جان کری، وزیر خارجه آمریکا، دیروز به پیروی از اوباما وارد صحنه تبلیغات درباره ائتلاف باصطلاح ضد تروریسم مورد نظر آمریکا شد و در سخنانی مضحک گفت ایران در این ائتلاف جائی ندارد و اگر بخواهد در مبارزه با تروریسم شرکت کند باید دریائی از تغییرات در مواضع خود ایجاد نماید. روشن است که منظور "جان کری" اینست که ایران چون از حزبالله لبنان و مقاومت فلسطین حمایت میکند، حامی تروریسم است و به همین دلیل نمیتواند در ائتلاف برای مبارزه با تروریسم شرکت کند. مسخره بودن این سخن چنان واضح است که هیچ صاحبنظر مسائل بینالمللی نمیتواند بیپایه بودن آن را نادیده بگیرد. این، راه و رسم دولتمردان آمریکائی است که برای توجیه تخلفات خود از مقررات بینالمللی، قربانیان تروریسم را اگر گوش به فرمان آمریکا نباشند تروریست بنامند و بزرگترین تروریستها را در فهرست قربانیان تروریسم قرار دهند، کاری که درباره سران رژیم صهیونیستی انجام دادهاند و مقاومت فلسطین و حزبالله لبنان را که در برابر صهیونیستهای جنایتکار مقاومت میکنند تروریست مینامند. طبعاً در چنین فرهنگ منحطی، ایران که حامی مردم مظلوم و مقاوم فلسطین و حزبالله لبنان است باید حامی تروریسم قلمداد شود، اما وزیر خارجه آمریکا باید بداند که ایران هرگز دست از حمایت مقاومت و حزبالله برنخواهد داشت.
قبل از جان کری، شب پنجشنبه گذشته باراک اوباما رئیسجمهور آمریکا همزمان با سیزدهمین سالگرد انفجار برجهای دوقلوی نیویورک که به واقعه 11 سپتامبر معروف است، در نطقی که رسانههای آمریکائی آن را مهم و بیان استراتژی وی درباره مقابله با داعش توصیف کردهاند، گفته بود: "اگر کسی آمریکا را تهدید کند، جای امنی نخواهد یافت". باراک اوباما، از رهبری آمریکا بر یک ائتلاف برای مبارزه با داعش خبر داده بود که در عراق و سوریه صورت خواهد گرفت. وی در عین حال گفته بود از کنگره خواسته است اختیارات و منابع لازم را برای آموزش و تجهیز جنگجویان مخالف دولت سوریه فراهم کند. روشن است که منظور رئیسجمهور آمریکا از "جنگجویان مخالف دولت سوریه" همان تروریستهائی هستند که طی سه سال و نیم گذشته مرتکب فجیعترین جنایات علیه مردم سوریه شدند و این کشور را به ویرانهای تبدیل کردهاند. اینکه اوباما با متفاوت دانستن این تروریستها با تروریستهای داعش، اعلام میکند قصد دارد با داعش مبارزه کند ولی از سایر تروریستها حمایت خواهد کرد بدین معناست که از نظر رئیسجمهور آمریکا تروریستها باید به دو دسته تقسیم شوند، یک دسته تروریستهائی که تحت فرمان آمریکا هستند و طبعاً باید مورد حمایت قرار گیرند و دسته دوم آنها که تحت فرمان نیستند یا از فرمان بری آمریکا خارج و به یک تهدید تبدیل شدهاند و به همین دلیل باید با آنها مبارزه شود.
به عبارت روشن تر، از نظر آقای اوباما عدهای از تروریستها خوبند و عدهای بد. معیار خوبی و بدی نیز خود دولتمردان آمریکائی هستند. از آنجا که تروریستهای داعش اخیراً نافرمانی کردهاند و دو خبرنگار آمریکائی را سر بریدهاند، از این به بعد تحت عنوان "تروریستهای بد" قرار میگیرند ولی سایر تروریستها به دلیل اینکه مثل گذشته از آمریکا خط میگیرند و از دستورات سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) پیروی میکنند "تروریستهای خوب" هستند و مورد حمایت آمریکا نیز قرار دارند. نکته قابل توجه اینکه حتی درباره داعش نیز رئیسجمهور آمریکا در همین نطق اخیر خود گفته است نظامیان آمریکائی اعزام شده به عراق، عملیات مستقیم علیه داعش انجام نخواهند داد. این نکته را باید بدین معنی دانست که دولت آمریکا با اینکه تروریستهای داعش را تهدیدی برای منافع خود میداند، در عین حال منتظر فرصتی است تا بتواند با آنها برای ادامه حیاتشان بدون آنکه متعرض آمریکا شوند به توافق برسد و مبارزه علیه آنها را متوقف نماید. اشاره اوباما به برخوردی که دولت آمریکا با "اسامه بن لادن" کرد نیز مؤید همین نکته است. رئیسجمهور آمریکا خواست با به رخ کشیدن سرنوشت بن لادن به سران داعش بفهماند "بن لادن" قربانی نافرمانی از آمریکا شد و شما اگر میخواهید به سرنوشت او دچار نشوید دست از نافرمانی بردارید و در چارچوب مورد نظر واشنگتن عمل نمائید تا شما را نیز در فهرست "تروریستهای خوب" قرار دهیم.
از جمله نکات قابل تأمل و در عین حال رسوا کننده خود آمریکائیها که در نطق اخیر اوباما وجود دارد اینست که گفته است: "داعش یک گروه اسلامی نیست، زیرا هیچ مذهبی کشتن افراد بیگناه را روا نمیداند." وی برای تأیید این سخن خود افزود: "اکثریت بزرگ قربانیان داعش، مسلمانان بودهاند." اکنون سؤالی که "اوباما" باید به آن پاسخ بدهد اینست که در مدت طولانی حضور تروریستهای داعش در سوریه که در آنجا نیز اکثریت قربانیان آنها مسلمانان بودند، چرا شما به عنوان رئیسجمهور آمریکا حتی یک کلمه در مذمت آنها به زبان نیاوردید و حتی در زمینههای سیاسی، نظامی، اقتصادی و تبلیغاتی از آنها حمایت نیز کردید؟ منظرههای چندش آور سر بریدنها، شکم دریدنها، خوردن قلب قربانیان و کشتارهای دستجمعی به دست تروریستهای داعش در سوریه را شما غربیها بارها دیدید و نه تنها محکوم نکردید بلکه از آنها حمایت کردید. شما آقای رئیسجمهور آمریکا بر این رسوائی را چگونه میتوانید سرپوش بگذارید؟
نزدیکترین واقعه، کشتار بیش از دو هزار نفر از مردم غزه به دست صهیونیست هاست که به دستور مستقیم شما آقای اوباما، کمکهای نظامی و مالی و حمایتهای سیاسی و تبلیغاتی بیسابقهای در اختیار رژیم صهیونیستی قرار گرفت تا بتواند در جنگ 51 روزه هرچه میتواند مردم غیرنظامی غزه را بیشتر قتل عام کند. با این پرونده سیاه حمایت از تروریسم دولتی که رژیم صهیونیستی مظهر آنست، رئیسجمهور آمریکا نمیتواند مدعی مبارزه با تروریسم باشد. در مورد اصل برخورد با داعش در عراق نیز اوباما قبل از آنکه وعدهای بدهد، برای سران دولت عراق شرط گذاشت. وی دو روز قبل از نطق شب پنجشنبه خود گفته بود شرط ورود آمریکا به مقابله با داعش در عراق اینست که دولت عراق طبق نظر آمریکا شکل بگیرد. دولتمردان آمریکائی حتی در نهایت گستاخی درباره تصدی تعدادی از وزارتخانههای مهم عراق نیز دخالت کرده و نخستوزیر این کشور را تحت فشار قرار دادند تا افراد مورد نظر آمریکا را در فهرست وزرا قرار دهد. این شرط گذاریها و این فشارها آشکارا به معنی برخورد ابزاری با مبارزه با تروریسم است و آمریکا در نظر دارد از ماجرای داعش، که خود پدید آورنده آن بود، رانت خواری کند.
رفتارهای چندگانه دولتمردان آمریکائی با تروریسم اکنون چهره دولت آمریکا را بقدری مشوه و کریه کرده که هیچکس در هیچ نقطهای از جهان حاضر نیست ادعاهای مبارزه با تروریسم را از سران این دولت بپذیرد.کارنامه سیاه آمریکا در 13سال اشغال نظامی افغانستان که به بهانه مبارزه با تروریسم بعد از انفجار برجهای دوقلوی نیویورک به این کشور لشکرکشی کرد، پوچ بودن ادعاهای دولتمردان آمریکائی را به اثبات میرساند. به همین دلیل، تردیدی نیست که ادعای رئیسجمهور و وزیر خارجه آمریکا مبنی بر مبارزه با داعش یک شعار تو خالی است که حتی برای بازسازی چهره مخدوش دولت آمریکا نیز کارآمد نخواهد بود.
انتهای پیام/