به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار، یکی از شهروندان چابهاری در این باره اظهار کرد: در شب یک شنبه هفته جاری در حالی به بیمارستان امام علی (ع) چابهار مراجعه کردیم که مادرم از شدت درد کلیه به خود میپیچید و آرام و قرار نداشت.
وقتی وارد اتاق انتظار بیماران شدیم با افراد زیادی در آن مواجه شدیم که منتظر ویزیت پزشک شیفت بودند.
از آنجایی که مادرم به شدت از درد کلیه ابراز ناراحتی میکرد و بیماری تاب و توانش را گرفته بود، به ناچار از پرسنل بیمارستان سراغ پزشک را گرفتیم و به آنها گفتیم که مادرم به شدت از درد کلیه بیتاب شده و هرچه زودتر پزشک باید او را ببیند تا با دادن دارویی از شدت دردش کاسته شود.
پرسنل آن قسمت هم گفتند که دکتر مریض اورژانسی دارد در حالی که دکتر شیفت آن شب در حال صرف شام بود و با خونسردی و بیخیالی و عدم توجه به وضعیت مریض اورژانسی به شام خوردنش ادامه میداد.
هرچه صبر کردیم خبری از آمدن دکتر نشد، بعد از حدود 20 دقیقه با آن حال بد مادرم، پدرم رفت پیش دکتر و به او گفت که مریض ما درد خیلی شدیدی دارد و در وضعیت بدی است.
آقای دکتر به جای اینکه به وظیفه انسانی و به سوگندی که برای حرفه پزشکیاش خورده بود، عمل کند متاسفانه در جواب پدرم گفت، آقا برو بیرون، مگه کوری نمیبینی که دارم شام میخورم، کی به شما اجازه داد بیای داخل اتاق.
پدرم هم به او گفت، مریض من در وضعیت بسیار بدی قرار دارد و تحمل درد شدید کلیههایش را ندارد آن وقت تو به فکر شام خوردنت هستی به جای اینکه به فکر مردم باشی.
اما آقای دکتر بازهم به حرفهای پدرم توجهی نکرد و همچنان به شام خوردنش ادامه داد.
در این بین، پدرم اسم و شماره رئیس بیمارستان را خواست تا مشکلش را با او در میان بگذارد و آقای دکتر به پدرم گفت اگه خیلی ناراحتی، مریضت رو ببر بیرون.
مادرم که از شدت درد به خود می پیچید زیر لب گفت «دکتر عوضی» و دکتر که وضعیت او را میدید بدون توجه به بیمار و حتی سن و سالش، به تندی پاسخ داد، خانم حرف دهنت رو بفهم.
من در این حالت دیگر تاب نیاوردم و وقتی رفتار زننده و بی توجه پزشک را نسبت به مادرم با آن وضعیت دیدم، به دکتر گفتم، شما فکر کردید ما از حق و حقوق شهروندی خودمان آگاهی نداریم و نمیتوانیم دفاع کنیم.
شما به عنوان یک پزشک وظیفه داری به بیماران برسی و توجه کنی. شما ما را مظلوم گیر آوردید و هر کاری که دلت میخواهد انجام میدهی.
پس از این بگو و مگوها، مادرم را به اورژانس بردم و روی تخت خواباندم. بعد از حدود نیم ساعت آقای دکتر به تخت مادرم آمد و بدون هیچ گونه معاینهای، برایش مسکن و آزمایش نوشت.
نزدیک به تعویض شیفت بود و در این فاصله مادرم بسیار درد میکشید و به وی مورفین تزریق کردند.
حدود یک ساعت طول کشید تا دکتر شیفت جدید آمد.
متاسفانه آن شب رفتار پزشک شیفت و برخی پرسنل به قدری توهینآمیز بود که نشانهای از تکریم ارباب رجوع را در این بیمارستان شاهد نبودیم.
رفتار با بیماری که از شدت درد و ناراحتی به خود میپیچید و تاب و تحملش را ربوده بود. آیا شایسته است که برخی از افراد که وظیفهشان ارائه خدمت به شهروندان است آنهم در بیمارستان، از خود رفتاری غیر اخلاقی و ناشایستی نشان دهند در حالی که با مهربانی و گفتن سخنان خوب و خوش میتوان مرهمی بر درد آنان گذاشت.
همان طوری که مقام معظم رهبری تاکید کردهاند که بیماران تنها دغدغهشان باید بیماری آنها باشد، اما به چشم خود دیدیم که بیمار نهتنها مورد بیمهری قرار گرفت که رفتاری توهینآمیز به وی و اطرافیانش نیز شد.
این حق هر شهروندی است که با او به احترام و تکریم رفتار شود، و هر مسئولی و یا هر کسی که در مقام خدمت دهی به مردم است نیز وظیفه دارد تا به تعهدی که در این راستا دارد و برای حرفه مقدس پزشکی سوگند یاد کرده، به فکر بیمارش باشد تا از درد او بکاهد نه اینکه نمک بر زخمش بپاشد.
از مسئولان مربوطه شهرستان و استان درخواست رسیدگی به این موضوع را داشته چراکه شایسته مردم ما نیست که مورد بیاحترامی برخی افراد نالایق قرار گیرند و این برازنده نظام اسلامی ما نیست.
انتهای پیام/