افشین رامین، مدیر آرشیو و کتابخانه مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما و موسیقیدان، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از انتشار نخستین کتابش خبر داد و گفت: من از حدود 23 سال پیش شعر سرودن را شروع کردم. هرگاه موسیقی و ساز پاسخم را نمیداد و احساس میکردم دلگویههایم را باید به نوع دیگری پاسخ دهم، به سراغ شعر میرفتم و حالات خودم را به صورت شعر در قالبهای مختلف مینوشتم. در این مدت خودم را هیچگاه شاعر فرض نکردم و تنها برای دل خودم مینوشتم. تا اینکه مرتضی امیری اسفندقه زمانی این سرودههایم که دیگر چهار دفتر شده بود را دید، تشویقم کرد که حتماً تعدادی از این ابیات را چاپ کنم.
وی ادامه داد: اصلیترین فعالیت من در حوزه موسیقی بود و هیچگاه به شعر به صورت حرفهای نگاه نکردم. همیشه فکر میکردم که این اشعار ارزش ادبی چندانی ندارد. تا اینکه امیری اسفندقه این اشعار را دید و تصمیم گرفتیم ترانههایی را به انتخاب ایشان در اثری با عنوان «همپای ماه و ستاره» منتشر کنیم. هنوز ناشر اثر به صورت کامل مشخص نیست اما امکان دارد که انتشار آن را شهرستان ادب برعهده بگیرد.
رامین با بیان اینکه اغلب این اشعار در موضوع عاطفی و عاشقانه سروده شده است، درباره اینکه چقدر اطلاع از موسیقی و ملودی در سرودن ترانهها تأثیر داشته است، گفت: بسیاری از این اشعار بر پایه ملودی سروده شده است. سابقه آشنایی من با موسیقی و از سوی دیگر ادبیات، سبب شد تا ترانهها به صورت کامل قابل اجرا با موسیقی باشند. من قبل از آنکه شاعر باشم، آهنگساز هستم، به همین دلیل آگاهی از ملودیها تأثیر قابل توجهی بر نوع ترانههای من گذاشته است.
«همپای ماه و ستاره» قرار است با مقدمه امیری اسفندقه منتشر شود. اسفندقه نیز درباره این اثر به تسنیم گفت: یکی از مهمترین قالبهای شعر پارسی، قالب ترانه است. یکی از دلایلی که منجر به این شده تا شعر حافظ بر سر زبانها بیفتد و به آن توجه شود، بهرهمندی او از ویژگیهای ترانه بوده؛ چرا که ترانه به معنای شعری بوده که زبانی سلیس داشته باشد.
وی ادامه داد: یکی از ویژگیهای شعر رامین این است که با ساز و موسیقی و با جنس ترانه آشناست و واژههای در دل آن را خوب میشناسد. او قبل از اینکه شعری بگوید، ملودی به ذهنش خطور میکند. من سعی کردم در این اثر اشعاری را انتخاب کنم که بیانکننده همین ویژگی رامین باشد.
اسفندقه در پایان به قالب ترانه در ادبیات فارسی اشاره کرد و افزود: ترانه در ابتدا به قالب رباعی اطلاق میشد. رباعی یکی از قالبهایی بوده که از دل مردم و اجتماع پدید آمده و زبان سادهای دارد. بعدها ترانه به شعری اطلاق شد که زبان سادهای داشته باشد، البته ما در این سالها هر شعری که لهجه و عموماٌ لهجه پایتخت را داشته باشد، ترانه میگوییم. حال آنکه ترانه میتواند لهجه نداشته باشد.
در یکی از ترانههای رامین میخوانیم:
آسمون!
تو با من امشب
سر صحبت و وا کن
با طلوع صبح فردا
تو سپیده رو صدا کن
میدونی دلم گرفته
غم و از دلم جدا کن
با طلوع صبح فردا
من و از منم رها کن
دست بکش روی ستاره
که شبا دلش بیداره
واسه تنهایی عاشق
ماه و مهتابی به پا کن
با طلوع صبح فردا
بیا خورشید و نگاه کن
وقتی که سپیده سر زد
بیا و من و صدا کن
افشین رامین مدیر آرشیو و کتابخانه مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما و آهنگساز است. از آثار وی ضمن ساخت و تولید قطعات بیشمار در زمینه موسیقی تنبور و سنتی و همچنین آهنگسازی در زمینه موسیقی پاپ برای رسانه ملی میتوان از آلبوم «راز شیدایی» با صدای علیرضا شهاب و «دل آرا»، آلبوم مشترک وی با طهمورث پورناظری، به خوانندگی سیدحسام الدین سراج نام برد که قطعه «دل آرا» از همین مجموعه بعدها به عنوان یکی از آثار برگزیده یکصد اثر فاخر تاریخ موسیقی پس از انقلاب شناخته شد.
انتهای پیام/