اما بعد خداوند سبحان دنیا رامقدمه برای مابعد آن [ آخرت ] قرار داده و اهل دنیا را در بوته امتحان در آورده تا روشن شود کدام یک بهتر عمل می کنند ما برای دنیا آفریده نشده ایم و تنها برای کوشش و تلاش در آن مامور نگشته ایم.
ما در دنیا آمده ایم تا به وسیله آن آزمایش شویم خداوند مرا به تو و تو را به وسیله من در معرض امتحان در آورده و هر کدام ما را حجت بر دیگری ساخته . تو به دنیا رو آوردی و تفسیر قرآن را بر خلاف حق وسیله رسیدن به دنیا ساختی و مرا در برابر چیزی مؤاخذه می کنی که دست و زبانم هرگز به آن آلوده نشده [ اشاره به قتل عثمان است ] تو و اهل شام آن را دست آویز کرده اید و به من نسبت داده اید تا آنجا که عالمان شما جاهلانتان را و آنها که سر کارند از کارافتادگان شما را به آن تشویق می کنند.
از خدابترس و با شیطان که در رام کردنت می کوشد ستیزه کن و روی خویش را به سوی آخرت که راه من و تو است بگردان و بترس از آنکه خداوند تو را بزودی به یک بلای کوبنده که ریشه ات را بزند و دنباله ات را قطع کند دچار سازد.
من برای تو سوگند یاد می کنم سوگندی که تخلف ندارد براینکه اگر خداوند من و تو را در میدان نبرد گرد آورد و مقدرات من و تو را در پیکار با یکدیگر کشاند آنقدر در برابر تو بمانم تا خداوند میان ما حکم فرماید که او بهترین حاکمان است [اشاره به اینکه از دست من نجات نخواهی یافت ].
متن حدیث:
و من کتاب له علیه السلام الی معاویه اما بعد ، فان الله سبحانه قد جعل الدنیا لما بعدها ، وابتلی فیها اهلها ، لیعلم ایهم احسن عملا ، و لسنا للدنیا خلقنا ، و لا بالسعی فیها امرنا ، و انما وضعنا فیها لنبتلی بها ، و قد ابتلانی الله بک و ابتلاک بی : فجعل احدنا حجه علی الاخر ، فعدوت علی الدنیا بتاویل القرآن ، فطلبتنی بما لم تجن یدی و لا لسانی ، و عصیته انت و اهل الشام بی ، و الب عالمکم جاهلکم ، و قائمکم قاعدکم ، فاتق الله فی نفسک ، و نازع الشیطان قیادک ، و اصرف الی الاخره وجهک ، فهی طریقنا و طریقک ، و احذر ان یصیبک الله منه بعاجل قارعه تمس الاصل و تقطع الدابر ، فانی اولی لک بالله الیه غیر فاجره ، لئن جمعتنی و ایاک جوامع الاقدار لا ازال بباحتک حتی یحکم الله بیننا و هو خیر الحاکمین.
«نهج البلاغه، نامه 55»