکردم برای فرد اهل قلمی مثل ایشان، پیچیدگیهای سینما خسته کننده است.
وی افزود: در حال حاضر قضاوت برای بررسی عملکرد ایشان هم زود و هم دیر است. دیر چون معمولا مدیریتها بیشتر از چهارسال نیست و زود به دلیل اینکه امکان ندارد تمام اتفاقاتی که قبلا افتاده را طی یکسال جبران کرد. به هرحال سینما پیشرفت کرده و دیجیتال شده و تعدادی سینما هم به شهرستانها اضافه شده و این اتفاق خوبی است. طرحهای خوبی برای کارت سینما وجود دارد که من نمیدانم اجرایی شده یا نه اما ظاهرا پولی به آن تزریق نشده است. باید ارگانهای دیگر را در فعالیتهای بین بخشی درگیر کرد که بیایند و کمک کنند تا از محل بودجههای رفاهی سینمای ایران را پیش خرید کنند.
میرکریمی ادامه داد: این اتفاقهای ساده میتواند چرخه سینما را بهتر کند و درآمدها دوبرابر شود اما هنوز در زیرساختها اتفاقی نیفتاده و هنوز برنامه مدونی ندیدم که بشود به آن اعتنا کرد. همچنان یک پلاتوی مشخص برای سینمای ایران نداریم.
کارگردان «زیرنورماه» در پاسخ به این پرسش که سینماگران امروز چه نیازی دارند و چه چیزی باعث وحدت آنها میشود، گفت: به جز سرمایه، اعتماد نقش مهمی دارد و ما هنوز درگیر سوء تفاهم میان طراحان برنامه، سیاستمداران و سینماگران هستیم. مأموریتهای بزرگ به سینمای ایران واگذار شده است. سینماگران به رغم تمام فضاهای منفی علیه ایران، خروجی قابل دفاعی دارند. اگر سیاست کلان و اعتمادها بازسازی شود، سینماگران توقع چندانی ندارند. به دلیل برخی مشکلات اقتصادی برخی از مسائل سینماگران سختتر از قبل شده است. صندوق حمایت ا زهنرمندان تمام وامهای پرداختی خود را به برخی سینماگران نیازمند قطع کرده است.
وی درباره اینکه خانه سینما چقدر میتواند به سینما کمک کند، گفت: خانه سینما با یک نیت خوب ساخته شد اما با محافظه کاری این طرز حمایت اتفاق افتاد چون اساسنامه شتر، گاو پلنگی دارد که با هیچ نوع مدلهای حقوقی سازگاری ندارد و ساختار آن ایراداتی دارد که باعث میشود هرم قدرت خانه سینما براساس صنوفی شکل بگیرد که برخی اوقات هم اندازه نیستند. این مسائل مانع از قدرت گرفتن جدی خانه سینما میشود اما به نظرم خدمات فراوانی داشته چون به برقراری ارتباط با دولت کمک کرده است. خانه سینما یک نهاد مدنی قدیمی است و کشورمان باید افتخار کند که چنین نهادی 14 الی 15 سال سر جای خودش ایستاده است.
میرکریمی تشریح کرد: مشکل این است که به نظرم هنوز به خانه سینما مسئولیت جدی واگذار نشده است. دوم اینکه خانه سینما وقتی آباد است که چرخه تولید سینمای ایران بچرخد و درآمد این نهاد نیز از محل حق عضویت اعضا تأمین میشود. در حال حاضر این حق عضویت برعکس شده و خانه سینما باید به اعضای خود کمک کند. امنیت شغلی تنها با هماهنگی بین ارشاد، سینماگران و تلویزیون اتفاق میافتد.
کارگردان فیلم «یک حبه قند» درباره کار با سیستم دولتی بیان کرد: با هرجایی که به من پول بدهند و در کارم دخالت نکنند، کار میکنم. اگر بخش خصوصی حمایت کند، همکاری میکنم اما ما بخش خصوصی فعالی برای حمایت از فیلمهای فرهنگی نداریم و در حال حاضر نیز بخش خصوصی ما خیلی تضعیف شده است.
وی درخصوص فعالیتهای خود در زلزله هریس خاطرنشان کرد: خانه سینما به من، کمال تبریزی و پرستویی، برای کمک جمع کردن ماموریتی محول کرد که مقداری طول کشید اما در حال حاضر یک خانه هنر در هریس ساخته میشود و یک الی دو ماه آینده افتتاح میشود.
میرکریمی در پایان در خصوص ساخت فیلم شهید همت گفت: چندسالی روی فیلمنامه شهید همت کار کردم و فیلمنامه با سفارش انجمن دفاع مقدس نوشته شد اما فکر نمیکنم شرایط خوبی برای ساختن آن وجود داشته باشد. الان ناامید نیستم اما هرگاه فرصت آن ایجاد شد، آن را میسازم.
انتهایپیام/